Diferencia entre revisiones de «Ánchel Conte»

De Biquipedia
Contenido eliminado Contenido añadido
CHV (descutir | contrebucions)
mSin resumen de edición
AraBot (descutir | contrebucions)
m Robot: Reemplazo automático de texto (-Probinzia +Provincia)
Linia 1: Linia 1:
{{Grafía_87}}
{{Grafía_87}}
'''Ánchel Conte''' ye un [[escritor]], [[istoria|istoriador]] y etnografo [[Aragón|aragonés]], naxito d'[[Alcoleya d'a Zinca]] ([[Probinzia de Uesca|Uesca]]) en [[1942]].
'''Ánchel Conte''' ye un [[escritor]], [[istoria|istoriador]] y etnografo [[Aragón|aragonés]], naxito d'[[Alcoleya d'a Zinca]] ([[Provincia de Uesca|Uesca]]) en [[1942]].


Doctor en [[Istoria]] y catedratico d'amostranza secundaria, estió cofundador d'a rebista [[Andalán]], d'o [[Consello d'a Fabla Aragonesa]] e fundador d'a colla folclorica ''Viello Sobrarbe''. Ye chubilau dende [[2003]].
Doctor en [[Istoria]] y catedratico d'amostranza secundaria, estió cofundador d'a rebista [[Andalán]], d'o [[Consello d'a Fabla Aragonesa]] e fundador d'a colla folclorica ''Viello Sobrarbe''. Ye chubilau dende [[2003]].

Versión d'o 13:51 26 abr 2010

Plantilla:Grafía 87 Ánchel Conte ye un escritor, istoriador y etnografo aragonés, naxito d'Alcoleya d'a Zinca (Uesca) en 1942.

Doctor en Istoria y catedratico d'amostranza secundaria, estió cofundador d'a rebista Andalán, d'o Consello d'a Fabla Aragonesa e fundador d'a colla folclorica Viello Sobrarbe. Ye chubilau dende 2003.

Autibo melitant, reorganizó o Partido Comunista de España (PCE) en a provincia de Teruel en os zaguers años d'o Franquismo, e güé milita en Cucha Unida d'Aragón. En 2008, se presentó como candidato á o Senato Español por a provincia de Uesca en a lista electoral de Cucha Unida.[1]

Ye miembro de l'equipe fundador d'Andalán, rebista aragonesista y escrita de raso en castellán, fueras de bels articlos en idioma aragonés que, entre atros, publicaba Ánchel Conte. Ye tamién entre os fundadors d'o Consello d'a Fabla Aragonesa. Entre a suya estanzia en Aínsa como profesor d'Istoria, fazió una intensa fayena imbestigadera d'o folclor d'a comarca d'o Sobrarbe y fundó l'agrupazión folclorica Viello Sobrarbe.

Ye una fegura siñalera en a literatura moderna en aragonés. Ha escrito poesía, nobela y relatos curtos. En a primera ha escrito tres poemarios: No deixez morir a mía voz (1972), O tiempo y os días (1996) e Zaga o mar o desierto (Premio Pedro Saputo, 2002).

En prosa ye autor de dos libros de relatos: O rafe d'o espiello (1997) e De ordo sacerdotalis (2004), e atras dos nobelas: O bolito d'as sisellas (Premio Pedro saputo, 2000) e Aguardando lo zierzo (Premio Ziudat de Balbastro 2002).

Como imbestigador tiene publicatos más de cuaranta articlos d'istoria meyebal altoaragonesa, publicados en rebistas e autas de congresos nazionals e internazionals e tres obras importans n'a istoriografía aragonesa: "La Encomienda del Temple de Huesca" (1986) y "La aljama de moros de Huesca" (1995) y "Los moriscos de la ciudad de Huesca: una convivencia rota" (2009). Beluns d'os suyos articlos y comunicazions tamién los ha escritos en aragonés, estando asinas pionero en o emplego d'ista luenga en o campo d'a Istoria. Tamión fazió parte d'o Equipe que escribió o asayo siñalero "El aragonés: identidad y problemática de una Lengua" (1977).

Ha reculliu cuantos premios literarios, encluyindo o Premio de Cuentos en Aragónes "Ziudat de Balbastro" (1970), premios en a Fiesta d'a Poesía de Uesca de 1968,1969, 1970, 1971. En 2000 y 2002 recullió o Premio Saputo a la millor obra en aragonés, por "O bolito d'as sisellas" y "E zaga o mar o desierto". En 2001 recullió o premio d'a Unibersidat de Zaragoza ta poesía en aragonés por o poemaria "Como plebia sobre o bientre", que s'edito fendo parte d'o poemario "E zaga o mar o desierto" (2002). En 2002 obtenió o Premio Ziudat de Balbastro por "Aguardando lo zierzo".

En 2009 o Gubierno d'Aragón li atorgó a Medalla á lo Merito Cultural, en reconoiximiento á la suya "dilatada trayectoria profesional en a recuperazión de tradizions aragonesas, d'o suyo folklore y a suya luenga, l'aragonés, á la que ha esfendiu igual con os suyos estudios como con a creyazión d'instituzions de refirme, fendo-la beíclo d'os suyos treballos d'imbestigazión istorica". [2]

Obra literaria

Poemarios:

  • No deixez morir a mía voz (1972; reeditada en 1986 y traducida al castellano y al ruso en 2002).
  • O tiempo y os días (1996)
  • E zaga o mar o desierto (2002); Premio Saputo a la millor obra en aragonés de 2002. Traduzida ta l'asturiano.

Colezions de relatos:

  • O rafe d'o espiello (1997)
  • De ordo sacerdotalis (2004)

Nobelas:

  • O bolito d'as sisellas (2000); Premio Saputo a la millor obra en aragonés de 2000.
  • Aguardando lo zierzo (2002); Premio Ziudat de Balbastro, 2002; traduzida ta o ruso en 2004 y ta o castellano (como Esperando al cierzo), en 2007.

Ha publicau poemas y cuentos en Argensola, Andalán, Fuellas, Rolde, Luenga e Fablas y en atras rebistas. Bels poemas suyos s'han traduziu ta o castellán, franzés, anglés, alemán y portugués.

Referenzias

  1. (es) Elezions á Corz Chenerals 2008. Elezions á o Senau. Uesca. Ministerio del Interior.
  2. (es) Diario del Alto Aragón. "El GA concede a Ánchel Conte la Medalla al Mérito Cultural" [1]