Diferencia entre revisiones de «Turbera»

De Biquipedia
Contenido eliminado Contenido añadido
m robot Añadido: sah:Бадараан
AraBot (descutir | contrebucions)
m Robot: Reemplazo automático de texto (-Franzia +Francia)
Linia 2: Linia 2:
:''Este articlo trata sobre as '''turberas''' que son formazions edaficas de [[turba]] con [[augua]], ta la '''turbera''' sinonima de «golpe d'aire» se beiga '''[[biento]]'''.''
:''Este articlo trata sobre as '''turberas''' que son formazions edaficas de [[turba]] con [[augua]], ta la '''turbera''' sinonima de «golpe d'aire» se beiga '''[[biento]]'''.''
[[Imachen:Turberas d'Anayet.jpg|thumb|250px|Turberas d'[[Pico Anayet|Anayet]]]]
[[Imachen:Turberas d'Anayet.jpg|thumb|250px|Turberas d'[[Pico Anayet|Anayet]]]]
[[Imachen:Étang de Machais 88250.jpg|thumb|250px|Turbera protechita d'o estaño de Machais, comuna de [[La Bresse]] ([[Bosgos]], [[Franzia]])]]
[[Imachen:Étang de Machais 88250.jpg|thumb|250px|Turbera protechita d'o estaño de Machais, comuna de [[La Bresse]] ([[Bosgos]], [[Francia]])]]


Una '''turbera''' ye una [[zona umida]] carauterizata por l'acumulazión progresiba de [[turba]], un [[suelo (edafolochía)|suelo]] carauterizato por o suyo grant contenito de [[materia organica]], poco descompuesto u ni res, d'orichen bechetal. Ye un [[ecosistema]] particular e fráchil on as carauteristicas en fan un [[pozo de carbonio]], car bi ha més sistesis de materia organica que de degradazión.
Una '''turbera''' ye una [[zona umida]] carauterizata por l'acumulazión progresiba de [[turba]], un [[suelo (edafolochía)|suelo]] carauterizato por o suyo grant contenito de [[materia organica]], poco descompuesto u ni res, d'orichen bechetal. Ye un [[ecosistema]] particular e fráchil on as carauteristicas en fan un [[pozo de carbonio]], car bi ha més sistesis de materia organica que de degradazión.

Versión d'o 14:42 9 may 2010

Plantilla:Grafía 87

Este articlo trata sobre as turberas que son formazions edaficas de turba con augua, ta la turbera sinonima de «golpe d'aire» se beiga biento.
Turberas d'Anayet
Turbera protechita d'o estaño de Machais, comuna de La Bresse (Bosgos, Francia)

Una turbera ye una zona umida carauterizata por l'acumulazión progresiba de turba, un suelo carauterizato por o suyo grant contenito de materia organica, poco descompuesto u ni res, d'orichen bechetal. Ye un ecosistema particular e fráchil on as carauteristicas en fan un pozo de carbonio, car bi ha més sistesis de materia organica que de degradazión.

En a definizión y a clasificazión d'as turberas bi ha polemica. Seguntes un punto de bista prou estendillato entre os espezialistas europeus y americans as turberas no son només que as formazions d'esfagnos, tamién as formazions de ierbas d'o chenero Carex e as formazions d'algas carofitas u briofitas que apronten a saber-lo de materia organica a lo suelo, e que se descompone gradualment en escasez d'ocsichén esdebenindo un sedimento organico clamato turba.

Bi ha turberas ombrotroficas, ditas bog en anglés que son alimentatas només que por l'augua atmosferica.

Bi ha turberas minerotroficas, ditas fen en anglés que son alimentatas sobre tot por l'augua sotorrana. A mineralizazión de l'augua en as turberas tipo fen ye mayor que en as ombrotroficas, y en ellas influye o tipo de roca d'a cuenca.

As turberas de tipo fen se pueden orichinar de tres trazas:

  • Lagunas en prozeso de colmatazión e dimpués embaditas por una bechetazión de Carex u Sphagnum.
  • Cuencas por on corren ríos e rigachuelos.
  • Costeras de montaña on bi ha prou umidat pa que i aiga Sphagnum.

A zona d'a Peninsula Iberica on bi ha més turberas son os Perineus, con una buena representazión en a Cordillera Cantabrica, destacando en Sierra Segundera. En l'Alto Aragón en dizen "paúls.

Tamién bi ha turberas en o Sistema Zentral, Sistema Iberico e Sierra Nevada, pero con una representazión local. En o Sistema Iberico tergüelano destacan as turberas de Origüela, ditas localment Tremedales porque o suelo tremola cuan se pisa. Son turberas que se desembolican en lobulos de soliflusión.

Bibliografía

  • Juan José Aldasoro et al. LAS ÚLTIMAS TURBERAS CANTÁBRICAS. Revista Quercus. Cuaderno 129. Noviembre de 1996.