Ilesia de Nuestra Sinyora d'o Portiello de Zaragoza

De Biquipedia
Ilesia de Nuestra Sinyora d'o Portiello
Situación cheografica
Estau
País
'
Situación Zaragoza (Aragón)
Adreza Plaza d'o Portiello, s/n
Coordenatas 41°39′21″N 0°53′34″U
Archidiocesi Zaragoza
Diocesi
Arcipestrau Centro
Información cheneral
Advocación Santa María
Culto Ilesia catolica
Orden
Rector
Vicario parroquial
2.º Vicario parroquial
Mosen
Propietario
Administrador
Director
Coste {{{coste}}}
Vesitable
Altaria
Pisos
Amplaria
Largaria
Superficie
Diametro
Aforo
Altaria s.r.m.
Atras
Alcance
Iluminación
Potencia
Arquitectura
Tipo Ilesia
Estilo Barroco
Función
Catalogación Bien d'Intrés Cultural
Materials
Construcción
Construcción 1702 - 1731
Fundador
Inicio
Fin
Inauguración
Destrucción
Arquitecto
Incheniero estructural
Incheniero de servicios
Incheniero civil
Atros
Premios
Pachina web
Localización
Ilesia de Nuestra Sinyora d'o Portiello ubicada en Aragón
Ilesia de Nuestra Sinyora d'o Portiello
Ilesia de Nuestra Sinyora d'o Portiello
Ilesia de Nuestra Sinyora d'o Portiello en Aragón

A ilesia de Nuestra Sinyora d'o Portiello ye una ilesia que se troba en Zaragoza (Aragón).[1] Ye una ilesia d'estilo barroco construyida entre 1702 y 1731.

Historia[editar | modificar o codigo]

Tien o suyo orichen en a Reconquiesta, en una ilesia adedicada a la Virchen, reconstruyida en estilo barroco entre 1702 y 1731 por José Borgas y Gaspar Serrano. Muit danyada mientres os Setios de Zaragoza por trobar-se en la muralla, amán d'a puerta d'o Portiello, l'edificio actual ye o resultau de reconstruccions y restauracions realizadas entre os sieglos XIX y XX, en particular la feita en 1827, que remató a frontera, en estilo neoclasico. En 1949 o templo fue declarau Molimento Historico-Artistico d'Intrés Nacional.

Descripción[editar | modificar o codigo]

O conchunto consta de tres naus, a central mas ampla que as laterals, divididas en seis trampos, d'os que os dos posteriors corresponden a la cabecera. A os piez d'o templo s'adhibe o nártex, que integran a entrada aporticada con arco de meyo punto y as dos torres baixas, lo que da a l'edificio una impresión d'horizontalidat. As naus tienen a mesma altaria, creyando una planta de salón, y o espacio previo a la cabecera que correspondería a o crucero ye cubierto con una cupula de meya narancha. En a nau central, os trampos de vuelta son de meyo canyón con lunetos, ubiertos sobre os arcos formers que comunican con as naus d'os costaus. A fabrica exterior ye feita de tot de ladriello caravista.

Toda a superficie arquitectonica interior, paramentos, pilars y vueltas, ye enlucida en blanco, y decorada con molduras, rocalla y follamen realizaus en estuco gris en 1728. Iste manto decorativo vechetal pencha mas profusament d'as pichinas d'a cupula, en as que se i fican tallas d'Ester, Chudit, Yael y Debora, as cuatre mullers fuertes d'a Biblia.

O retablo mayor, obra d'o clasicismo manierista, fue trayiu d'o convento de Santo Domingo. D'as abundants piezas d'imachinería, resulta interesant, en a capiella de l'Ecce Homo, una talla d'o sieglo XVII.

Capiella de l'Anunciación y Mausoleu d'as Heroínas[editar | modificar o codigo]

Aspecto d'a nau central y a cabecera

A capiella de l'Anunciación, convertida en Mausoleu d'as Heroínas d'os Setios de Zaragoza dende o 14 de chunio de 1908, cosira, en o muro dreito, as restas d'Agustina Saragossa i Domènech, Casta Álvarez Barceló y Manuela Sancho Bonafonte, y alza la memoria de cuantas mullers morioron en a esfensa d'a ciudat debant d'as tropas napoleonicas entre o 15 de chunio de 1808 y o 20 de febrero de 1809.

A capiella, obra de l'arquitecto Ricardo Magdalena, conta con o retablo d'a suya advocación disenyau por o escultor Carlos Palao Ortubio y realizau por Jaime Llunch y Antonio Torres. Os relieus laterales, obra de Dionisio Lasuén y execución de Fructuoso Orduna, representan a las heroínas en escenas de luita, atención a los ferius y evacuación de malautos mientres os Setios, destacando-ie a imachen d'a beata Mai María Rafols.

O rei Alifonso XIII presidió o treslau d'as restas d'as heroínas enta a suya ubicación definitiva o 15 de chunio de 1908. O 29 d'octubre de dito anyo, a reina Vitoria Uchenia inauguró a capiella-mausoleu.

Se veiga tamién[editar | modificar o codigo]

Referencias[editar | modificar o codigo]

  1. (es) Guillermo Fatás (coord.) Guía histórico-artística de Zaragoza, Concello de Zaragoza, 1991, ISBN 84-86807-76-X, p.268

Vinclos externos[editar | modificar o codigo]