John Frusciante

De Biquipedia
Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.
John Frusciante
Información personal
Nombre John Anthony Frusciante
Embotada
Naixió Nueva York, 5 de marzo de 1970
Murió {{{Muerte}}}
Información musical
Orichen {{{Orichen}}}
Estilo Funk rock
Rock alternativo
Rock psicodélico
Rock experimental
Música electrónica
Lo-fi
Progressive Synth Pop
New wave
Indie Rock
Acid house
Ocupancia {{{Ocupancia}}}
Instrumentos Guitarrista y voz
Tiempo 1988 - presente
Discograficas {{{Discografica}}}
Relacionau con Red Hot Chili Peppers
Pachina web www.johnfrusciante.com

John Anthony Frusciante (Nueva York, 5 de marzo de 1970) ye un guitarrista, cantaire, compositor y productor estadounidense. En l'actualidat ye lo guitarrista d'os Red Hot Chili Peppers, con qui ha gravau cinco álbums d'estudio en os periodos 1988-1992 y 1998-2008, y lo suyo zaguer torno en 2019. Tamién tiene una larga carrera solista activa, habendo lanzau doce álbums y 5 EPs en solitario. Las suyas gravacions incluyen elementos que van dende lo rock experimental y ambient, dica la New Wave y mosica electronica.

Frusciante s'unió a Red Hot Chili Peppers en 1988, en substituyir a lo guitarrista Hillel Slovak, que acababa de feneixer per sobredosis de drogas. La suya primera aparición estió en l'álbum de 1989 Mother's Milk, pa dimpués gravar lo clasico Blood Sugar Sex Magik, que se convirtió en un autentico exito. La repentina fama y las constants chiras facioron que Frusciante abandonase la formación en 1992, y se recluyó en a suya casa pa tornar-se adicto a la heroína y gravar una serie de discos en solitario. En 1998 lo guitarrista completó con exito un proceso de rehabilitación que le permitió tornar a los Red Hot Chili Peppers lo mesmo anyo y gravar con éls lo disco Californication. Remanió como miembro estable d'a formación dica 2009, anyo en o cual decide abandonar-la pa centrar-se en a suya vida artistica en solitario. En aviento de 2019 estió anunciau lo suyo retorno a lo grupo dimpués d'a partida de Josh Klinghoffer, qui lo reemplazó dimpués d'a suya segunda salida en o 2008.[1]

Estió triau per la revista Rolling Stone en o puesto numero 72 d'a lista d'os 100 guitarristas mas grans de toz los tiempos y seguntes la enquesta "The Axe Factor" producida per la BBC d'Inglaterra, ha estau nombrau lo millor guitarrista que haiga existiu en os zaguers 30 anyos.

Biografía[editar | modificar o codigo]

Primers anyos[editar | modificar o codigo]

John Anthony Frusciante naixió de Queens, lo 5 de marzo de 1970. Su pai, Sr. John Frusciante, yera pianista y chuez, y la suya mai, Gail Frusciante, yera una vocalista que deixó la suya actividat musical pa convertir-se en duenya de casa. Frusciante tiene ascendencia italiana per parte paterna; lo suyo bisabuelo, Cheneroso Frusciante, yera orichinario de Benevento. La familia Frusciante se tresladó a Tucson, Arizona, y posteriorment a Florida, an su pai exerce actualment la profesión de chuez. Cuan sus pais se deseparoron, Frusciante y la suya mai se mudoron a Santa Mónica, California. Un anyo dimpués, se tresladoron nuevament, esta vegada a Mar Vista, en o extrarradio de Los Angeles, con o padrastro de John. Seguntes este, lo nuevo novio d'a suya mai le «emparaba», y le «feba sentir bien»[2]. Ya en a suya adolescencia, Frusciante dentró en contacto con a choventut angelina immersa en o punk rock[2]. A los nueu anyos, prencipió a escuitar a The Germs, y a los "diez" ya sabeba tocar en a suya guitarra cuasi totas las cancions d'o álbum (GI)[2], y prencipió a recibir clases de guitarra. A los once anyos descubrió a guitarristas como Jeff Beck, Jimmy Page y Jimi Hendrix, y poco dimpués escuitó per primera vegada a Frank Zappa. Entre la suya adolescencia plegaba a tocar los suyos temas dica quince horas a lo día[3]. A los deciséis anyos, Frusciante deixó l'instituto pa dedicar-se a la mosica, y se mudó a lo centro de Los Angeles (California) pa amillorar las suyas tecnicas musicals[4].

Ret Hot Chili Peppers (1988-1992)[editar | modificar o codigo]

QCuan Frusciante teneba quince anyos, veyió per primera vegada a los Red Hot Chili Peppers en concierto, y se convirtió en seguidor d'a suya corrida, de tal traza que s'aprendió las partes de baixo y guitarra d'os tres primers discos d'a banda. En frecuentar los conciertos d'a banda, Frusciante se fació amigo d'o guitarrista Hillel Slovak, con qui charró dimpués d'o zaguer concierto que daría lo guitarrista: «Hillel me preguntó, -Te seguirían fendo goyo los Chilis si se convertisen tan populars como pa tocar en o La Forum?- Yo dicié, -No. L'arruinaría tot. Ixo ye lo bueno d'a banda, que l'audiencia no se siente diferent respective a ella en absoluto.- Existiba realment esta vibración en as suyas conciertos, brenca d'a frustración que recorre l'audiencia cuan toz ye blincando y la resta no pueden devantar-se d'o puesto. Ni sisquiera veyeba los conciertos. Me sentiba parte d'a banda, y creigo que la resta d'o publico tamién»..[5][6][7]

Frusciante se fació amigo de l'antigo batería de Dead Kennedys, D.H. Periglo, en 1988. Improvisoron cuantas vegadas chuntos, y Periglo convidó a lo suyo amigo Flea (baixista d'os Red Hot Chili Peppers) a improvisar con éls. Frusciante y Flea contactoron de tal traza que Flea dició dimpués que estió la primera vegada que heba tocau lo riff de baixo d'a canción «Nobody Weird Like Me» (present en o disco Mother's Milk, ta part d'alavez encara sin componer). Arredol d'ixe tiempo, Frusciante iba tamién a realizar cualques audicions pa ingresar en a banda de Frank Zappa, pero abandonó la ideya cuan s'enteró que los integrantes d'a banda de Zappa no podeban consumir drogas. En una entrevista, Frusciante dició: «Me die cuenta que quereba estar una estrela d'o rock, prener drogas y estar con mocetas, y que no sería capaz de fer ixo en a banda de Zappa».[2][8]

En 1988, Hillel Slovak murió de sobredosis de heroína, y lo batería de Red Hot Chili Peppers, Jack Irons, deixó la banda a lo no estar capaz d'asimilar la muerte d'o suyo amigo. Los restantes integrantes d'a formación, lo baixista Flea y lo vocalista Anthony Kiedis, decidioron continar con a suya corrida y contrataron a D.H. Periglo como batería y a DeWayne "Blackbyrd" McKnight como guitarrista, ex miembro de Parliament Funkadelic. Manimenos, McKnight no acababa de convencer a lo dúo Flea-Kiedis, y decidioron buscar un substituto. A Flea le vinió a la mente aquella improvisación con John Frusciante, y rapidament decidioron sozmeter-le a una audición y, posteriorment, acceptar-lo en o sino d'a banda como un reemplazo perfecto de McKnight, ya que, seguntes Kiedis y Flea, John tocaba y se moveba como Hillel Slovak sobre lo escenario. Frusciante, que yera a punto d'unir-se a la banda de punk Thelonius Monster, acceptó sin dubdar.[7][9]

Poco dimpués d'a plegada de Frusciante a lo grupo, D.H. Periglo, qui prencipiaba a abusar en gran medida d'as drogas, estió despediu, y poco dimpués la plegada de Chad Smith pa cubrir la suya hueco fació que los Red Hot Chili Peppers prencipiasen a componer lo suyo siguient disco, Mother's Milk, en 1989. Entre las sesions de gravación, Frusciante querió emular a lo feneixiu Slovak en cuenta de centrar-se en o suyo propio estilo, bella cosa en o que no yera d'alcuerdo lo productor d'o disco, Michael Beinhorn, qui quereba que la suya guitarra sonase en un ton de heavy metal poco común. Esto ocasionó diversos enfrontinamientos entre Frusciante y Beinhorn, encara que a la fin acabó vencendo lo punto de vista d'o productor.[10]

Lo siguient álbum d'a banda estió Blood Sugar Sex Magik, y lo segundo con Frusciante en as suyas ringleras. Lo productor d'o disco, Rick Rubin, pensó que la gravación d'o treballo teneba que levar-se a cabo en un puesto poco frecuent, per lo que la banda se tresladó a una viella mansión d'Hollywood. Entre las sesions de gravación, Kiedis, Frusciante y Flea s'aisloron en a mansión y prencipioron a fumar grans cantidaz de marihuana, especialment Flea y Frusciante.[11] Arredol d'esta epoca, Frusciante encetó un prochecto con Flea y Stephen Perkins, batería de Jane's Addiction y Porno for Pyros, clamau The Three Amoebas. Encara que gravoron entre diez y quince horas de mosica, brenca d'esto estió publicau nunca.[6]

Blood Sugar Sex Magik estió un autentico exito dende la suya publicación lo 24 de setiembre de 1991. Lo disco aconsiguió lo tercer puesto d'a lista d'o Billboard 200 y vendió mas de siet millons de copias nomás en os Estaus Unius. L'inasperau exito d'o treballo convirtió a los Red Hot Chili Peppers en superestrellas, y Frusciante prencipió a sentir-se incomodo con o suyo nuevo estatus. Poco dimpués d'a edición d'o álbum, prencipió a disgustarle l'amplia popularidat d'a banda. Kiedis escribió en a suya autobiografía, titulada Scar Tissue, que él y Frusciante gosaban mantener acaloradas discusions dimpués d'os conciertos. Seguntes Kiedis: John deciba, «somos masiau populars. No amenesto estar a este livel d'exito. Nomás sería orgulloso d'estar tocando esta mosica en os clubs en os cuals vustés tocaban fa dos anyos». Frusciante dició dimpués que l'augmento de popularidat d'a banda heba estau «masiau alto, masiau luent, masiau luego. Tot pareixeba estar pasando a la vegada y yo no podié fer-le frent». Tamién prencipió a creyer que lo destín lo yera marchando-se d'a banda. Cuan los Chili Peppers prencipioron lo suyo chira mundial, Frusciante se convenció que no podría fer-lo entre la mesma, per lo que teneba que fer-lo en ixe momento. Frusciante admitió una vegada que heba estau un placer vivir en una existencia hedonista; manimenos, «a los vinte anyos prencipié a portiar-me bien y a mirar la mosica como una forma artistica d'expresión en cuenta d'una forma de ligarse a un montón de mocetas. Pa equilibrarme, teneba que estar muito modesto, muito antiestrella de rock». En unatra entrevista, lo guitarrista expresó: «No yera un buen momento, no congeniábamos como personas, no ye divertiu estar en una banda con a cual no desfrutas. Yo no toco pa ganar-me la vida, yo foi mosica perque amo fer-la y paso d'estar con chent que no ama fer mosica con yo». Frusciante se negó a salir a escena en una actuación en o Club Cuattro de Tokio, lo 7 de mayo de 1992, decindo que heba deixau la banda. A la fin, los suyos companyers aconsiguioron convencer-le que tocase en aquel concierto, pero a l'atro'l día partió pa California. Cuan lo mánager d'a banda le preguntó cómo podeba explicar a los fanes lo suyo repentina marcha, Frusciante respondió: «les digan que me torné loco»..[7][12]

Adicción a las drogas (1992-1997)[editar | modificar o codigo]

Frusciante desenvolvió una fuerte adicción a las drogas entre los suyos cuatro anyos como miembro d'os Red Hot Chili Peppers. Antiparte d'as suyas altas dosis de marihuana, lo guitarrista se tornó adicto a la heroína. Tornó a la suya casa en California y cayió en una profunda depresión, en sentir que no podría nunca mas escribir u tocar mosica, y que la suya vida yera acabada. Entre un largo periodo, se centró en a pintura y en a producción de cuatro cancions gravadas entre las sesions de Blood Sugar Sex Magik. Pa poder afrontar la suya depresión, prencipió a consumir encara mas heroína, y la suya vida se veyió menazada per la suya adicción. Seguntes Frusciante, la suya decisión de prener heroína pa curar la suya depresión estió clara: «Yera muito triste, y me meteba muito contento cuan preneba drogas; per tanto, teneba que prener drogas tot lo tiempo. Nunca me sintié culpable, siempre estié muito orgulloso d'estar un adicto». Lo propio guitarrista explicó que la suya inspiración musical proveniba d'as suyas charras con espritos en forma de voces, ondas u cuerpos astrales. En as suyas propias declaracions dició: «Oh, ye d'an viene la mía mosica, de cuan yo formaba parte d'o espacio exterior. La mía mosica ye una representación de seres d'atras dimensions que amaneixen en o mío cuerpo, me charran y me dan ideyas».[13]

Frusciante publicó lo suyo primer disco en solitario, Niandra Lades and Usually Just a T-Shirt, lo 8 de marzo de 1994. La mayoría d'as cancions d'o álbum estioron gravadas cuan yera ligado a la heroína en o suyo apartamento d'Hollywood. Lo disco estió gravau parcialment entre las sesions de Blood Sugar Sex Magik, y estió publicau a traviés de American Recordings.

Un articlo publicau en o periodico New Times de Los Angeles describió a Frusciante como un despojo humano y un esqueleto cubierto de piel, qui, a lo limite d'a suya adicción, yera amán de morir per una infección sanguínea. Los suyos brazos yeran marcaus per inyectarse malament cocaína y heroína, deixando abscesos permanents. Remanió los tres anyos siguients atrancau en a suya casa d'Hollywood, que las suyas parez yeran cubiertas de grafitis. Entre esta epoca, Johnny Depp y Gibby Haynes, amigos suyos, fueron a la suya casa y gravoron lo documental Stuff, resaltando lo suyo escuálido estau. Amás, la suya casa estió destruyida per un incendio que cremó tota la suya colección de guitarras y firió a Frusciante dimpués d'intentar salvar las suyas guitarras. Lo suyo ex companyero Anthony Kiedis estió qui le ampró los diners suficients pa que Frusciante se podese mercar unatra guitarra.[14][15]

En 1997, lo segundo álbum de Frusciante, Smile from the Streets You Hold, salió a la luz. En esta gravación s'amuestra lo delicau estau de salut d'o guitarrista, qui tose entre parte d'a gravación. Lo disco sirvió pa recaudar diners pa pagar-se la suya adicción, encara que estió retirau d'o mercau en 1999 a petición suya. Lo guitarrista declaró en l'anyo 2005 que teneba intención de tornar a publicar lo álbum en un futuro.[5][16][17]

Rehabilitación y tornada a os Red Hot Chili Peppers (1997-1998)[editar | modificar o codigo]

A zaguers de 1997, dimpués de mas de cinco anyos d'adicción, John Frusciante deixó d'usar heroína radicalment, pero no estió capaz de doblegar la suya adicción a la cocaína y a lo alcohol. En chinero de 1998, dimpués d'estar convenciu per lo suyo amigo Bob Forrest, vocalista de Thelonious Monster, Frusciante ingresó en una clinica de rehabilitación en Pasadena, clamada Las Encinas. Dimpués d'o suyo ingreso, se le diagnosticó una infección bucal potencialment letal, que nomás podeba estar curada reemplazando toz los suyos dients per una dentadura postiza. Recibió tamién injertos de piel en os suyos brazos a causa d'as incheccions de heroína, y un mes dimpués, Frusciante salió d'as Encinas atura reingresar a la sociedat.[18][19]

Dimpués de recuperar-se d'o suyo grieu estau de salut, Frusciante prencipió una nueva vida marcada per la espiritualidat y l'ascetismo. Dimpués de practicar yoga y vipassana, descubrió l'efecto d'a autodisciplina en o cuerpo, y prencipió una vida mas saludable y harmoniosa. Amás, pa no distrayer-se d'a suya actividat musical y seguir con a suya vida espiritual, decidió abstener-se d'a vida sexual.[20] Manimenos, Frusciante se trobaba immerso en una relación amorosa con a cantante Emily Kokal, de qui diz que le ha quitau d'as suyas crisis. Toz estes cambios le levoron a cambiar completament la suya actitut enta las drogas: «No amenesto prener drogas. Me siento muito millor agora a causa d'o ímpetu que una persona puede tener cuan se dedica a bella cosa que realment ama. Ni sisquiera considero prener-las, ye una estupidez. Entre la mía dedicación en intentar estar un millor músico y la mía dieta sana y la practica d'o yoga, me siento muito millor que fa uns pocos anyos prenendo drogas. En este momento soi la persona mas feliz d'o mundo. Ixas cosetas no me foten en absoluto, y soi muito orgulloso d'ellas, no sabes bien qué orgulloso soi. Ye una coseta tan bonica estar capaz d'afrontar la vida, afrontar-se a él mesmo, sin amagar-se dezaga d'as drogas; sin haber de que temer ira enta las personas que t'aman. I hai personas que s'espantan en perder bella cosa, pero tu no pierdes brenca con garra atra razón que si t'abandonas a tu mesmo».[21]

Tot y con a suya experiencia como un adicto, Frusciante no veye lo suyo emplego de drogas como un periodo fosco en a suya vida. Considera que estió un periodo de renaiximiento, entre lo cual se trobó a él mesmo y clarificó lo suyo mente. Amás, en unatra entrevista, lo guitarrista dició: «Tarde u luego, los estupefacientes te fan retroceder, te deprimen. No amenesto las drogas perque he comprebau que lo que ixas substancias te dan, tamién lo puez aconseguir sin ellas». Dende alavez Frusciante deixó de practicar yoga a causa d'os suyos problemas d'espalda, pero se proposó continar intentando meditar diariament.[14]

A primers de 1998, los Red Hot Chili Peppers despidioron a lo suyo guitarrista Dave Navarro y estioron a punto de disolver-se. Flea le dició a Anthony Kiedis que la sola traza de seguir con a banda yera que John Frusciante tornase a ella. Con o guitarrista libre d'adiccions y malestares, Kiedis y Flea pensoron que yera lo momento idonio pa pedir-le que tornase. Cuan Flea plegó a casa d'o guitarrista y le pidió que tornase a la banda, Frusciante dició plorando que brenca le fería mas feliz en o mundo. Con l'aliniación d'os Red Hot completa, la banda prencipió a treballar en o suyo siguient treballo, Californication, editau en 1999. Con Frusciante tornó una pieza clau en o son d'a banda, asinas como una inchección de moral y un gran impacto en a forma de composición d'as suyas obras. Frusciante ha dito en cuantas entrevistas que la suya álbum favorito ye Californication.[19]

Entre la chira de Californication, lo guitarrista continó escribindo cancions, la mayoría editadas en o álbum en solitario To Record Only Water for Ten Days de 2001. Este treballo estió una marcada deseparación respective a las suyas antecesores, en centrar-se en o vanguardismo y con abundants monólogos interiors. Manimenos, las letras, igual que los suyos treballos anteriors, son cripticas. Lo estilo se desepara tamién d'o rock alternativo de Californication, con influencias d'a mosica new wave y la mosica electronica. En cuenta d'enfocar lo suyo treballo en a guitarra, se centró en os sintetizadores, pieza clau en esta gravación.[22]

En 2001, Frusciante prencipió a gravar o suyo cuarto álbum con os Ret Hot Chili Peppers, By the Way. Ixa epoca ye considerada por él mesmo como que una d'as mas felices d'a suya vida.[11] Desfrutaba a oportunidat que le daba o álbum de «escribir millors cancions». Mientres yera escribindo By the Way, Frusciante componió tamién a mayoría d'as cancions presents en o suyo siguient álbum, Shadows Collide with People, asinas como a banda sonora d'a cinta The Brown Bunny.[23] Frusciante quereba emular en By the Way a Johnny Marr, Andy Partridge y John McGeoch. O álbum marcó un cambeo de mentalidat en Frusciante, enta una concepción millor formada d'un grupo musical. By the Way estió lanzau o 9 de chulio de 2002.

Frusciante escribió una serie de cancions entre y dimpués de la chira By the Way. En febrero de 2004, empecipió un prochecto con Joe Lally (de Fugazi) y Josh Klinghoffer clamau Ataxia. En dos semanas, o grupo gravó aproximadament 90 menutos de mosica.[24] Dimpués de dos días de gravacions en o estudio, a banda tocó dos conciertos en o Knitting Factory d'Hollywood, y pasoron dos días mas en o estudio antes de disolver-se. Mas tarde, encara en 2004, amaneixioron cinco cancions de Frusciante en a banda sonora d'a cinta The Brown Bunny.[25]

Shadows Collide with People, o cuarto álbum en solitario de Frusciante, salió a o mercau o 24 de febrero de 2004. En o álbum se pueden escuitar aparicions d'amigos d'o guitarrista, como que Josh Klinghoffer, Omar Rodríguez-López, Flea y Chad Smith.[26] En chunyo de 2004, Frusciante anunció que editaría seis discos en un periodo de seis meses: The Will to Death, Automatic Writing (baixo o nombre de Ataxia), DC EP, Inside of Emptiness, A Sphere in the Heart of Silence y Curtains.[27] Con a edición de Curtains, Frusciante realizó o suyo primer video musical de 2004, para a canción «The Past Recedes». Frusciante quereba gravar istas cancions en formato casete de traza rapida y privando os estudios modernos y as gravacions aduyadas por ordinadors.[28]

A primers de 2005, o guitarrista dentró en o estudio pa gravar o suyo quinto álbum con os Ret Hot Chili Peppers, Stadium Arcadium, en o cual domina a suya guitarra en a mayoría d'as cancions, realizando tamién os coros. En os arreglos d'o disco, Frusciante utilizó una amplia gama de sons, que van dende os escuitaus en Blood Sugar Sex Magik dica os de By the Way. Cuantos criticos, y mesmo o propio Frusciante, notoron a influencia de Jimi Hendrix en a mayoría d'os solos d'o disco. Amás, expandió a cantidat d'efectos d'a suya guitarra y emplegó atros trastes, como que o sintetizador y o melotrón.

Frusciante prencipió a treballar con o suyo amigo Omar Rodríguez-López y a suya banda The Mars Volta, contribuindo en os coros y tocando os trastes electronicos en o disco De-Loused in the Comatorium.[29] Tamién contribuyó con os solos d'o disco Frances the Mute, y en o suyo disco Amputechture tocando a guitarra en siet d'as ueito cancions d'o treballo.[30][31] Por a suya parte, Omar Rodríguez ha treballau en cuantos treballos en solitario de Frusciante.[26][32]

O 29 de mayo de 2007, Ataxia editó o suyo segundo y zaguer álbum d'estudio, AW II.

The Empyrean y segunda salida d'os Red Hot Chili Peppers (2009)[editar | modificar o codigo]

Como que continuación de Curtains, Frusciante publicó The Empyrean o 20 de chinero de 2009. Amás, seguntes declaracions d'o propio artista, no promocionará en concierto iste disco, ya que quiere enfocar-se en a suya creyatividat en cuenta de presentar a suya mosica a la chent.

O día 16 d'aviento de 2009, Frusciante, dimpués d'un anyo de incertidumbre y remors sobre o tema, anunció en o suyo blog y en o suyo myspace que s'heba retirau d'a banda feba ya un anyo a causa d'a preferencia de dedicar-se fundament a la suya corrida en solitario. Os de demás miembros d'a banda l'acceptoron ya que creyeban que lo millor yera que John fese o que creyeba millor para él.

Gravacions entre 2010 y 2012[editar | modificar o codigo]

O día 1 de mayo, John Frusciante y Omar Rodríguez-López, de The Mars Volta, lanzoron un álbum benefico, titulado Omar Rodríguez López & John Frusciante, que puede descargar-se previa donación minima de 3 dolars a l'asociación Keep Music In Schools.[33]

En 2012 i hai dos nuevos rechistros de John Frusciante a salir. O primer ye un EP titulado Letur-Lefr, y o segundo ye un LP titulado PBX Funicular Intaglio Zone. As pistas de Letur-Lefr son a partir de 2010 y PBX se fació en 2011. Seguntes parolas de Frusciante: 'Letur ye una recopilación, una porción seleccionada d'a mosica que facié ixe anyo, mientres que PBX estió concebiu como que un álbum, as cancions s'han rechistrau en a succesión'. Adhibe 'Os rechistros son muit diferents entre él, asinas que antes d'o lanzamiento d'o LP, voi a meter a disposición a descarga gratuita d'una canción clamada Walls and Doors. Ista canción sinyaló o camín enta PBX, pero se rechistró 7 meses dinantes. Siempre die por posau que Walls and Doors sería parte d'o rechistro, pero resultó que yera millor sin ella'.

Letur-Lefr estió lanzau en Chapón o 4 de chulio, en América del Norte o 17 de chulio, y en a resta d'o mundo o 16 de chulio. Se puede ordenar o EP y o LP, que son disponibles en vinilo, CD, casete y en 32 bits, formatos FLAC y MP3 dichitals.

Kimono Kult y Enclosure (2014)[editar | modificar o codigo]

No ye a primera vegada que Frusciante y Rodríguez-López treballan chuntos. Ista sociedat viene dende fa mas d'un decenio, con a colaboración d'o ta part d'alavez guitarrista d'os Chili Peppers en De-Loused in the Comatorium, álbum debut d'os Mars Volta, banda pa la cual tornaría a tocar en Amputechture (2004), The Bedlam in Goliath (2007) y Octahedron (2009).

Amás, Frusciante y Rodríguez-López tamién tocoron chuntos en os discos solistas A Manual Dexterity: Soundtrack Volume One (2004) y Sepulcros de Miel (2010). O fruto mas notable d'ista sociedat ye Omar Rodríguez-López & John Frusciante (2010).

Agora, istos dos notables instrumentistas y músicos d'abantguardia tornan a sinyar unatro prochecto conchunto. Con l'atractivo nombre de Kimono Kult empecipian iste nuevo prochecto d'alufras experimentals que completan o vocalista Teri Gender Bender (que ya treballó con López en Bosnian Rainbows), o guitarrista y tecladista Dante White-Aliano, a baixista Nicole Turley (ex esposa de John) y a multiinstrumentista Laena Gerónimo.

Hiding in the Light, o primer EP d'a banda, estió lanzau mundialment o 4 de marzo a traviés de Neurotic Yell Records. O 18 de febrero de 2014, Frusciante lanzó a o ret a primera canción gravada pa la suya álbum, "Scratch", escrita entre as sesions d'o álbum The Empyrean, y disponible a traviés d'o suyo puesto web pa descargar-se de traza gratuita.

<i id="mwAdU">Enclosure</i> ye l'onceno álbum solista de John Frusciante y estió lanzau o 8 d'abril de 2014 por Record Collectio.

Tornada a os Ret Hot Chili Peppers (2019)[editar | modificar o codigo]

O día 15 d'aviento de 2019 se fació un comunicau oficial dende a cuenta de Instagram d'a banda, que afirma a salida de Josh Klinghoffer y a tornada de John Frusciante.

O día 8 de febrero de 2020 fació a suya primera aparición en vivo con a banda dimpués de cuasi 12 anyos. O show estió entre un homenache a o productor cinematografico Andrew Burkle en Los Ángeles, pero a retrobada de Frusciante con os Ret Hot Chili Peppers no estió pleno, ya que no participó o baterista Chad Smith, qui se trobaba ocupau con a suya exhibición d'arte plastico. En cuenta de Chad estió Stephen Perkins, de Jane's Addiction, banda que tamién sonó en l'homenache, amás Frusciante s'unió a la banda para tocar "Mountain Song".

Vida personal[editar | modificar o codigo]

En 2011 se casó con a cantante Nicole Turley. Se divorciaron en 2015.[34]

Estilo musical[editar | modificar o codigo]

O estilo musical de Frusciante ha evolucionau a lo largo d'a suya corrida musical. Encara que ya a primers d'o decenio de 1990 os criticos prencipioron a reconoixer o suyo treballo, no estió dica a publicación de Stadium Arcadium cuan a critica y o publico prencipioron a alabar o suyo estilo en as seis cuerdas.[35] Frusciante atribuye isto a un cambeo d'enfoque, declarando que en o álbum heba trigau un amanamiento a os patrones ritmicos inspiraus en a complexidat d'os treballos de Jimi Hendrix u Eddie Van Halen. En gravacions precedentes, manimenos, Frusciante se centraba mas en a influencia d'os grupos de punk underground y músicos de new wave.[11] Todas as guitarras con as cuals ha iu de chira y gravau estioron fabricadas antes de 1970.[36] O suyo traste mas utilizau ye una guitarra Fender Stratocaster Sunburst de 1962 que ha utilizau en toz os álbumes d'os Ret Hot dende a suya tornada en 1998, encara que utiliza una distinta seguntes creya que encaixe millor con a estructura d'a canción que haiga de gravar.[37] O traste mas preciau de Frusciante ye una guitarra Gretsch White Falcon de 1955, que usó dos vegadas por concierto entre la chira By the Way. Dende alavez, ha eliminau a White Falcon d'a suya repertorio, decindo que «no i hai puesto para ella».

Frusciante utiliza una variedat vocal en as suyas álbumes en solitario que van dende os chillidos d'os discos Niandra Lades and Usually Just a #T-Shirt y Smile from the Streets You Hold dica estilos mas convencionals presents en a resta d'as gravacions d'o guitarrista.[38] Con os Ret Hot Chili Peppers, utiliza una voz en falsetto (contratenor) en os coros d'as cancions, que emplegó por primera vegada en Blood Sugar Sex Magik. Seguntes as suyas declaracions, desfruta con o suyo paper de corista en a banda, y creye que os coros son una forma real d'arte.[39] Manimenos a suya labor con os Ret Hot Chili Peppers, Frusciante creye que o suyo treballo en solitario ha de remanir separau d'o suyo treballo con a banda. Dentro d'él, Frusciante reconoixe que o suyo anterior uso de drogas augmentó a suya inspiración: «Sí, pero no ye o solo modo de connectar con iste mundo, i hai atras trazas, como que a meditación, o yoga y a purificación d'o cuerpo. Cudiando-te, fendo exercicio, puez aconseguir connexión con seres d'atras dimensions, cal mantener a mente ubierta y o cuerpo saludable. O placer que siento bebendo hierbas, cava y valeriana, ye millor que o que he sentiu nunca prenendo drogas, que ye como ficar una quimica innecesaria en o mío cuerpo».[13]

Tecnica[editar | modificar o codigo]

A tecnica en a guitarra de Frusciante ye centrada en a emotividad y a melodía mas que en o virtuosismo.[40] Encara que cualques elementos d'o suyo virtuosismo pueden apreciar-se en cualques d'as suyas gravacions, o propio Frusciante declaró que intenta que salgan lo minimo a relucir.[41] Piensa que a forma de tocar a guitarra no ha evolucionau muito dende os anyos '60, especialment dende que se retiró Jimmy Page, guitarrista de Led Zeppelin, y considera que os millors guitarristas d'ixe decenio son imbatibles.[42] Entre a suya adolescencia, muitos guitarristas d'o mainstream trigaban centrar-se en a velocidat. A causa d'isto, creye que muitos guitarristas de punk y new wave han estau pasaus por alto.[11] Ista ye a razón por a cual Frusciante prefiere centrar-se en as suyas capacidaz melodicas inspiradas en guitarristas como que Matthew Ashman de Bow Wow Wow y Bernard Sumner de Joy Division. Frusciante creye que o estilo d'istos músicos no ha estau desembolicau a o maximo por haber estau deixaus de costau, razón por a cual prefiere partir dende ixa adreza. Manimenos, se considera fan de guitarristas tecnicos como Steve Vai u Randy Rhoads, pero intenta reprimir o deseyo d'imitar-les: «A chent creye que por tocar mas rapido y por creyar nuevas tecnicas puez progresar abance, pero alavez se dan cuenta que emocionalment no han progresado en absoluto. No transmiten brenca a la chent que ye escuitando y dicen que son an Hendrix yera fa tres decenios. Bella cosa pareixiu le pasó a Vai en os '80». Creyendo que enfocar-se solament en tons claros ye negativo, Frusciante desembolicó o suyo propio estilo que él mesmo clamó como que "puerco". Como que resultau, creye que ye bueno «maltratar» a la guitarra y prebar cuantas formas de distorsión en os solos. Diz tamién que intenta trencar tantos limites estilisticos como que puede, con a finalidat d'expandir os suyos horizontes musicals. Frusciante afirmó que muitas obras d'os guitarristas contemporanios sufren d'una falta d'orichinalidat, y que muitos d'os suyos contemporanios siguen as reglas sin arriesgarse.

A lo largo d'os anyos, Frusciante ha variau a suya forma de componer álbumes. En as suyas primeras gravacions, deixaba que as imperfeccions dentrasen en o disco. Manimenos, en posteriors álbumes como que Shadows Collide with People se posicionó en a postura contraria: «Solament quereba que tot estase perfecto. No quereba cosa difuera de puesto, u difuera de tiempo, u cualsiquier coseta no intencionada».[43] Frusciante veye a composición como que un desembolique progresivo: «Si una canción quiere venir enta yo, siempre soi disposau a recibir-la, pero no treballo en ixo».[20] Muitas cancions en solitario estioron escritas inicialment con una guitarra acustica u una guitarra electrica sin amplificar.[44] Frusciante cautiva una atmosfera propicia pa componer en estar constantment escuitando a mosica d'atros y absorbendo a suya influencia creativa.[45] Tamién prefiere gravar as suyas composicions en casetes u cualsiquier atro equipamiento primitivo, seguindo a linia d'os artistas de lo-fi, ya que creye que l'uso de material de gravación antigo sirve pa accelerar o proceso de gravación, y que as nuevas tecnolochías aplicadas a la gravación dan solament una ilusión d'eficiencia.[28][46][47] Frusciante intenta alcorzar lo maximo posible o proceso de gravación, porque creye que a mosica «viene viva cuan la creigas rapido». Tamién le satisfa o reto de gravar bella cosa en unas #poco prenes, afirmando que cuan os músicos son incapaces de sobrellevar a presión d'haber de gravar bella cosa rapidament, a vegadas se frustran u s'afogan en o perfeccionismo.

Él expreso "Pa yo, a guitarra nunca progresó dende que la tocó Jimmy Page".[48]

Guitarras[editar | modificar o codigo]

John Frusciante gosa utilizar guitarras en a mesma linia, prencipalment Fender anteriors a 1970. Cuasi todas as suyas guitarras estioron construidas antes d'iste anyo, pus él opina que o son lograu por a fusta aviellida y o paso d'os anyos las fa excelents. As guitarras que utiliza actualment no son as mesmas con as cuals prencipió o RHCP, dau que istas quedoron destruidas en un incendio.

O suyo prencipal traste ye un Stratocaster '62 Sunburst americana, con diapasón de palorrosa, con a cual toca en toz os suyos conciertos.

A segunda guitarra mas usada ye semellant pero de l'anyo 1955 y diapasón de arce, que tamién se veye con frecuencia en as suyas mans. O sencillo Around the World contiene o son d'ista guitarra.

Dimpués de l'incendio que arrasó a casa de Frusciante, Anthony Kiedis le ampró diners a o suyo ex companyero pa que mercase unatra guitarra. Este aconsiguió una Fender Chaguar color roya fiesta de finals d'os anyos 60. John no la usa muito en directo, sino pa tocar en privau y calentar antes d'os conciertos. En Woodstock ' 99 la tocó en Around the World. Tamién la usó en conciertos entre 2003 - 2004 con os suyos prochectos solistas y en vivo. Ista yera a sola guitarra que teneba cuan re ingreso a os Red Hot Chili Peppers en 1998 dica que podió aconseguir una Stratocaster, regalo d'Anthony. En o disco Californication la puede escuitar en Around The World como que ya se mencionó y en This Velvet Glove.

Entre muitos anyos, Frusciante consideró o suyo Gretsch White Falcon de 1955 como que o suyo mas preciada posesión. La trobó Vicent Gallo en una botiga de segunda man antes de 1999. Tamién amaneixe en o video de Dani California, cuan os Ret Hot Chili Peppers interpretan a Elvis Presley y a suya banda.

Atras Fender habituals de Frusciante son una Stratocaster Ret Fiesta '62 que obtenió para By The Way, unatra Stratocaster Olympic '61 y una Telecaster de 1963 color Sunburst, que siempre leva de chira como que segunda opción.

John poseye muitas atras guitarras, como que una Taylor 314 acustica pa os temas acusticos u una Gibson SG con P90.

Influencias[editar | modificar o codigo]

Antes d'unir-se a os Ret Hot Chili Peppers, cualques formacions que deixoron a suya impronta en Frusciante estioron Captain Beefheart, The Residents, The Velvet Underground, Neu! u Kraftwerk.[2] A la suya vegada, o propio Frusciante acredita como que influencias para aprender a tocar a guitarra a Greg Ginn, Pat Smear u Joe Strummer, entre atros.[35] En os suyos anyos de adolescente, prencipió a fixar-se en Jimi Hendrix y Led Zeppelin, asinas como en atras bandas como que John McGeoch de Siouxsie and the Banshees, Johnny Marr de The Smiths, y Public Image Ltd.[11][49][50] A Frusciante tamién le agradan músicos como que Leadbelly u Robert Johnson, qui influyoron notablement en a composición de Blood Sugar Sex Magik.[51] En Californication y By the Way, Frusciante extrayió a tecnica de creyar texturas tonals a traviés de cuantos patrones d'o guitarrista de post punk Vini Reilly de The Durutti Column y bandas como que Fugazi u The Cure.[52] Manimenos, entre a gravación de Stadium Arcadium Frusciante s'apartó d'o new wave y se concentró en emular a músicos como que Jimi Hendrix u Eddie Van Halen. En os suyos dos primers álbumes en solitario, Niandra Lades and Usually Just a #T-Shirt y Smile from the Streets You Hold, s'aprecia clarament a influencia d'as composicions en solitario d'o ex miembro de Pink Floyd, Syd Barrett, qui tamién pasó por un proceso d'adicción a las drogas y depresión dimpués de deixar a suya antiga banda, y de qui se considera admirador.[7][53] Con o suyo recient treballo en solitario, Frusciante ha citau a mosica electronica como mayor influencia, entre a cual se troban Ekkehard Ehlers, Peter Rehberg y Christian Fennesz.[54] Os suyos intréses son en constant cambeo, ya que creye que, sin cambeo, no tendría garra intrés en tocar: «Soi siempre prenendo inspiración de diferents clases de mosica, y voi a cada nuevo prochecto con una ideya preconcebida de qué cheneros son os que voi a mezclar».[43] O 9 d'abril estió trigau por a enquesta "The Axe Factor" como que millor guitarrista d'os zaguers 30 anyos.

Referencias[editar | modificar o codigo]

  1. Pablo Retamal N. (15 d'aviento de 2019). "John Frusciante vuelve a unirse a los Red Hot Chili Peppers". La Tercera. https://culto.latercera.com/2019/12/15/john-frusciante-red-hot-chili-peppers/. Retrieved 19 de chunio de 2022. 
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Rotondigic, James (Noviembre de, 1997). "Till I Reach the Higher Ground". Guitar Player.
  3. "Musicamania, BIOGRAFÍA DE JOHN FRUSCIANTE". http://artistas.musicamania.biz/john_frusciante/historia. Retrieved 4 de enero de 2008. 
  4. Fricke, David. ""Tattooed Love Boys: After twenty-three anyos, nine albums, death, love, and addiction, the Red Hot Chili Peppers are at Number One for the very nombre time"". Rolling Stone. http://www.rollingstone.com/news/coverstory/chilipeppers_tattooed_love_boys/page/1. Retrieved 2 de octubre de 2007. 
  5. 5,0 5,1 "Error: |títol= no especificau en emplegar {{cita web}}Plantilla:Namespace detect showall". http://www.johnfrusciante.es. 
  6. 6,0 6,1 "Error: |títol= no especificau en emplegar {{cita web}}Plantilla:Namespace detect showall". http://www.johnfrusciante.com/articles.php#raw01. 
  7. 7,0 7,1 7,2 7,3 "Error: |títol= no especificau en emplegar {{cita web}}Plantilla:Namespace detect showall". http://www.terra.com.ar/canales/musica/11/11307.html. 
  8. Notas del álbum Mother's Milk presentes en su edición remasterizada de 2003
  9. Forsythe, Tom. (Febrero de 1991) "Laughing All the Way". Guitar Magazine.
  10. Kiedis, Sloman, 2004. p. 242
  11. 11,0 11,1 11,2 11,3 11,4 Dalley, Helen (Agosto de 2002). "John Frusciante" Total Guitar. Consultado el 27 de agosto de 2007.
  12. "Terra - Música - El brillo loco del diamante Frusciante". http://www.terra.com.ar/canales/musica/11/11307.html. Retrieved 23 de enero de 2008. 
  13. 13,0 13,1 "Error: |títol= no especificau en emplegar {{cita web}}Plantilla:Namespace detect showall". http://www.mondosonoro.com/detall_entrevista.asp?id=201511. 
  14. 14,0 14,1 Di Perna, Alan. "Guided By Voices", Guitar World. (Julio de 2006).
  15. "Error: |títol= no especificau en emplegar {{cita web}}Plantilla:Namespace detect showall". http://www.funkymonks.com.ar/equipos%20de%20jf.html. 
  16. "Error: |títol= no especificau en emplegar {{cita web}}Plantilla:Namespace detect showall". http://www.johnfrusciante.com/music/smile.php. 
  17. "Error: |títol= no especificau en emplegar {{cita web}}Plantilla:Namespace detect showall". http://www.johnfrusciante.com/news.php. 
  18. "Error: |títol= no especificau en emplegar {{cita web}}Plantilla:Namespace detect showall". http://www.papermag.com/?section=article&parid=101. 
  19. 19,0 19,1 Kiedis, Sloman, 2004. p. 408
  20. 20,0 20,1 "Error: |títol= no especificau en emplegar {{cita web}}Plantilla:Namespace detect showall". http://www.johnfrusciante.com/interviews/translation_mucchioselvaggio.pdf. 
  21. "Water Music". Rock Sound #21
  22. "Error: |títol= no especificau en emplegar {{cita web}}Plantilla:Namespace detect showall". http://www.rollingstone.com/artists/johnfrusciante/albums/album/103023/review/5942707/to_record_only_water_for_ten_days. 
  23. Guitar World Acoustic, Febrero/marzo de 2004.
  24. "Error: |títol= no especificau en emplegar {{cita web}}Plantilla:Namespace detect showall". http://www.johnfrusciante.com/music/automatic_writing.php. 
  25. Notas del disco The Brown Bunny soundtrack.
  26. 26,0 26,1 Notas del disco Shadows Collide with People
  27. Devenish, Colin. (29 de junio de 2004) "Frusciante Prepares a Feast". Rolling Stone, Consultado el 27 de agosto de 2007.
  28. 28,0 28,1 Payne, John. (29 de julio de 2004) "Changing Channels: John Frusciante's Brave New Frequencies". LA Weekly, Consultado el 27 de agosto de 2007.
  29. Notas del disco De-Loused in the Comatorium
  30. Notas del disco Frances the Mute
  31. Notas del disco Amputechture
  32. Notas del disco Curtains
  33. omarrodriguezlopez.bandcamp.com, página de descarga y donación.
  34. http://www.tmz.com/2015/05/08/john-frusciante-red-hot-chili-peppers-divorce/
  35. 35,0 35,1 Fricke, David. (Febrero de 2007) "The New Guitar Gods" Rolling Stone. Consultado el 12 de junio de 2007
  36. Making-of del vídeo de "Can't Stop". Red Hot Chili Peppers Greatest Hits.
  37. "Interview with John Frusciante". Guitar Xtreme, junio de 2006.
  38. "Error: |títol= no especificau en emplegar {{cita web}}Plantilla:Namespace detect showall". http://www.stylusmagazine.com/review.php?ID=1748&PHPSESSID=575b6a2a9b7d580e58a060316e0673f1. 
  39. "Error: |títol= no especificau en emplegar {{cita web}}Plantilla:Namespace detect showall". http://www.locborg.de/fru/index.php?option=com_content&task=view&id=806&Itemid=124. 
  40. "Error: |títol= no especificau en emplegar {{cita web}}Plantilla:Namespace detect showall". http://www.guitarraonline.com.ar/frusciante.htm. 
  41. Kerrang! Número #21; p. 76–82
  42. "Error: |títol= no especificau en emplegar {{cita web}}Plantilla:Namespace detect showall". http://www.clarin.com/diario/2006/04/04/espectaculos/c-00811.htm. 
  43. 43,0 43,1 "Error: |títol= no especificau en emplegar {{cita web}}Plantilla:Namespace detect showall". http://www.guitarplayer.com/article/exclusive-outtakes-from/Sep-06/23282. 
  44. Di Perna, Alan. (Abril de 2005). "Basic Instinct". Guitar World Acoustic.
  45. Hernandez, Raoul. "Me and My Friends". Austin Chronicle. (28 de noviembre de 2004).
  46. Tingen, Paul. (Julio de 2004). "John Frusciante's Creative Explosion". Electronic Musician.
  47. "Error: |títol= no especificau en emplegar {{cita web}}Plantilla:Namespace detect showall". http://www.allmusic.com/cg/amg.dll?p=amg&searchlink=JOHN%7CFRUSCIANTE&sql=11:fbfoxqu5ld6e~T1. 
  48. http://edant.clarin.com/diario/2006/04/04/espectaculos/c-00811.htm
  49. "Error: |títol= no especificau en emplegar {{cita web}}Plantilla:Namespace detect showall". http://www.premierguitar.com/articles/20428-john-frusciante-war-and-peace?page=3. 
  50. "Error: |títol= no especificau en emplegar {{cita web}}Plantilla:Namespace detect showall". http://www.aftonbladet.se/nojesbladet/musik/article10360246.ab. 
  51. Mitchell, Ed. "Robert Johnson - King of the Delta Blues Singers". Total Guitar. Febrero de 2006. p. 66
  52. Page, Scarlet (Julio de 2004). "Red Hot Chili Peppers: The LA Punks Who Defied Death, Grunge And A Burning Crack Den". Mojo.
  53. "Error: |títol= no especificau en emplegar {{cita web}}Plantilla:Namespace detect showall". http://www.terra.com.ar/canales/musica/11/11306.html. 
  54. "Error: |títol= no especificau en emplegar {{cita web}}Plantilla:Namespace detect showall". http://www.johnfrusciante.com/articles.php#inter03. 

Bibliografía complementaria[editar | modificar o codigo]

Vinclos externos[editar | modificar o codigo]

Wikiquote Wikiquote tien una replega de frases celebres de u sobre John Frusciante.