Lei de Grimm

De Biquipedia
(Reendrezau dende Lai de Grimm)
Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.

En fonetica historica se da o nombre de Lei de Grimm a una tendencia fonetica descubierta en 1822 por Jacob Grimm que dá cuenta d'as principals correspondencias entre as luengas chermanicas por una mutación escayeixita en o periodo prehistorico d'o chermanico:

As consonants aspiratas d'o indoeuropeu, [bh, dh, gh], se tornoron no aspiratas, [b,d,g]; as sonoras, [b. d. g], se tornoron xordas, [p, t, k]; as xordas se facioron aspiratas, [f, θ, h].

Ista lei no explicaba bellas excepcions y fue completata dimpués por a lei de Verner, que para cuenta en a posición de l'acento.

Amás d'os resultatos d'a propia lei, a Lei de Grimm estió muito important porque ubrió un camín d'investigación y chustificó o prencipio de regularidat d'as leis foneticas, a partir d'as cuals se desembolicoron a fonetica historica y comparata.

Se veiga tamién[editar | modificar o codigo]