Diferencia entre revisiones de «Diminutivos en aragonés»
Sin resumen de edición |
Sin resumen de edición |
||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
O diminutivo -ín, -ina, -ins, -inas tien una valor diminutiva més acentuata que -et: "[[fabolina]]", "[[gatolins]]", "[[pichín]]", etc... |
O diminutivo -ín, -ina, -ins, -inas tien una valor diminutiva més acentuata que -et: "[[fabolina]]", "[[gatolins]]", "[[pichín]]", etc... |
||
O sufixo -ot, -ota, -otz, -otas puet tener matiz diminutivo: ''chicot'', ''pobrot''. |
|||
O sufixo -ón, -ona, -ons, -onas tien valor diminutiva pero tamién puede tener-ne de peyorativa: ''animalón'', ''chicotón'', ''tozalón'', etc... |
|||
O diminutivo -ico, -ica, -icos, -icas que se fa servir en o castellán d'[[Aragón]] y [[Navarra]] y muitos puestos d'o centro-este d'Espanya no ye caracteristico ni chenuino de l'aragonés, y erroniament lo consideran tipico de l'aragonés en obras superficials dedicatas a las luengas d'Espanya on tienen una conoixencia superficial de l'aragonés u lo confunden con o castellán d'Aragón. En reyalidat ye propio d'o Castellán meyeval o suyo uso s'estendilló en Aragón sobre tot dende o sieglo XV, un poco enantes l'aragonés dixase d'estar una luenga escrita. |
O diminutivo -ico, -ica, -icos, -icas que se fa servir en o castellán d'[[Aragón]] y [[Navarra]] y muitos puestos d'o centro-este d'Espanya no ye caracteristico ni chenuino de l'aragonés, y erroniament lo consideran tipico de l'aragonés en obras superficials dedicatas a las luengas d'Espanya on tienen una conoixencia superficial de l'aragonés u lo confunden con o castellán d'Aragón. En reyalidat ye propio d'o Castellán meyeval o suyo uso s'estendilló en Aragón sobre tot dende o sieglo XV, un poco enantes l'aragonés dixase d'estar una luenga escrita. |
||
Versión d'o 15:44 27 may 2010
Os diminutivos en aragonés, en latín, en as luengas neolatinas y en muitas atras sirve pa matizar o significato y indicar menor mida u importancia.
En aragonés o diminutivo més usato ye -et, -eta, -etz, -etas, que sustituyó a los diminutivos latins -ICULUM y --ELLUM que pervivioron en l'actual diminitivo -iello y en as parabras lexicalizatas rematatas en -illo/-ello (conello, abella, ovella, perello, varello, corbella), etc...
O diminutivo -ín, -ina, -ins, -inas tien una valor diminutiva més acentuata que -et: "fabolina", "gatolins", "pichín", etc...
O sufixo -ot, -ota, -otz, -otas puet tener matiz diminutivo: chicot, pobrot.
O sufixo -ón, -ona, -ons, -onas tien valor diminutiva pero tamién puede tener-ne de peyorativa: animalón, chicotón, tozalón, etc...
O diminutivo -ico, -ica, -icos, -icas que se fa servir en o castellán d'Aragón y Navarra y muitos puestos d'o centro-este d'Espanya no ye caracteristico ni chenuino de l'aragonés, y erroniament lo consideran tipico de l'aragonés en obras superficials dedicatas a las luengas d'Espanya on tienen una conoixencia superficial de l'aragonés u lo confunden con o castellán d'Aragón. En reyalidat ye propio d'o Castellán meyeval o suyo uso s'estendilló en Aragón sobre tot dende o sieglo XV, un poco enantes l'aragonés dixase d'estar una luenga escrita.