Saiga tatarica

Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.

Saiga tatarica

Saiga tatarica .

Estato de conservación

En periglo critico d'extinción

Clasificación scientifica

Dominio:	Eukaryota
Reino:	Animalia
Filo:	Chordata
Clase:	Mammalia
Orden:	Artiodactyla
Familia:	Bovidae
Chenero:	Saiga
Especie:	S. tatarica

Nomenclatura binominal

Saiga tatarica

Linné, 1766

L'antilop saiga (Saiga tatarica (L., 1766)) ye una especie d'a familia Bovidae propia d'as estepas d'Eurasia que mientres as glaciacions se'n podeba trobar tamién en os semontanos d'os Pireneus, en a Peninsula Iberica.

Descripción

Cabeza gran y morro unflau. Os masclos tienen cuernos. O morro unflau li ye menester pa filtrar l'aire con polvo que debantan as ramadas cuan emigran.

Distribución

A suya distribución ye iranoturquestana. Dica o sieglo XVIII s'estendeba entre os paralelos 42º y 54º dende os Carpatos dica os monts Altai. A primers d'o sieglo XX no quedaban que pocos centenars d'individuos. Actualment as mesuras de protección han conseguiu que haiga augmentau a suya población y que se trobe entre a mar Caspia y a mar d'Aral.

Se conoix dende o prencipio d'o Pleistoceno meyo de Siberia y se restrinchiba a Asia dica o periodo interglacial Mindel-Riss. A lo prencipio d'a glaciación de Riss s'estendilla enta l'ueste plegando ta o sudueste de Francia a la fin d'o Riss. Tamién plegó dica Alaska trescurzando Berinchia. En o Riss-Würm desapareix d'Europa Occidental, pero cuan torna o frido con a glaciación de Würm recoloniza Europa Occidental, plegando en o semontano d'os Carpatos en a fase Würm III y en Gascunya y Navarra en a fase Würm IV. En os Pireneus no colonizaba zonas por alto d'os 400 m d'altaria, restrinchindo-se a lo semontano central y occidental d'a versant norte, por a on que pasó enta Guipuzcua y Navarra (chacimiento d'Abauntz). Desapareix d'o sudueste de Francia arredol l'anyo 10.500 BP. Os cromanyons locals lo representoron en gravaus como os que se troban en l'arte moviliar de La Vache, Gourdan y o propulsor d'Enlène.