Seu de Sant Per de Chaca

De Biquipedia
Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.
Seu de Sant Per

Loncha chica d'a Seu
Situación cheografica
Estato
País
'
Situación Chaca (Chacetania, Aragón)
Adreza Plaza d'a Seu
Coordenatas 42°34′1″N 0°33′0″U
Archidiocesi
Diocesi Chaca
Arcipestrau Chaca-Berdún
Información cheneral
Advocación Sant Pero
Culto Cristianismo
Orden
Rector
Vicario parroquial
2.º Vicario parroquial
Mosen
Propietario
Administrador
Director
Coste {{{coste}}}
Vesitable
Altaria
Pisos
Amplaria
Largaria
Superficie
Diametro
Aforo
Altaria s.r.m.
Atras
Alcance
Iluminación
Potencia
Arquitectura
Tipo Seu
Estilo Romanico
Función
Catalogación
Materials
Construcción
Construcción Sieglo XI
Fundador
Inicio
Fin
Inauguración
Destrucción
Arquitecto
Incheniero estructural
Incheniero de servicios
Incheniero civil
Atros
Premios
Pachina web
Localización
Seu de Sant Per ubicada en Aragón
Seu de Sant Per
Seu de Sant Per
Seu de Sant Per en Aragón

A Seu de Sant Per de Chaca, en a comarca aragonesa d'a Chacetania, ye una d'as construccions mes antigas e representativas de l'arte romanico d'Aragón y de tot lo sudueste europeu. Empecipió a construir-se cuasi a lo mesmo tiempo que a seu de Santiago de Compostela, en o zaguer cuartal d'o sieclo XI, como seu bispal y capeza d'o Reino d'Aragón, per iniciativa d'o rei Sancho Remíriz, que heba obtenito lo vasallache vaticano dimpués d'o viache suyo ta Roma en 1068. En pagas, li atorgoron a seu bispal ta Chaca, ta part d'alavez capital d'o reino.

Historia[editar | modificar o codigo]

Portalata principal d'a Seu.

O rei Sancho Remíriz atorgó fueros de ciudat ta Chaca en 1077, que ostentó a capitalidat d'o reino d'Aragón entre 1035 y 1096. D'esta traza Chaca esdevenió una seu diocesiana, cosa que feba necesaria la construcción d'una seu. Encara que a calendata no ye prou clara, se i puet distinguir dos etapas. Una primera, alto u baixo entre 1077 y 1082, y una segunda, entre 1104 e 1130.

En o decenio d'os 20 d'o sieclo XVI, se i adhibe bellas anyadiencias, como las vueltas d'as naus laterals, d'o gotico tardán, y las portalatas d'as nuevas capiellas de Sant Sabastián, Sant Agostín, Anunciación y Santa Ana. En zaguerías, ya en o Renaiximiento, se i adhibe las capiellas de Sant Miguel y d'a Trinidat, de 1572. En 1598 se fa la vuelta d'a nau central y en ella se i ubre finestrals.

En o sieclo XVII, se remata la construcción d'o retablo y se reconstrui o claustro per l'actual, barroco, a las acabanzas d'o sieglo. En ixe mesmo periodo se construi a capiella de Santa Orosia, principal elemento barroco d'o temple.

En as zaguerías d'o sieclo XVIII, se substitui l'abside romanica y se i devanta una de nueva, decorata con pinturas de Manuel de Bayeu, cunyato de Francisco de Goya y Lucientes, entre 1792 y 1793.

Actualment se presenta como candidata ta estar declarata Patrimonio d'a Humanidat.

Caracteristicas[editar | modificar o codigo]

Campanal.
Interior.

L'exterior[editar | modificar o codigo]

En a frontera d'a seu se i troba l'atrio y la portalata, l'arco de radio mes gran d'a cual, semicircular, enlaza con a nau central, de vuelta de canyón, de l'interior d'o temple. En a paret zaguera d'a seu i trobamos un altro porche con arco de meyo punto y timpán modificato en o Renaiximiento. En o tocant a las absides, d'o romanico se'n conserva so que la que da cara t'o sud, ya que a central y a d'o norte se reficioron, como debantdito ye, en o sieglo XVIII.

L'interior[editar | modificar o codigo]

O temple consta d'una nau principal, flanqueyata per altras dos mes chicas, que cadaguna enlaza con una d'as absides. Cada muro entre as naus ye formato per tres pilars cilindricos que s'alternan con altros tres cruciformes, cada parella emparando un arco de meyo punto. A cupula se refirma sobre o crucero per meyo de trompas u suportes conicos y arcos de meyo punto de refuerzo. Ye a cupula romanica mes antiga a tota Espanya.

Curiosidaz[editar | modificar o codigo]

Bi ha un chapitel que no ye d'o mayestro de Chaca, ye d'o mayestro Donya Sancha, autor tamién de Sant Per o Viello de Uesca. En ixe chapitel se representan escenas d'a vida d'o papa Sixto II, papa que seguntes a leyenda aragonesa d'o Santo Gredal acomandó a Sant Lorient amagar o Santo Gredal fuera de Roma, (plegando a Uesca). Belluns piensan que o presunto Santo Gredal de Sant Chuan d'a Penya enantes estió en a Seu de Sant Per de Chaca.

Vinclos exteriors[editar | modificar o codigo]


 
Seus d'Aragón

Basilica d'o Pilar | Nuestra Sinyora d'a Huerta de Tarazona | O Salvador d'Albarracín | O Salvador de Zaragoza | Sant Vicent de Roda d'Isabana | Sant Per de Chaca | Santa María de Teruel | Santa María de Uesca | Santa María de l'Asumpción de Balbastro | Santa María d'o Romeral de Monzón