Megaloceros giganteus

De Biquipedia
(Reendrezau dende Megalocero)
Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.
Megaloceros giganteus

Escleto fosil de Megaloceros giganteus.
Estato de conservación

especie fosil
Dominio: Eukaryota
Reino: Animalia
Filo: Chordata
Clase: Mammalia
Orden: Artiodactyla
Familia: Cervidae
Chenero: Megaloceros
Especie: M. giganteus
Megaloceros giganteus
Blumenbach, 1799

Megaloceros giganteus (Blumenbach, 1799) ye una especie fósil d'a familia Cervidae caracterizada por tener os cuernos muit grans (podeban midir mes 3.5 m entre os cabos), representando un caso tipico d'hipertelia. S'ha puesto trobar fosil en muitas paúls d'Irlanda y por ixo tamién ye conoixiu en a literatura anglofona como Irish elk (literalment, «alce irlandés»). En a literatura hispanofona se lo conoix mas como ciervo gigante, «ciervo chigant» u mas tecnicament megalocero, hispanización a partir d'o suyo nombre cientifico, que en griego significa «de grans cuernos».

As representacions de Megaloceros giganteus en l'arte rupestre de Cougnac (Òlt, Occitania), son muito intresants por trobar-se-ie detalles d'a morfolochía externa, como una chepa y una representación d'una bicromía corporal (dos colors).[1]

Se troba fósil en tota Europa y enta l'este plegaba dica l'Altai en a glaciación de Würm. Se crei que viviba en selvas ubiertas, marguins de selvas u en paisaches variaus porque os suyos cuernos podeban representar un inconvenient en arias con selva densa. Preferiba zonas de clima humido y temperau, manimenos se troba fósil a sobén con mamuts, rinoceronts lanutos y rens. Como atras especies d'o Pleistoceno europeu fue colonizando as tierras d'o norte que quedaban libres cuan se fundiban as cheleras y se calentaba o clima. Coloniza Irlanda en l'Alleröd (10.600 BP)[1] y o sud de Suecia entre o 11.490 BP y 11.340 BP,[1] desapareixendo como muitas especies de plantas colonizaderas cuan tornó o frido de sopetón en o periodo de Dryas. S'ha puesto demostrar que encara viviba en o sudueste d'Escocia dica fa 9.400 anyadas BP[1] (chacimiento de River Cree) y tamién en a Isla de Man dica fa 9.200 anyadas BP.[1] Existe a creyencia, indemostrable encara, que podese sobrevivir en Europa continental dica tiempos protohistoricos y en Irlanda dica la Edat Meya, tenendo en cuenta restos poco calcificaus procedents d'o Caucas,[1] l'aspecto recient de bels restos d'as paúls irlandesas u pinturas irlandesas d'o sieglo XII.[1]

Por o que fa a la suya presencia en os Pireneus, ya amaneix en o interglacial Mindel-Riss de Nauterie y Nestier. Amanix mes a sobén en chacimientos pirenencos d'influencia atlantica (Isturitz, Gatzarria, Pape, Gargas, Montmaurin, Tartré, Camayot d'edat Würm III y en Espèche d'edat Würm IV) y estió escaso a l'este d'Andorra. O frido intenso propio d'una cordelera como os Pireneus fació que no podese colonizar que as zonas mes templadas cerca d'a mar Cantabrica.[1]

Imáchens[editar | modificar o codigo]

Referencias[editar | modificar o codigo]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 (es) ARRIBAS, Óscar. Fauna y paisaje en los Pirineos en la Era Glaciar. Lynx Ediciones. ISBN 978-84-87334-71-9

Vinclos externos[editar | modificar o codigo]