Diferencia entre revisiones de «Reggae»

De Biquipedia
Contenido eliminado Contenido añadido
m robot Añadido: br:Reggae
m robot Añadido: bn:রেগে
Linia 133: Linia 133:
[[be-x-old:Рэгі]]
[[be-x-old:Рэгі]]
[[bg:Реге]]
[[bg:Реге]]
[[bn:রেগে]]
[[br:Reggae]]
[[br:Reggae]]
[[bs:Reggae]]
[[bs:Reggae]]

Versión d'o 07:33 11 set 2010

Plantilla:Grafía 87 Plantilla:Chenero mosical O reggae ye un chenero mosical que tien o suyo orichen en Chamaica. O termin reggae a sobén se usa ta la mayoría d'os ritmos chamaicans, encluyendo o ska, o dub e o rocksteady. Apareixe mientres a zaguera parti d'a decada de 1960, d'a fusión de dibersos ritmos d'o calypso, e o jazz, blues e rock and roll nordamericans. Tien un ritmo binario sincopato con desplazamiento de tiempo fuerte como prenzipal caracteristica. Se puet entrepitar chenealochicament como una evolución dreita d'o ska enta ritmos más lentos, pasando por o rocksteady.

O reggae encluye dos sozcheners: o roots reggae e o dancehall.

A etimolochía d'o termin reggae no se conoxe guaire bien, encara que poderba estar una deribazión de ragga, que ye una abrebiadura de raggamuffin, que en anglés senifica literalment "bestito con andrallos". S'emplega ista etiqueta ta dezir a los pobres de Chamaica, e tamién os rastas e os mobimientos culturals d'os barrios pobres. Autualment se dizen por un regular ragga u raggamuffin bels sozestilos d'o reggae. Atras fuents dizen que o termin reggae probiene d'una canta de The Maytals, tetulata "Do the reggay", en a que a parola "reggay" quererba dezir "regular", isto ye, chent normal e corrient.

Caracteristicas

Bob Marley en un conzierto en Zurich (Suiza) o 30 de mayo de 1980

O reggae se basa en un estilo ritmico carauterizato por tallos regulars sobre una mosica de fundo feita con una bateria ritmica, conoxita como "beat", e a bateria, que se tañe en o terzer tiempo de cada compás. Iste ritmo ye más lento que os d'atros estilos precursors d'o reggae como lo ska e o rocksteady.

A lo reggae se l'asozia con o mobimiento rastafari, que enfluyió a muitos mosicos prominents d'o reggae en os años 1970 e años 1980.

A lo prenzipio lur emplego se limitaba a las zerimonias rasta, más entabant esdebinió en un beíclo d'expresión mosical en os guetos de Chamaica.

A mosica reggae a sobén toca temas sozials, a más de politicos u relichiosos. Iste compromís que adota a sobén o reggae premite relazionar-lo con atros estilos como a canta d'autor u o punk.

A primera aparizión d'a mosica reggae s'atribuye a la canta Fat man d'o cantaire Derrick Morgan[1]. Encara que bi'n ha que dizen que "Do the reggay" d'o grupo The Maytals liderato por Toots Hibbert, en estió a primera canta.

Estilos

En Chamaica s'han feito populars nuebos estilos como lo dancehall e o ragga (tamién conoxito como raggamuffin) consistents en un reggae con bases eletronicas, probablement enfluyitas por o hip hop, o drum and bass e atros estilos.

Grazias a la faina de DJ Kool, apareixe un nuebo estilo dito hip-hop u mosica rap. En o sentito chamaicán d'a parola ye un DJ (Disc Jockey), que s'encarga de meter-ie a mosica, e un "MC" (Master of Ceremonies) u rapero, que i fa rimas bocals. Os termins jaying, toasting o chating s'emplegan en Chamaica. O termin rapper gosa emplegar-se en tot o mundo.

Artistas

Bels d'os entrepites más conoxitos d'o chenero son Bob Marley, Peter Tosh, Jimmy Cliff, Steel Pulse, Bunny Wailer e Black Uhuru, entre atros.

Festibals internazionals de mosica reggae

Antiga bandera d'Etiopía, simbolo d'os rastafaris

Referencias

  1. The History of Jamaican Music 1959-1973 (en)

Filmografía

Bibliografía

  • Bader, Stascha (1988): Worte wie Feuer. Dance Hall-Reggae und Raggamuffin in Jamaika und England. Buchverlag Michael Schwinn, Neustadt, 2. Aufl. 1992. ISBN 3-925077-11-1.
  • Baek, Henrik & Hedegard, Hans (1999): Dancehall Explosion, Reggae Music Into the Next Millennium. Samler Borsen Publishing, Dinamarca. ISBN 87-981684-3-6.
  • Barrow, Steve & Dalton, Peter: The Rough Guide to Reggae. Rough Guides. 3a. edizión. Año 2004. ISBN 1-84353-329-4.
  • Bradley, Lloyd (2000): This Is Reggae Music. The Story of Jamica's Music. Penguin Books Ltd, Gran Bretaña.
  • Bradley, Lloyd (2001): Bass Culture. When Reggae Was King. Penguin Books Ltd, Gran Bretaña. ISBN 0140237631.
  • Bradley, Lloyd: Bass culture. Filosofia, storia e protagonisti della reggae music. Shake edizioni, 2008. ISBN 9788888865683.
  • Bratfisch, Rainer: Das große Reggae-Lexikon; Rastas, Riddims, Roots und Reggae: Vom Ska bis zum Dancehall – Die Musik, die aus Jamaika kam. Verlag Schwarzkopf + Schwarzkopf, Berlín, Alemanya, 2003. ISBN 3-89602-516-3.
  • Campbell, Horace: Resistenza rasta. Shake edizioni, 2004. ISBN 9788886926966.
  • Chang, Jeff (2005): Can't Stop Won't Stop. St. Martin's Press. ISBN 031230143X.
  • Clarke, Sebastian: Les racines du reggae: évolution des musiques populaires jamaïcaines. Éditions caribéennes, 1981. ISBN 2903033269.
  • Constant, Denis: Aux sources du reggae: musique, société et politique en Jamaïque. Éditions Parenthèses, 1982. ISBN 2863640143.
  • Davis, Stephen & Simon, Peter (1979): Reggae Bloodlines: In Search of the Music and Culture of Jamaica. Da Capo Press. ISBN 0306804964.
  • de Koningh, Michael & Cane-Honeysett, Laurence (2003): Young Gifted and Black - The Story of Trojan Records. Sanctuary Publishing, Gran Bretaña. ISBN 1860744648.
  • de Koningh, Michael & Griffiths, Marc (2003): Tighten Up - The History of Reggae in the UK. Sanctuary Publishing, Gran Bretaña. ISBN 1860745598.
  • Hurford, Ray (ed.) (1987): More Axe. Erikoispaino Oy. ISBN 9519984143.
  • Jahn, Brian & Weber, Tom (1998): Reggae Island: Jamaican Music in the Digital Age. Da Capo Press. ISBN 0306808536.
  • Jérémie Kroubo Dagnini: Les origines du reggae: retour aux sources. Mento, ska, rocksteady, early reggae, L'Harmattan, coll. Univers musical, 2008. ISBN 9782296062528.
  • Katz, David (2000): People Funny Boy: The Genius of Lee Scratch Perry. Payback Press, Gran Bretaña. ISBN 0862418542.
  • Katz, David (2003): Solid Foundation - An Oral history of Reggae. Bloomsburry, Gran Bretaña. ISBN 1582341435.
  • Katz, David: Solid foundation. Il reggae raccontato dai suoi protagonisti. Stampa Alternativa, 2007. ISBN 9788872269947.
  • Laganà, Fabrizio: Cento dischi ideali per capire il reggae. Editori Riuniti, 2004. ISBN 9788835955627.
  • Larkin, Colin (ed.) (1998): The Virgin Encyclopedia of Reggae. Virgin. ISBN 0753502429.
  • Larkin, Colin: The Guinness Who’s Who Of Reggae. Guinness Publishing, Enfield, Middx 1994, ISBN 0851127347.
  • Lesser, Beth (2002): King Jammy's. ECW Press. ISBN 1550225251.
  • Manuel, Peter; Kenneth Bilby i Michael Largey (2006): Caribbean Currents: Caribbean Music from Rumba to Reggae (2a. edició). Temple University Press, 2006. Filadelfia, Estats Units: Temple University Press. ISBN 1-59213-463-7.
  • Mazzoni, Lorenzo: La Bibbia segreta di Rastafari. Coniglio editore, 2007. ISBN 9788860630636.
  • Morrow, Chris (1999): Stir It Up: Reggae Cover Art. Thames & Hudson. ISBN 0500281548.
  • O'Brien Chang, Kevin i Chen, Wayne (1998): Reggae Routes: The Story of Jamaican Music. Ian Randle Publishers. ISBN 976-8100-67-2.
  • Potash, Chris (ed.) (1997): Reggae, Rasta, Revolution: Jamaican Music from Ska to Dub. Schirmer Books. ISBN 0-8256-7212-0.
  • Salewicz, Chris: Reggae explosion: histoire des musiques jamaïcaines. Éditions Seuil, 2001. ISBN 2020501368.
  • Stolzoff, Norman C. (2000): Wake The Town And Tell The People. Duke University Press, Estats Units. ISBN 0-8223-2514-4.

Enrastres externos