Padrino
- Iste articlo tracta sobre o padrino en a liturchia cristiana. Pa lo parentesco que se diz asinas en ribagorzano, se veiga agüelo.
O padrino[1][2][3] (por forma cheneral) u padrín[1] en chistabín,[4], tamién patrín[1] en belsetán[5] y en cheso,[6] u paíno[1] en a mayor parte de Sobrarbe[7][8][9] y tamién citau bella vez en ribagorzano,[10] ye la persona que acompanya a os cristianos en tomar os sacramentos, que son o baptismo y a comunión. En o caso d'o matrimonio ista fegura recibe o nombre de vodant.
As formas femeninas d'a palabra son padrina[1] u madrina[1],[4] asinas como patrina[1] u matrina[1][5][6] y maína,[1][7] que s'emplega cuan a dita función la ha de fer una muller. O plural ye padrinos[1], padrins[4] u patrins[5] (respectivament) y incluye a la parella que fan o padrino y a madrina. O nino ye un afillau[1] (si ye nina afillada[1]).
Paíno y maína en mediorribagorzano
[editar | modificar o codigo]En l'aragonés ribagorzano que se charra en Campo, as parablas «maína» y «paíno» significaban «yaya» y «yayo» y no llevaban articlo,[11] como cuasi toz os apelativos familiars en aragonés.
Se veiga tamién
[editar | modificar o codigo]Referencias
[editar | modificar o codigo]- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 (an) Diccionario aragonés-castellano-catalán. Estudio de Filología Aragonesa. Edacar num. 14. Zaragoza. Edicions Dichitals de l'Academia de l'Aragonés. ISSN 1988-8139. Octubre de 2024.
- ↑ (an)(es) ROMANOS HERNANDO, Fernando, Diccionario aragonés-castellano castellano-aragonés; Edicions Transiberiano. Zaragoza, 2017. ISBN 978-84-16825-16-5
- ↑ (an)(es) MARTÍNEZ RUIZ, Antonio, Vocabulario básico bilingüe Aragonés-Castellano y Castellano-Aragonés (3ª Ed.); Publicazions d'o Consello d'a Fabla Aragonesa. Uesca, 2008. ISBN 978-84-95997-31-9
- ↑ 4,0 4,1 4,2 BLAS GABARDA, Fernando y ROMANOS HERNANDO, Fernando, Diccionario Aragonés: Chistabín-Castellano; Institución «Fernando el Católico» + Gara d'Edizions. Zaragoza, 2008. ISBN 978-84-8094-061-0
- ↑ 5,0 5,1 5,2 BADIA i MARGARIT, Antoni Maria, El habla del Valle de Bielsa (Pirineo aragonés). Edición d'Artur Quintana. Aladrada ediciones. Zaragoza, 2015. ISBN 978-84-944335-5-9
- ↑ 6,0 6,1 DÍAZ ROZAS, Manuel, Apuntes de Lengua Chesa. Aladrada ediciones. Zaragoza, 2013. ISBN 978-84-940886-1-2
- ↑ 7,0 7,1 ROMANOS, Fernando y SÁNCHEZ, Fernando. L'Aragonés de A Fueba. Bocabulario y notas gramaticals. Consello d'a Fabla Aragonesa, 1999. ISBN 36-86036-68-2.
- ↑ TOMÁS ARIAS, Chabier, El aragonés del Biello Sobrarbe. Instituto de Estudios Altoaragoneses. Uesca, 1999. ISBN 84-8127-095-4
- ↑ BLAS GABARDA, Fernando y ROMANOS HERNANDO, Fernando, El Aragonés de Baixo Peñas; Institución «Fernando el Católico» + Gara d'Edizions. Zaragoza, 2005. ISBN 84-8094-054-9
- ↑ TOMÁS, Xavier y USÓN, Chusé Raúl (Eds.). Cleto Torrodellas (1868-1939). Obra en aragonés ribagorçano. Xordica editorial. Zaragoza, 2011. ISBN 978-84-96457-58-4.
- ↑ 11,0 11,1 MASCARAY SIN, Bienvenido, Vocabulario del habla de Campo (Ribagorza, Huesca); Prensas Universitarias de Zaragoza + Xordica Editorial. Zaragoza, 2013. ISBN 978-84-96457-87-4