Diferencia entre revisiones de «Reino visigodo de Toledo»
Linia 76: | Linia 76: | ||
O [[latín hispanico]], en as suyas diferents variants como o [[latín tarraconense]] u o [[latín betico]] evolucionaban enta as luengas [[luengas romances|romances]], en concreto as luengas [[iberorromances]]. A diftongación d'as vocals curtas latinas O y E, que ya yera documentata en o latín hispanico d'o periodo imperial, s'imposa en a capital [[Toledo]], y dende Toledo por quasi tota a meseta, plegando dica a [[Val de l'Ebro]] y o territorio de l'[[Astur-Leyonés]], pero sin afectar a lo cabo nororiental y noroccidental d'a peninsula, on amaneixerán os romances [[idioma catalán|catalán]] y [[galaicoportugués]]. D'esta traza ha encomenzato a deseparación entre o [[idioma catalán|catalán]] y l'[[idioma aragonés|aragonés]] en l'aria perinenca-levantina y a deseparación entre o galaicoportugués y l'asturleyonés en o quadrante noroccidental d'a peninsula. |
O [[latín hispanico]], en as suyas diferents variants como o [[latín tarraconense]] u o [[latín betico]] evolucionaban enta as luengas [[luengas romances|romances]], en concreto as luengas [[iberorromances]]. A diftongación d'as vocals curtas latinas O y E, que ya yera documentata en o latín hispanico d'o periodo imperial, s'imposa en a capital [[Toledo]], y dende Toledo por quasi tota a meseta, plegando dica a [[Val de l'Ebro]] y o territorio de l'[[Astur-Leyonés]], pero sin afectar a lo cabo nororiental y noroccidental d'a peninsula, on amaneixerán os romances [[idioma catalán|catalán]] y [[galaicoportugués]]. D'esta traza ha encomenzato a deseparación entre o [[idioma catalán|catalán]] y l'[[idioma aragonés|aragonés]] en l'aria perinenca-levantina y a deseparación entre o galaicoportugués y l'asturleyonés en o quadrante noroccidental d'a peninsula. |
||
As luengas prerromanas son quasi desapareixitas de fueras d'o [[idioma vasco|vasco]], que conoixe un periodo d'expansión en arias marguinals que os o reino visigodo no controla de tot. |
As luengas prerromanas son quasi desapareixitas de fueras d'o [[idioma vasco|vasco]], que conoixe un periodo d'expansión en arias marguinals que os o reino visigodo no controla de tot, (Perineus centrals, occidentals y part d'os suyos semontanos). Existe una hipotesi que considera que en as tierras d'os antigos [[vardulos]], [[caristios]] y [[autrigons]], ye dicir, as actuals provincias de [[provincia de Bizcaya|Bizcaya]], [[provincia d'Alaba|Alaba]], [[provincia de Guipuzcua|Guipuzcua]] y se parlaba latín u romanz y que se vasquizoron a fins d'o periodo visigodo. |
||
O idioma [[idioma gotico|gotico]] d'os invasors visigodos caye en desuso, pero aporta muitas parabras a las luengas romances. |
|||
== Bibliografía == |
== Bibliografía == |
Versión d'o 12:28 23 oct 2010
Plantilla:Estato desapareixito Lo Reino Visigodo de Toledo estió un estato digichito por los visigodos, que heban ocupato a Hispania y feban de clase dirichent sobre a población hispanorromana. Existió dende l'anyo 507, con a derrota en a Batalla de Vouillé, dica l'anyo 721, quan os zaguers resistents visigodos de Septimania fuoron vencitos por os musulmans, que ya heban entrato en Hispania en l'anyo 711.
Composición etnica
A población autoctona, en a suya mayoría hispanorromans son a mayor part d'a población con uns 6 millons individuos. En o norte quedan cantabros y vascons y atros pueblos poco romanizatos u ni res. Os visigodos son una minoría dichichent d'uns 200.000 individuos establitos sobre tot en a Meseta Norte, Toledo y Guadalachara. Os suebos son uns 100.000 individuos en a Gallaecia. Bi ha nuclios chodigos en Levant y a Baetica.
Organización politica
Bi ha un rei esleito por a nobleza visigoda. Dimpués tamién pueden participar en a elección totz os visigodos que no sigan d'orichen servil, u que no haigan estato tonsuratos u decalvatos.
O rei tien un poder absolito y disposa d'un sequito, o fidelis regis con unos miembros ditos gardingos u comites fidelis que son recompensatos con donacions de tierras. As provincias son governatas por una cherarquía de duques, contes y vilicos.
A institución chermanica de l'asamblea popular decayó con o tiempo. En o sieglo VI bi ha un consello de guerrers viellos que ye sustituito por l' Aula Regia. A ilesia prene influyencia politica con os concilios y representa un vehiclo de participar en o poder por part d'os hispanorromans. En o sieglo VII os bispes de l' Aula Regia y os gardingos constituyen una asambleya de mainates a la que corresponde a elección d'o monarca y bellas atribucions lechislativas y chudicials. En o IV Concilio de Toledo, presidito por Sant Isidoro de Sevilla se condena prener a cadiera reyal por a fuerza.
Relichión
Os visigodos arriban en a peninsula como arrians, y ye a relichión oficial d'o reino, encara que a mayor part d'a población siga oficialment catolica.
Bi ha encara politeístas pagans sobre tot en o norte. A cristianización d'os catolicos yera superficial y bi ha cristians catolicos con tendencia a tornar a ciertas practicas paganas, feito que condenan os concilios. En l'aria vascona o recuerdo d'os pagans d'ixas envueltas ha permaneixito en os presonaches mitolochicos conoixitos como gentillak.
Bi ha una reducita minoría chodiga prou important pa que o rei Sisebuto n'ordene lur babtismo obligatorio baixo pena d'expulsión.
Recaredo se convierte a lo catolicismo y en l'anyo 589 en o III Concilio de Toledo se prene a lo catolicismo como relichión oficial d'os visigodos.
Luengas
O latín hispanico, en as suyas diferents variants como o latín tarraconense u o latín betico evolucionaban enta as luengas romances, en concreto as luengas iberorromances. A diftongación d'as vocals curtas latinas O y E, que ya yera documentata en o latín hispanico d'o periodo imperial, s'imposa en a capital Toledo, y dende Toledo por quasi tota a meseta, plegando dica a Val de l'Ebro y o territorio de l'Astur-Leyonés, pero sin afectar a lo cabo nororiental y noroccidental d'a peninsula, on amaneixerán os romances catalán y galaicoportugués. D'esta traza ha encomenzato a deseparación entre o catalán y l'aragonés en l'aria perinenca-levantina y a deseparación entre o galaicoportugués y l'asturleyonés en o quadrante noroccidental d'a peninsula.
As luengas prerromanas son quasi desapareixitas de fueras d'o vasco, que conoixe un periodo d'expansión en arias marguinals que os o reino visigodo no controla de tot, (Perineus centrals, occidentals y part d'os suyos semontanos). Existe una hipotesi que considera que en as tierras d'os antigos vardulos, caristios y autrigons, ye dicir, as actuals provincias de Bizcaya, Alaba, Guipuzcua y se parlaba latín u romanz y que se vasquizoron a fins d'o periodo visigodo.
O idioma gotico d'os invasors visigodos caye en desuso, pero aporta muitas parabras a las luengas romances.
Bibliografía
- Hermann Kinder, Werner Hilgemann Atlas historico mundial. Desde los orígenes a la Revolución Francesa.
- Rafael Lapesa. "Historia de la lengua española". Editorial Gredos. (1981).