Ir al contenido

Francisco de Paula Benavides Navarrete

De Biquipedia
Francisco de Paula Benavides
Arcebispe de Zaragoza

Francisco de Paula Benavides Fernández de Navarrete. (1895). La Ilustración Española y Americana.

13 de mayo de 1881 - 30 de marzo de 1895
Predecesor Manuel García Gil
Succesor Vicente Alda y Sancho

5 de chulio de 1875 - 13 de mayo de 1881
Predecesor Tomás Iglesias Barcones
Succesor José Moreno y Mazón
Naixencia 11 de mayo de 1810
Baeza (Chaén, Andalucía)
Muerte 31 de marzo de 1895
Zaragoza (Aragón)

Francisco de Paula de Benavides y Fernández de Navarrete (Baeza, 11 de mayo de 1810 - Zaragoza, 31 de marzo de 1895) estió un relichioso espanyol, cardenal d'a Santa Ilesia Romana, arcebispe de Zaragoza y patriarca d'as Indias.

De familia noble y influyent, naixió d'o palacio de Jabalquinto. Yera fillo de Manuel Francisco de Benavides y Rodríguez Zambrano y Francisca de Paula Fernández de Navarrete Montilla, o suyo chirmán mayor yera Antonio Benavides ministro d'Isabel II. Estudió en o seminario de Sant Felipe Neri de Baeza y remató os suyos estudios eclesiasticos en a Universidat de Granada. Dentró en a orden de Sant Chaime y fue investiu caballero en Uclés (1832), estando ordenau mosén en 1836. Yera rector y catedratico de Teolochía en o seminario de Baeza cuan fue nombrau archidiacono d'Úbeda (1847) y arcipestre de Chaén. Pedricador supernumerario d'Isabel II d'Espanya y degán d'a seu de Córdoba.

Zaragoza.—Enterreco d'o cardenal Benavides.—Treslau d'o cadavre ta o panteón d'arcebispes de Nuestra Sinyora d'o Pilar. Grabau a partir de dibuixo de Mariano Oliver Aznar publicau en La Ilustración Española y Americana (22 d'abril de 1895)

Promoviu a la seu de Sigüenza a propuesta d'a reina en 1857, fue consagrau por l'arcebispe Cirilo Cardenal de Alameda y Brea en o convento d'as Comendadoras de Sant Chaime en Madrit. Le'n dioron a gran cruz d'a Orden d'Isabel a Catolica (1863), estió senador d'o reino (1864).[1] Asiste a o Concilio Vaticano I, d'o que s'ausenta antis d'aprebar-se a constitución d'Ecclesia. A tamas plegau ta a suya diocesis, eleva, chunto con atros 37 bispes, una protesta a o gubierno por as midas presentadas en as Corz contra a Ilesia. En 1875, restaurada a monarquía, Alifonso XII lo presenta pa a dignidat de patriarca d'as Indias y lo fa limosnero y capellán reyal. En 1877 ye cardenal. En 1881, arcebispe de Zaragoza.[2] Mientres o suyo episcopau se celebra en ista ciudat o II Congreso Catolico Nacional. Fue apedecau en a cripta d'a seu basilica de Nuestra Sinyora d'o Pilar de Zaragoza.

Referencias

[editar | modificar o codigo]

Cargos eclesiasticos
Predecesor:
Manuel García Gil
Arcebispe de Zaragoza
13 de mayo de 1881 - 30 de marzo de 1895
Succesor:
Vicente Alda y Sancho
Predecesor:
Tomás Iglesias Barcones
Patriarca d'as Indias Occidentals
5 de chulio de 1875 - 13 de mayo de 1881
Succesor:
José Moreno y Mazón
Predecesor:
Joaquín Fernández Cortina
Bispe de Sigüenza
14 de marzo de 1858 - 21 de chunio de 1875
Succesor:
Manuel Gómez-Salazar