Diferencia entre revisiones de «Val d'Acumuer»
Sin resumen de edición |
m Robot: Reemplazo automático de texto (-<references/> +{{listaref}}) |
||
| Linia 43: | Linia 43: | ||
== Referencias == |
== Referencias == |
||
{{listaref}} |
|||
<references/> |
|||
[[Categoría:Vals pirinencas]] |
[[Categoría:Vals pirinencas]] |
||
Versión d'o 10:47 8 oct 2010
A val d'Acumuer u val de l'Aurín ye una bal perinenca d'Aragón formata por o río Aurín y situata en a comarca uescana de l'Alto Galligo, en o municipio de Samianigo.
Fan parti d'ista val os lugars d'Isín, Asqués, Bolás, Asún y a suya capital, Acumuer. Actualment son totz despoblatos, fueras d'Acumuer. L'acceso a la val se fa dende Samianigo por Larrés que ye a dentrata natural d'ista.
Cheograficament muga con o Sobremont por l'este, a o sud con a Val Ancha, a l'ueste con a Garcipollera y a o norte con a sierra d'a Partaqua, estando a penya Retona (2.764 m), punto más alto d'ista sierra tamién a tuca más alta d'a val. D'antis más se dividiba o puerto d'Acumuer en as partidas de Plan d'Igués, Espedregueras, Cubilar Nuevo, A Canal, Canales, La Raya u Lera de Sede y Bucuesa.
A cabecera d'a val ye protechita, estando un puesto d'importancia comunitaria conoixito como as Turberas d'Acumuer, con una superficie de 13 hectarias. A val remata en a punta Escarra (triple muga entre os municipios de Samianigo, Sallent y Canfranc) chunto a o ibón de Bucuesa, naixedero d'o río Aurín. A más 91 hectarias d'a ribera de l'Aurín tamién se troban protechitas como puesto d'importancia comunitaria, con selvas de pins, fabars y caixicars prou bien conservatos.
Por estar una val prou zarrata s'alzoron as suyas tradicions y identidat cultural, encluyita a luenga aragonesa, dica prencipios d'o sieglo XX. L'aragonés d'a val d'Acumuer ye més pareixito a l'aragonés d'a Tierra de Biescas y d'o Sobremont que no a l'aragonés chaqués.
Entre l'anyo 1979 y os anyos 1990 se quitó gas natural d'os chacimientos que bi heba en ista val, amán de Isín, estando os más importants d'Aragón. Dende que s'acotoló o gas istos chacimientos s'han feito servir como almadazens naturals de gas.
Historia
En a val d'Acumuer s'establió en o sieglo X o monesterio de Sant Martín de Cercito.[1]
Bibliografía
- Tradición oral en el Valle de Acumuer Pilar Gracia Oliván, Ed. Yalliq. ISBN 84-932793-0-7.
- Red Natural de Aragón Num. 12 Alto Gállego. Prames. ISBN 978-84-8321-812-9.