Diferencia entre revisiones de «Giotto di Bondone»

De Biquipedia
Contenido eliminado Contenido añadido
m r2.6.4) (Robot Adhibito: az:Cotto
Sin resumen de edición
Linia 1: Linia 1:
'''Giotto di Bondone''', conoixito como '''Giotto''', estió un [[pintor]], [[escultor]] y [[arquitecto]] [[italia]]no, naixito en [[1267]] y muerto en [[1337]].
{{Grafía_87}}
'''Giotto di Bondone''', conoixito como '''Giotto''', estió un [[pintor]], [[escultor]] e [[arquiteuto]] [[italia]]no, naixito en [[1267]] e muerto en [[1337]].


As innobazions d'a pintura suya fan d'él o més gran representán d'o ''[[Trecento]]'' italiano, considerando-se o binclo prenzipal entre l'arte bizantino d'a [[Edat Meya]] tardana e a gran revolución artistica d'o [[Renaiximiento]].
As innovacions d'a pintura suya fan d'ell o més gran representant d'o ''[[Trecento]]'' italiano, considerando-se o vinclo prencipal entre l'[[arte bizantín]] d'a [[Edat Meya]] tardana y a gran revolución artistica d'o [[Renaiximiento]].


[[Imachen:Giotto - Scrovegni - -36- - Lamentation (The Mourning of Christ).jpg|thumb|320px|''Lamentazión sobre o Cristo muerto'', 1305.]]
[[Imachen:Giotto - Scrovegni - -36- - Lamentation (The Mourning of Christ).jpg|thumb|320px|''Lamentación sobre o Cristo muerto'', 1305.]]


Naixito en una familia campesina d'a [[Toscana]], posiblemén clamato Ambrogio, pareix seguro que se formó con o pintor [[Cimabue]]. A obra més antiga que li atrebuyen bels espertos son os frescos d'a ilesia superior d'Asís, en concreto a ''Historia de san [[Franzesco d'Asís]]''. En [[1304]], Giotto se tresladó ta [[Padua]] a fin de pintar os frescos que a familia Scrovegni li encargó ta una d'as suyas capiellas. Ixos frescos son os unicos que li se atrebuyen con seguranza, e encluyen un Chuizio Final (en o muro ueste), una Anunziazión (en l'arco d'o presbiterio) e bellas eszenas d'a Bida d'a [[Birchen María|Birchen]] e d'a [[Pasión de Cristo]] (en os altros muros). A obra en plegato amuestra una nueba conzezión d'a pintura per l'atenzión que para l'artista igual ta la creyazión d'efectos de perspectiba como ta la unificazión d'o espazio, que aconsigue entegrar as feguras con os elementos arquitetonicos que lis fan de bastida. L'uso de colors puras e matizatas acobalta la solemnidat e o dramatismo d'as eszenas.
Naixito en una familia campesina d'a [[Toscana]], posiblement clamato Ambrogio, pareix seguro que se formó con o pintor [[Cimabue]]. A obra més antiga que li atribuyen bells expertos son os frescos d'a ilesia superior d'Asís, en concreto a ''Historia de sant [[Francesco d'Asís]]''. En [[1304]], Giotto se tresladó ta [[Padua]] a fin de pintar os frescos que a familia Scrovegni li encargó ta una d'as suyas [[capiella]]s. Ixos frescos son os solos que li se atribuyen con seguranza, y incluyen un Chuicio Final (en o muro ueste), una Anunciación (en l'arco d'o presbiterio) y bellas scenas d'a Vida d'a [[Virchen María|Birchen]] y d'a [[Pasión de Cristo]] (en os altros muros). A obra en plegato amuestra una nueva concepción d'a pintura per l'atención que para l'artista igual ta la creyación d'efectos de perspectiva como ta la unificación d'o espacio, que aconsigue entegrar as feguras con os elementos arquitectonicos que lis fan de bastida. L'uso de colors puras y matizatas acobalta la solemnidat y o dramatismo d'as scenas.


A partir de [[1317]], o mayestro treballó en [[Florenzia]] en a decorazión de dos capiellas d'a ilesia d'a Santa Croce. As eszenas d'a Bida de san Franzesco pintatas en a capiella Bardi anunzían os ideals pictoricos d'o [[Quattrocento]]. Os frescos sobre a Bida de [[Chuan Batista]] en a capiella Peruzzi antezipan as conquiestas espazials de [[Masaccio]]. Posteriormén, Giotto treballó ta [[Roberto d'Anchú]], en [[Nápols]], e ta os Visconti, en [[Milán]]. Pero a obra més importán d'os zaguers años d'a suya bida estió lo ''Campanile'' d'a [[seu de Florenzia]], d'o cual trazó los planos e emprenzipió a construzión.
A partir de [[1317]], o mayestro treballó en [[Florencia]] en a decoración de dos capiellas d'a ilesia d'a Santa Croce. As scenas d'a Vida de sant Francesco pintatas en a capiella Bardi anuncían os ideyals pictoricos d'o [[Quattrocento]]. Os frescos sobre a Vida de [[Chuan Baptista]] en a capiella Peruzzi antecipan as conquiestas espacials de [[Masaccio]]. Posteriorment, Giotto treballó ta [[Roberto d'Anchú]], en [[Nápols]], y ta os Visconti, en [[Milán]]. Pero a obra més important d'os zaguers anyos d'a suya vida estió lo ''Campanile'' d'a [[seu de Florencia]], d'o cual trazó los planos y emprencipió a construcción.


As innobazions en l'arte de Giotto li atorgón ya buena fama en o suyo tiempo, e o mayestro estió lobato per muitos d'os suyos coetanios.
As innovacions en l'arte de Giotto li atorgón ya buena fama en o suyo tiempo, y o mayestro fue loato per muitos d'os suyos coetanios.


== Enrastres externos ==
== Enrastres externos ==

Versión d'o 16:13 2 abr 2011

Giotto di Bondone, conoixito como Giotto, estió un pintor, escultor y arquitecto italiano, naixito en 1267 y muerto en 1337.

As innovacions d'a pintura suya fan d'ell o més gran representant d'o Trecento italiano, considerando-se o vinclo prencipal entre l'arte bizantín d'a Edat Meya tardana y a gran revolución artistica d'o Renaiximiento.

Imachen:Giotto - Scrovegni - -36- - Lamentation (The Mourning of Christ).jpg
Lamentación sobre o Cristo muerto, 1305.

Naixito en una familia campesina d'a Toscana, posiblement clamato Ambrogio, pareix seguro que se formó con o pintor Cimabue. A obra més antiga que li atribuyen bells expertos son os frescos d'a ilesia superior d'Asís, en concreto a Historia de sant Francesco d'Asís. En 1304, Giotto se tresladó ta Padua a fin de pintar os frescos que a familia Scrovegni li encargó ta una d'as suyas capiellas. Ixos frescos son os solos que li se atribuyen con seguranza, y incluyen un Chuicio Final (en o muro ueste), una Anunciación (en l'arco d'o presbiterio) y bellas scenas d'a Vida d'a Birchen y d'a Pasión de Cristo (en os altros muros). A obra en plegato amuestra una nueva concepción d'a pintura per l'atención que para l'artista igual ta la creyación d'efectos de perspectiva como ta la unificación d'o espacio, que aconsigue entegrar as feguras con os elementos arquitectonicos que lis fan de bastida. L'uso de colors puras y matizatas acobalta la solemnidat y o dramatismo d'as scenas.

A partir de 1317, o mayestro treballó en Florencia en a decoración de dos capiellas d'a ilesia d'a Santa Croce. As scenas d'a Vida de sant Francesco pintatas en a capiella Bardi anuncían os ideyals pictoricos d'o Quattrocento. Os frescos sobre a Vida de Chuan Baptista en a capiella Peruzzi antecipan as conquiestas espacials de Masaccio. Posteriorment, Giotto treballó ta Roberto d'Anchú, en Nápols, y ta os Visconti, en Milán. Pero a obra més important d'os zaguers anyos d'a suya vida estió lo Campanile d'a seu de Florencia, d'o cual trazó los planos y emprencipió a construcción.

As innovacions en l'arte de Giotto li atorgón ya buena fama en o suyo tiempo, y o mayestro fue loato per muitos d'os suyos coetanios.

Enrastres externos