Guitarra electrica

De Biquipedia
Guitarra eletrica
Guitarra eletrica
Guitarra eletrica
Guitarra de Tony Iommi
Clasificación
Instrumento de cuerda pulsata
Tesitura
Intrumentos relacionaus
Guitarra
Musicos
Guitarristas

A guitarra electrica ye un instrumento de cuerda de metal que s'inventó ta superar o limitato volumen d'as guitarras acusticas. A diferencia d'istas, o suyo cuerpo ye solido, sin de caixa de resonancia, y ta amplificar o sonito d'as cuerdas tien unas pastiellas electromagneticas que converten a vibración d'as cuerdas metalicas en corrient electrica, que dimpués se ninvia a un amplificador.

Iste instrumento s'emplega muito en musica moderna, mas que mas en o rock, a on que son numerosos os grupos con dos u tres guitarras electricas.

A guitarra electrica se tanye como a guitarra clasica pero tien una serie d'elementos, amás d'o disenyo, especialment pensatos ta producir efectos.

Historia[editar | modificar o codigo]

As guitarras electricas yeran orichinalment disenyatas por luthiers y fabricants de guitarras acusticas. Belunas d'as primeras son as que fabricaba Rickenbacker en os anyos 30, con pastiellas de tungsteno, u as que poco dimpués comercializó Epiphone, con pastiellas de fabricación menos costosa.

A popularidat d'a guitarra electrica prencipió mientres a Big Band Era, cuan l'amplificación d'instrumentos se fació necesaria ta fer-se sentir por dencima d'os altos volumens d'as seccions de metals comuns en as orquestas de jazz d'os anyos 30 y 40.

Musico tanyendo una guitarra electrica

A versión d'iste instrumento mas conoixita hue en dia, a guitarra electrica de cuerpo solido, fue inventata d'una man por a companyia Gibson en colaboración con o musico y inventor Les Paul (que construyó a suya primera guitarra electrica de cuerpo solido en 1941) y d'atra man por o fabricant d'amplificadors Leo Fender, que tamien inventó o baixo electrico.

Gibson, como tantos atros constructors, ya heba experimentato con l'uso de pastiellas en guitarras acusticas, pero estió en os anyos 50 cuan sacó a o mercato a Gibson Les Paul. Les Paul ha dito que o merito d'o invento ye d'él. Tan y mientres, en os anyos 40 a companyía de Leo Fender heba presentato a Fender Broadcaster, que dimpués se rebaptizó como Fender Telecaster. Atras fuents parlan d'un tercer inventor, Paul Bigsby, que yera investigando en ixe mesmo campo mientres lo feban Gibson y Fender.

En 1954 Fender creyó o modelo Stratocaster, en bels modelos abreviata como Strat, que dende finals d'os anyos 60 s'ha convertito en o modelo mas vendito en o mercato.

Hue en dia os disenyos d'as guitarras de muitas companyias imitan los d'a Gibson Les Paul y a Fender Stratocaster.

Estructura[editar | modificar o codigo]

Guitarra electrica Epiphone Les Paul con dos pastiellas Humbucker.

A guitarra electrica ye formata por as siguients partis:

  1. Clavillero
  2. Celleta (u “puent superior”)
  3. Clavilla
  4. Trastes
  5. Tensor d'o mástel u "alma"
  6. Marcadors de posición
  7. Diapasón
  8. Cuello
  9. Cuerpo
  10. Pastiellas u microfonos
  11. Controls de volumen y tono
  12. Puent
  13. Protector u trucador
Detalle d'una Stratocaster
  • O cuerpo: por un regular de fusta (carrasca, alberniz, caoba, tillera, fraixín, etc.), encara que a vegatas de materials sinteticos que encluyen materials plasticos (como o policarbonato) y aliacions d'aluminio. Tien en a parte interior os components electronicos y puet estar semisolido con una chicota caixa de resonancia. A densidat d'a fusta incide en o tiempo que una nota permaneixe sostenita dimpués de pulsar a cuerda (a mayor densidat fixan a él por meyo d'o puent. Bi ha cuantos tipos de puents, cadagún con caracteristicas especials que inciden en o sonito final d'o instrumento y incluso bels puentes encluyen pastiellas piezoelectricas ta pillar a vibración d'as cuerdas u palancas de vibrato (tamién ditas de whammy emplegato ta distosionar o sonito y incorrectament de tremolo) ta variar a tensión d'as cuerdas y causar un efecto vaivén en a entonación. Un modelo tipico de whammy bar ye o dito Floyd Rose.
  • O mástel: tamién feito d'una u cuantas piezas de fusta (acirón, caoba, palorrosa, etc.), tien en o suyo interior una barra d'acero u atro material muy resistent, dita alma, ta contrarrestar a tensión d'as cuerdas sobre él y que no pierda linealidat. Gosa ir atornillato a o cuerpo (como en a Fender Stratocaster) u bien apegato (en a Gibson Les Paul). Sobre él se troba o diapasón (a on que se refirman os didos ta tanyer) d'a mesma fusta que o mástel u atra (palorrosa, palisandro, ebano, acirón, etc.) engomata a él. Dencima d'o diapasón y en perpendicular a las cuerdas se troban os trastes; chicotas barras metalicas (d'acero por un regular) que dentran en contacto con a cuerda cuan se refirman os didos en o espacio entre éls y sobre o diapasón.
  • O clavillero u pala d'o clavillero: extremo d'o mástel a on que as cuerdas van fixatas a unas piezas metalicas celindricas con un torniello sin fin que regula a tensión d'a cuerda y por tanto a suya afinación. En guitarras modernas, puet observar-se un clavillero autoafinador. Iste tipo de clavilleros levan un chicot motor, que chira pendendo de l'afinación deseyata (que se selecciona con una mena de potenciometro con diferents opcions).

Prencipals interpretes[editar | modificar o codigo]

Johnny Winter, en o Santa Monica Civic Auditorium, 1969. Photo by John Kadvany.

Se veiga tamién[editar | modificar o codigo]

Vinclos externos[editar | modificar o codigo]