Sant Antón Abat

De Biquipedia
Esta pachina fabla sobre Sant Antón Abat. Ta altros usos se veiga Sant Antón (desambigación).
Sant Antón Abat

Icono

Información personal
Nombre Sant Antón Abat
Apodo: {{{apodo}}}
Naiximiento arredol de 251
Coma, a man d'Heracleae (Echipto)
Muerte 17 de chinero de 356
Mont Colzim (Echipto)
Información relichiosa
Festividat 30 de chinero os coptos, 17 de chinero os atros.
Venerau en ilesia copta ortodoxa, Ilesia ortodoxa, ilesia catolica,
Simbolochía habito de monche, tocín, cruz de Sant Antón
Patronache ermitanyos, monches, animals, trachiners
Centro de pelegrinache {{{puesto pelegrinache}}}
Ordens {{{orden}}}
Beatificación {{{beatificación}}}
Canonización antiga
Qüestions {{{qüestions}}}

Sant Antón Abat estió un monche cristiano considerato seguntes bellas fuents o iniciador d'o monaquismo cristiano. Ye considerato o patrón d'os animals, d'os trachiners y d'os ermitanyos.

Lugars d'Aragón que celebran Sant Antón[editar | modificar o codigo]

Por a suya vinculación con os animals y a ganadería son muitos os lugars d'Aragón que celebran d'una traza especial Sant Antón encara que no siga o suyo patrón. Ye tipico d'encender una foguera y bendecir lo bestiar. Sant Antón ye celebrau en:

Ditos y mazadas[editar | modificar o codigo]

A expresión suerte de la mateta se relaciona con un cuento asociau a la intercesión de Sant Antón:[1]

Suerte de la mateta, que la voluntat de Sant Antonio ya yere vista[2]

Atros ditos relacionatos con iste santo son:

  • «Pa San Antón pierde ra boira ra Deputación».
  • «Pa san Antón a boira a un rincón».[3]
  • «Per San Antón de Jenero pierde la boira el aposentero».[4]
  • «en pasar San Antón garrastolendas son»[5]
  • «pa Sant Antón a gallina pon»
  • «ta San Antón de chinero, metá pallar, metá granero e o cochín entero».[6]
  • «pa Sant Antón, sale a boira d'Aragón».
  • «pa San Antón, os güegos a trompón».[7]
  • «pa San Antón de chiné, cada ovella con su cordé; a que n'a tripa, n'o caldé».[8]
  • «pa San Antón d'enero a metá monte cencero y o cochín colgau y entero».

Referencias[editar | modificar o codigo]

  1. (es) Antonio Beltrán Martínez: Introducción al folklore aragonés. Colección Básica aragonesa Volumen 1. Editorial Guara, 1979
  2. (es) Ángel Ballarín Cornel: Diccionario del Benasqués. Institución Fernando el Católico, Zaragoza, segunda edición 1978, p 322
  3. (es) José Enrique Gargallo Gil:Los refranes meteorológicos en aragonés, en el marco de la paremiología románica, Alazet n°20, 2008, ISSN 0214-7602, p.11-31
  4. (es) ParemioRom (Paremiología romance: refranes meteorológicos y territorio) d'a Universidat de Barcelona
  5. (es) Pedro Arnal Cavero: Refranes, Dichos, Mazadas... En El Somontano Y Montaña Oscense, Prames, 2013, ISBN 978-8483213957, p.40
  6. (an) Chusé Antón Santamaría Loriente: Chiqueta comparanza de paremias occitanas, francesas e aragonesas, Fuellas 228-229, Consello d'a Fabla Aragonesa, 2015, ISSN 1132-8453, pp. 17-19.
  7. (an) Fernando Sánchez Pitarch, Guillermo Tomás Faci: Replega de tradizión oral agüerana, Luenga & Fablas 10, Consello d'a Fabla Aragonesa, 2006, ISSN 1137-8328, pp. 33-61.
  8. (es) José Damián Dieste Arbués: Refranes ganaderos altoaragoneses, Instituto de Estudios Altoaragoneses, ISBN 84-86856-89-2, p.19

Referencias[editar | modificar o codigo]