Diferencia entre revisiones de «Oclusivas xordas intervocalicas»
Sin resumen de edición |
Sin resumen de edición |
||
Linia 10: | Linia 10: | ||
*[[Fonema prepalatal fricativo xordo]] |
*[[Fonema prepalatal fricativo xordo]] |
||
[[Categoría: |
[[Categoría:Fonemas]] |
Versión d'o 15:15 6 chun 2010
As consonants oclusivas xordas intervocalicas son a P, T, K, fonemas xordos y oclusivos que existiban en latín. En muitas zonas d'o [[Imperio Román d'Occident teneban tendencia a sonorizar dando B, D, G. En rumán y dialectos italians meridionals se conservan xordas. En gallaico-portugués, asturleyonés, castellán, occitán, francés, francoprovenzal y dialectos noritalicos sonorizan y se creye que ye por sostrato celta. As lenguas celtas actuals tienen como caracteristica a sonorizazión d'estos fonemas indouropeus.
Consonants oclusivas xordas intervocalicas en aragonés
L'aragonés y o gascón encara que sigan en Europa Occidental tienen resistencia á la sonorización y conservan muitos casos de xordas intervocalicas latinas. Se sabe que existiban más casos en a Edat meya. A sonorización en elementos romanzes dentro de textos latinos de a epoca de Remiro I se produciba en poquetz casos, pero en testos de a epoca d'Alifonso I se produciba en a mayor parte de os casos, y mesmo casos de hipercorrección. Se creye que a resistencia á la sonorización ye por sostrato vasco-aquitán.
Lo debantdito puede dar a impresión que a fonetica aragonesa siga especial en esto entre as lenguas vicinas. Manimenos no ye asinas, existiba tamién resistencia á a sonorización en bels dialectos mozarabes, como o mozarabe levantín, y o castellán prene d'este a palabra horchata, (que tiene orichen parellano con orzuelo y con l'aragonés hordio/huerdio). En este caso se puede pensar en sostrato ibero. De feito bels linguistas creyen en base a palabras como canuto, horchata y marchito que o mozarabe lebantín dende Granada ta Valencia teneba resistencia a sonorizar as oclusivas xordas intervocalicas. En aragonés, mozarabe lebantín, italián central y meridional y en rumán a conservación d'a oclusiva xorda entre vocals fa que o participio siga d'o tipo -ato, -ata, -ito, -ita, -uto, -uta, con perduga secundaria d'a vocal o en o caso d'o rumán y ausencia d' -uto, -uta en aragonés y mozarabe por estar en a zona iberromance, més conservadora en lo verbal.