Altaicos
Altaicos Алтай-кижи | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
![]() | |||||||||
![]() | |||||||||
| |||||||||
![]() ![]() ![]() | |||||||||
| |||||||||
Altai | |||||||||
Budismo, cristianismo, burkhanismo y islam | |||||||||
Altros pueblos turquicos y mongols | |||||||||
![]() Republica d'Altai en Rusia |
Os altaicos (en altai Алтай-кижи) son un conchunto de pueblos de luenga turquica poco numerosos que en un 85 % habitan en a Republica d'Altai, (en a muga sudoriental d'a Federación Rusa), especialment en os monts de Kuznetsk y Alatau, que fan part d'o Macizo de l'Altai. En 1989 hi heba 72.000 altaicos, estando o 30 % d'a población d'a suya provincia autonoma.
Se dividen en altaicos d'o norte (tubula, chelkan, cumandin) y altaicos d'o sud (telengit, telesi y teleut).
Relichión[editar | modificar o codigo]
A suya relichión tradicional enantes de plegar os rusos yera o mesmo budismo lamaísta d'os mongols occidentals u oiratos, pero en tiempos de l'Imperio Ruso beluns se facioron cristians y o grupo teleut se fació musulmán. En o sieglo XX s'a produeito l'aparición d'una relichión mesianica propia, o burkhanismo pa canalizar un sentimiento antirruso.
Historia[editar | modificar o codigo]
Orichinalment yeran tribus nomadas que fuoron sozmesas por os imperios rechionals, como por eixemplo o d'os mongols occidentals u oiratos (Khanato Dzhungaro). Como conseqüencia d'a colonización rusa fuoron desplazatos d'as suyas antigas pasturas y tierras de caza enta rechions montanyosas en as que no podeban mantener lur traza de vida tradicional y esdevinioron treballadors agricolas. En 1922 as autoridatz sovieticas formoron a Provincia Autonoma d'Altai-Oirot, que en 1948 fue rebaptizata como Gorno-Altai. Os altaicos incluyen a los chelcan, cumandin y tuba.
Luenga[editar | modificar o codigo]
S'escribe en alfabeto cirilico.
Bibliografía[editar | modificar o codigo]
- (es) Gonen, Amiram. Diccionario de los pueblos del mundo. Editorial Anaya, 1996. ISBN 978-8479793500.
- (es) Bosch Gimpera, Pedro et al.: Las razas humanas Tomo II. Ed. Instituto Gallach. Barcelona 1962.