Diferencia entre revisiones de «Mark Knopfler»

De Biquipedia
Contenido eliminado Contenido añadido
Jpbot (descutir | contrebucions)
m ortografía, replaced: zion → cion, mosic → music (3)
m r2.7.2) (Robot Adhibito: lt:Mark Knopfler
Linia 162: Linia 162:
[[ka:მარკ ნოპფლერი]]
[[ka:მარკ ნოპფლერი]]
[[ko:마크 노플러]]
[[ko:마크 노플러]]
[[lt:Mark Knopfler]]
[[mk:Марк Нопфлер]]
[[mk:Марк Нопфлер]]
[[nl:Mark Knopfler]]
[[nl:Mark Knopfler]]

Versión d'o 18:56 14 set 2012

Plantilla:Infobox artista musical Mark Freuder Knopfler, OBE (naixiu o 12 d'agosto de 1949 en Glasgow, Escocia, Reino Uniu) ye un guitarrista, cantaire, compositor y anteriorment periodista y profesor.

Ye conoixiu sobretot como guitarrista y cantante de Dire Straits. Tamién ha tocau en atras collas (Notting Hillbillies, Brewer's Droop), ta atros artistas (Bob Dylan en Slow Train Coming) y ha realizau prochectos en solitario. Amás, ha composau musica ta quantas cintas, incluindo Local Hero, Comfort and Joy, Cal, A princesa promesa, Last Exit To Brooklyn, Wag the dog, Metroland y A shot at glory y ta atros cantaires como Tina Turner, Private Dancer. Hue fa a suya carrera en solitario, con un estilo un tanto diferent a o que creyó con Dire Straits, basau en un estilo propio, mezcla de diversas fuents como o blues, o rock y o folk. A revista Rolling Stone lo coló en o 15eno puesto d'a suya lista d'os 100 guitarristas mas grans de totz os tiempos.[1]

Biografía

Nineza y primers trangos

Mark Knopfler ye naixiu de Glasgow, o 12 d'agosto de 1949. Ye o segundo d'os tres fillos d'o matrimonio formau por l'arquitecto hongaro chodigo Earwin Knopfler, que se veye obligau a exiliar-se en 1939 por as suyas simpatías comunistas, fuyindo d'o rechimen faixista establiu en o suyo país, y Louisa Mary Laidler, anglesa de Newcastle. A los 9 anyos a suya familia se treslada enta ista ciudat, a canto d'o río Tyne, y s'instala en Gosforth, un distrito suburbano d'a mesma. Ya ta part d'alavez le ha pillau gusto a la musica sentindo a o suyo tío Kingsley tocar boggie-boggie con o piano. Entre ixes anyos d'infancia, o suyo pai mira, con la aduya d'o suyo tío, que aprenda a tanyer o piano y tamién o vriolín, encara que o que mas le grita l'atención ye a guitarra.[2]

Con 13 anyos, Mark fue ta la escuela primaria d'o suyo distrito y ya acostumbraba a coleccionar fotos de collas musicals, mas que mas de guitarristas. Empecipia a insistir a o suyo pai ta tener una guitarra, y con 15 anyos aconsigue por fin que iste le merque una Hofner V2 Solid de colors roya y negra, una guitarra pareixida esteticament a una clasica "Stratocaster", que le costó 50 libras. Con ella aprende escuitando a musicos como B.B. King, J.J. Cale, Jimi Hendrix u Hank Marvin y tanye con amigos con os quals practica en as casas de beluns d'ells, plegando mesmo a tanyer en qualques fiestas y bailes escolars. Una d'istas prebatinas musicals lo levó en 1966, nomás con 16 anyos, a amaneixer de conchunta con a suya amiga Sue Hercombe en una televisión local, a NRK, en una entrevista en a qual interpretoron a canta "Chilly Winds".

En 1968, dimpués d'haber estudiau periodismo por un anyo en o Harlow Technical College de Essex, aconsigue, gracias a o chirmán d'una conoixida suya, un treballo en o Yorkshire Evening Post de Leeds a on que treballó entre dos anyos fendo resenyas de grupos locals y de belunas d'as grans collas que actuaban en a ciudat. Entre istes anyos, y gracias a o suyo treballo de reportero, conoixe a Steve Phillips, musico local que treballa como restaurador en o Leeds City Art Gallery and Temple Newsam House, con qui entabla amistat. As suyas grans afinidatz musicals les levan a formar un dúo dito The Duolian String Pickers y a gravar, en abril de 1970, una maqueta d'una canta orichinal de Mark, Summer's Coming my Way, chunto d'atros dos musicos, Dave Johnson en o baixo y Paul Granger en a percusión.

O 18 de setiembre de 1970 escribe a suya zaguera cronica en o Yorkshire Evening Post sobre a muerte de Jimi Hendrix. Commocionau por a noticia, decide de deixar o periodico y encetar estudios de filolochía anglesa en a Universidat de Leeds, a on que vive dica 1973. Entre ixe periodo sigue tocando con Steve Phillips, qui replega beluns d'os suyos treballos en común en l'álbum Just Pickin' publicau en 1996. Tamién entre ista etapa universitaria se casa por primer vegada con Kathleen Urwin White, una mesacha que, igual que ell, viene de Newcastle y que estudea en a suya mesma universidat. O matrimonio se celebró en o rechistro de Northumberland South de Leeds o 4 de marzo de 1972 y duró tasament dos anyos.[3]

Ista pachina ha menester d'una revisión por un corrector ta amillorar a suya ortografía, a suya gramatica u o suyo vocabulario.

Blinco a la fama

Ta más detalles, veyer l'articlo Dire Straitsveyer os articlos [[{{{2}}}]] y [[{{{3}}}]]veyer os articlos [[{{{4}}}]], [[{{{5}}}]] y [[{{{6}}}]]veyer os articlos [[{{{7}}}]], [[{{{8}}}]], [[{{{9}}}]] y [[{{{10}}}]].

En 1973, una vez remataus as suyas estudios universitarios decide de tresladar-se ta Londres ta intentar aconseguir o suyo fique de tener una banda propia y vivir d'a musica. Empecipia tocando con o grupo Brewer's Droop con el qual colabora entre un par de meses y en el qual coincide con o batería Pick Withers. Una vez disuelto o grupo Brewer's Droop, Mark pasa una epoca dificil economicament dica que aconsigue un emplego de profesor en o Loughton College de Essex que le permite aconseguir bella estabilidat. Entre dos anyos vive en un piso en Buckhurst Hill y forma una banda con amigos d'o Loughton College clamada Café Racers con el qual toca en pubs y escuelas cercanas a o colechio an treballa.

En abril de 1977, Mark se treslada a vivir con o suyo chirmán David y con John Illsley, baixista de Leicester, que comparten un piso en o vico londinense de Deptford. Estió alavez quan os tres deciden formar un grupo con l'adhibiu de Pick Withers, l'antigo batería de Brewer's Droop. En un comienzo, o nombre d'a banda sigue estando Café Racers encara que, finalment, deciden cambiar-lo por o Dire Straits (que en anglés viene a significar "grans apuros" u "situación desasperada"), en alusión a la penosa situación economica que viviban en aquells días.

En chulio de 1977 gravan una maqueta de cinco cantas con el qual se dan a conoixer a o gran publico, gracias a la difusión que d'ella fació o critico y presentador musical Charlie Gillet en o suyo programa Honky Tonk d'a BBC Radio London. Dimpués de qualques actuacions posteriors que les permite dar a conoixer encara mas, os Dire Straits sinyan un contracto con Phonogram Records gracias a la perseverancia d'un d'os suyos executivos, John Stainze. Ye iste qui les mete en contacto con o representant Ed Bicknell, de l'achencia NEMS, qui a la suya vez aconsigue colocar-les como teloneros d'o grupo americán Talking Heads en la chira britanica que a prencipios de 1978 ofrioron en quantas ciudatz d'o Reino Uniu.

En 1978, aconsiguen publicar o suyo primer álbum, titulado simplament Dire Straits. Cheneró l'exito Sultans of Swing. Dimpués d'ixe álbum, continoron publicando discos a medida que o personal d'a banda iba cambiando. David y Mark s'enfrentoron por o protagonismo que teneba iste zaguer dentro d'a banda. Entre os anyos 1980, a banda evolucionó musicalment enta una mayor complejidad mientres que se convertiba en un conchunto de músicos mas variau y mas gran. En 1985, tant solament John y Mark continaban en a banda. Estió alavez quan publicoron [[Brothers In Arms|Brothers In Arms]], un exito sin precedentes que les lanzó definitivament. Artistas d'a talla de Sting y Eric Clapton colabororon con a banda en ista epoca.

Dimpués d'una etapa de silencio a zaguers d'os 80, Dire Straits tornó comienzos d'os 90 con el qual sería o suyo zaguer álbum 'On Every Street', con una clara influencia country. No aconsiguió as mesmas vendas que "Brothers in Arms" y tenió criticas polarizadas. Finalment, en 1995 a banda se disolvió.

Prochectos paralelos

Knopfler s'heba ganau una cierta reputación como músico d'estudeo. En 1979 Bob Dylan le clamó t'as sesions de Slow Train Coming, que incluye a conoixida "Man Gave Names To All The Animals". Dylan heba escuitau o single de "Sultans of Swing" y le i heba contactado o 29 de marzo dimpués d'un concierto en Los Ángeles. T'a grabación en Alabama, Knopfler recomendó a Pick Withers, baterista de Dire Straits.En 1980 colabora en o disco "Solament in Soho" de Phil Lynnott,baixista y cantante de Thin Lizzy,concretament en o tema "King's Call.

En 1983, mientres tocaba con Dire Straits, Knopfler componió a primera d'una larga serie de bandas sonoras, "Local Hero", en el qual colabororon a mayoría d'os suyos companyers. A Guy Fletcher, teclista que s'incorporó a la formación poco dimpués, lo conoixioron en 1984, entre a grabación d'una d'istas bandas sonoras. Fletcher seguiría colaborando con Knopfler en a suya carrera en solitario y en atras bandas sonoras como a de Last Exit To Brooklyn (1989): o suyo treballo mas ambicioso como compositor. O estilo de Knopfler en as suyas bandas sonoras s'amana en cheneral a o sonido clamau celta ("Local Hero", "Cal", "A Shot At Glory") encara que tamién se pueden trobar eixemplos d'atros estilos como o country ("a Cortina d'Humo"). En 1993, se publicó Screenplaying; una recopilación d'os millors temas de qualques d'as suyas bandas sonoras.

En a etapa de silencio de Dire Straits a zaguers d'os 80, Mark se trobaba saturado d'o esfuerzo que heba suposau la chira mundial de l'álbum "Brothers in Arms". Amás, o estilo musical d'a banda, le impediba publicar cantas mas personals d'estilos mas minoritarios como o country u o blues. Por ixo, en ixes anyos en el qual Dire Straits no publicaba brenca, Mark aprofitó ta publicar un disco con o guitarrista de country Chet Atkins en 1990 (mas abance, en l'anyo 2006, tornaría a publicar un álbum de country en colaboración con unatro músico, a cantante Emmylou Harris). En 1988 torna a colaborar con Bob Dylan en Down in the Groove, en el qual coincide con atros grans, como Clapton. Con Steve Phillips, Brendan Crocker y Guy Fletcher agrupó a banda Notting Hillbillies, que publicó un solament álbum d'estudeo, encara que s'han reúnido con freqüencia ta fer chiras a lo largo d'os anyos 1990.

Mark Knopfler en un concierto de 2006.

Carrera en solitario

A meyaus d'os 90, Mark se sentiba cada vez menos libre como músico dentro de Dire Straits. Iste sentimiento de conchunta con o feito que o zaguer álbum d'a banda heba teniu un recibimiento tebio, facioron que Mark decidise lanzar una carrera en solitario plena dimpués d'a disolución de Dire Straits. En 1996, Golden Heart veyó a luz. En ell, trobamos una serie de cantas que continan o estilo d'os zaguers álbumes de Dire Straits; pero a o mesmo tiempo trobamos atras cantas impensables en un álbum de pop-rock a l'uso como Dire Straits gosaba publicar. En iste álbum prencipió a tocar con una serie de colaboradors que serían denominaus por o propio Knopfler como "The 96ers" (que viene a significar bella cosa asinas como "os d'o 96") y con el qual seguiría colaborando en adebant. Digno de mención ye a colaboración d'os intérpretes de musica celta d'o grupo [[The Chieftains|The Chieftains]].

Alejándose progresivament d'o estilo que heba seguiu en o decenio de 1980, Knopfler publicó Sailing to Philadelphia en l'anyo 2000, con un estilo prencipalment de blues, en ell colaboraban músicos como Van Morrison, James Taylor u o dúo de Squeeze. Mas tarde, plegó The Ragpicker's Dream en 2002 con un estilo folk.

En 2003, Mark Knopfler sufrió un accident de moto en Londres que le obligó a cancelar o suyo chira mundial. A zaguers de 2004, publicó l'álbum Shangri-a, gravau en o estudeo Shangri-la en Malibu; an gravoron grupos como The Band.

En 2006, Mark Knopfler chunto a Emmylou Harris publican l'álbum "All the Roadrunning",en el qual se replegaba colaboracions entre totz dos músicos entre os anyos 2000 y 2006. O lanzamiento vinió acompanyau por conciertos en Europa y América entre l'anyo 2006; que dioron puesto a l'álbum en directo y DVD "Real Live Roadrunning".

O 10 de setiembre de 2007 editó un nuevo álbum titulado Kill To Get Crimson, en o qual se contan as colaboracions de l'ex miembro de Dire Straits, Chris White en o saxo tenor, Guy Fletcher en os teclados y Danny Cummings en a percusión. Ta iste nuevo álbum, Knopfler rompió con el qual yera formación habitual d'a suya banda dende meyaus d'os 80 (dos guitarras, dos teclados, un baixo y una batería) ta pasar a una banda muito mas chicota (una guitarra, un teclado, un baixo y una batería). Con ixo, buscaba aconseguir o estilo musical d'as cantas d'os anyos 60.

Get Lucky ye o titol esleiu t'o sexto álbum en solitario de Knopfler. Publicau o 15 de setiembre de 2009, fuo nuevament coproducido por Chuck Ainlay y Guy Fletcher.[4]

Mark Knopfler tiene dos fillos gemelos (Benji y Joseph, d'o suyo segundo matrimonio), y dos fillas, Isabella y Katya Ruby Rose (de l'actual); tiene un titol en literatura anglesa d'a universidat de Leeds, a universidat de Newcastle le ha concediu un titol honorifico en musica.

Musica

Ye cucho, encara que diestro tanyendo a guitarra. Ta tanyer-la, fa servir os suyos didos fendo (fingerpicking) en cuenta d'una puga (ye dicir, toca puntiando y con a peculiaridat de producir un sonido limpio y propio), quan os didos se gosan utilizar con a guitarra clasica.

Knopfler normalment tanye a guitarra electrica, por eixemplo a Fender Stratocaster, encara que a veces tamién lo fa con l'acustica. Iste estilo peculiar y poco practicau por os grans guitarristas d'o rock, le fa caracteristico d'un sonido inconfundible, dotando a las suyas obras d'unas harmonía, matices y cadencias que beben d'a musica d'os anyos 50 y 60 y que o propio Knopfler s'ha encargau d'evolucionar tamién con a introducción de disonancias.

Mark Knopfler poseye pero de 120 guitarras, incluindo:

  • Varias Fender Stratocaster, incluindo un modelo de 1954 (un d'os primers en estar fabricaus) denominau "Jurassic Strat".
  • Varias Fender Telecaster
  • Varias Gibson Les Paul
  • Modelos personalizados de Pensa (MK-1 MK-2 & MK-80)
  • Varias Schecter
  • National Style 0 (usada, por eixemplo, en a canta "Romeo and Juliet" y en a portiada de l'álbum [[Brothers In

Arms|Brothers In Arms]])

  • Una Gibson Super 400 (usada, por eixemplo, en "Your Latest Trick") que costó 20.000 Libras.

Discografía

Dire Straits

  • Ta más detalles, veyer l'articlo Anexo:Discografía de Dire Straitsveyer os articlos [[{{{2}}}]] y [[{{{3}}}]]veyer os articlos [[{{{4}}}]], [[{{{5}}}]] y [[{{{6}}}]]veyer os articlos [[{{{7}}}]], [[{{{8}}}]], [[{{{9}}}]] y [[{{{10}}}]].

Como solista

Bandas sonoras

Notting Hillbillies

Brewer's Droop

Atros

Referencias

  1. rollingstone.com - Os 100 guitarristas mas grans de totz os tiempos
  2. "Intrepiu lider", publicau en Rolling Stone Magazine, 21.11.1985. Accediu o 13/02/2012.
  3. [1] Consultau o 18/02/2012
  4. 4,0 4,1 "Mark Knopfler indaga en las raíces del blues y el folk en su nuevo álbum". Achencia EFE. Publicau en El País o 18/8/2009.

Enlaces externos

Commons
Commons
Se veigan as imáchens de Commons sobre Mark Knopfler.