Francisco de Paula Benavides Navarrete
Francisco de Paula Benavides | ||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Arcebispe de Zaragoza | ||||||||||||||||||
![]() Francisco de Paula Benavides Fernández de Navarrete. (1895). La Ilustración Española y Americana. | ||||||||||||||||||
13 de mayo de 1881 - 30 de marzo de 1895 | ||||||||||||||||||
Predecesor | Manuel García Gil | |||||||||||||||||
Succesor | Vicente Alda y Sancho | |||||||||||||||||
5 de chulio de 1875 - 13 de mayo de 1881 | ||||||||||||||||||
Predecesor | Tomás Iglesias Barcones | |||||||||||||||||
Succesor | José Moreno y Mazón | |||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||
Naixencia | 11 de mayo de 1810![]() | |||||||||||||||||
Muerte | 31 de marzo de 1895![]() |
Francisco de Paula de Benavides y Fernández de Navarrete (Baeza, 11 de mayo de 1810 - Zaragoza, 31 de marzo de 1895) estió un relichioso espanyol, cardenal d'a Santa Ilesia Romana, arcebispe de Zaragoza y patriarca d'as Indias.
Biografía
[editar | modificar o codigo]De familia noble y influyent, naixió d'o palacio de Jabalquinto. Yera fillo de Manuel Francisco de Benavides y Rodríguez Zambrano y Francisca de Paula Fernández de Navarrete Montilla, o suyo chirmán mayor yera Antonio Benavides ministro d'Isabel II. Estudió en o seminario de Sant Felipe Neri de Baeza y remató os suyos estudios eclesiasticos en a Universidat de Granada. Dentró en a orden de Sant Chaime y fue investiu caballero en Uclés (1832), estando ordenau mosén en 1836. Yera rector y catedratico de Teolochía en o seminario de Baeza cuan fue nombrau archidiacono d'Úbeda (1847) y arcipestre de Chaén. Pedricador supernumerario d'Isabel II d'Espanya y degán d'a seu de Córdoba.

Promoviu a la seu de Sigüenza a propuesta d'a reina en 1857, fue consagrau por l'arcebispe Cirilo Cardenal de Alameda y Brea en o convento d'as Comendadoras de Sant Chaime en Madrit. Le'n dioron a gran cruz d'a Orden d'Isabel a Catolica (1863), estió senador d'o reino (1864).[1] Asiste a o Concilio Vaticano I, d'o que s'ausenta antis d'aprebar-se a constitución d'Ecclesia. A tamas plegau ta a suya diocesis, eleva, chunto con atros 37 bispes, una protesta a o gubierno por as midas presentadas en as Corz contra a Ilesia. En 1875, restaurada a monarquía, Alifonso XII lo presenta pa a dignidat de patriarca d'as Indias y lo fa limosnero y capellán reyal. En 1877 ye cardenal. En 1881, arcebispe de Zaragoza.[2] Mientres o suyo episcopau se celebra en ista ciudat o II Congreso Catolico Nacional. Fue apedecau en a cripta d'a seu basilica de Nuestra Sinyora d'o Pilar de Zaragoza.
Referencias
[editar | modificar o codigo]Cargos eclesiasticos | ||
---|---|---|
Predecesor: Manuel García Gil |
Arcebispe de Zaragoza 13 de mayo de 1881 - 30 de marzo de 1895 |
Succesor: Vicente Alda y Sancho |
Predecesor: Tomás Iglesias Barcones |
Patriarca d'as Indias Occidentals 5 de chulio de 1875 - 13 de mayo de 1881 |
Succesor: José Moreno y Mazón |
Predecesor: Joaquín Fernández Cortina |
Bispe de Sigüenza 14 de marzo de 1858 - 21 de chunio de 1875 |
Succesor: Manuel Gómez-Salazar |
- Arcebispes d'Andalucía
- Arcebispes de Zaragoza
- Bispes de Sigüenza
- Bispes d'Andalucía
- Cardenals d'Andalucía
- Muertos en Zaragoza
- Naixius de Baena
- Alumnos d'a Universidat de Granada
- Patriarcas d'as Indias Occidentals
- Senadors d'Espanya por dreito propio
- Senadors d'Espanya vitalicios
- 1810 (naixencias)
- 1895 (muertes)