Diferencia entre revisiones de «Maronins»

De Biquipedia
Contenido eliminado Contenido añadido
Sin resumen de edición
Sin resumen de edición
Linia 26: Linia 26:


== Relichión ==
== Relichión ==
Os maronins son seguidors de [[Sant Marón]]. En un tiempo que os cristians de Siria yeran dividitos entre [[monofisistas]] y [[melquitas]] os maronins se facioron adeptos d'una formula de compromís dita [[monotelismo]]. En tiempos d'as Cruzatas os maronins aceptoron l'autoridat de Roma. Os maronins fan servir l'[[idioma arameu|arameu]] siriaco como luenga liturchica.
Os maronins son seguidors de [[Sant Marón]], que ye considerato o fundador oficial d'esta comunidat relichiosa enta o sieglo V. En un tiempo que os cristians de Siria yeran dividitos entre [[monofisistas]] y [[melquitas]] os maronins se facioron adeptos d'una formula de compromís dita [[monotelismo]]. En tiempos d'as Cruzatas (1216), os maronins aceptoron l'autoridat de Roma. Os maronins fan servir l'[[idioma arameu|arameu]] siriaco como luenga liturchica.

== Historia ==
Son procedents d'o Norte de Siria e fuyoron d'a persecución relichiosa a la redolata d'a Foz de Qadixa, (en o norte d'o [[Mont de Liban]].

En o sieglo XVIII os maronins desembolicoron una estructura social feudal baxo a dominación parcial d'os [[drusos]].

Dende o [[Mont de Liban]] muitos maronins emigroron ta Beirut en o sieglo XX creyando-ie una burguesía. En a guerra civil libanesa de fins d'o sieglo XX os maronins pretendeban a partición d'o Liban en cantons confesionals autonomos. Manimenos a fins d'o sieglo XX e principios d'o sieglo XXI han estao forzatos a una cooperación con os ocupants Sirios.


[[Categoría:Pueblos semitas]]
[[Categoría:Pueblos semitas]]

Versión d'o 18:07 26 mar 2010

Plantilla:Pueblo

Os maronins son un pueblo cristián d'o Mont de Liban con una important diaspora. Parlan arabe e francés. En "Flor de las Ystorias d'Orient" de Chuan Ferrández d'Heredia los mencionan:

En el regno de Siria habitan diuerssas gentes, griegos, ermins, iacobins, nestorins, et otras dos naçiones de cristianos, es a saber, silianos et maronins. Los silianos tienen la manera de los griegos, et fueron obedientes en tiempo passado a la santa eglesia de Roma. Ellos parlan lengua arabica, et facen el offiçio de la eglesia con letras gerguescas. Los maronins tienen la seta de los iacobins, et han letras et lengua arabica; et aquesta gent habitan encara en el Mont de Liban deues las partidas de Gerusalem et son buena gent d'armas. Los silianos son muchos, mas los maronins son poca gent; et han entre ellos de valientes hombres de armas et de buenos sennores.

Relichión

Os maronins son seguidors de Sant Marón, que ye considerato o fundador oficial d'esta comunidat relichiosa enta o sieglo V. En un tiempo que os cristians de Siria yeran dividitos entre monofisistas y melquitas os maronins se facioron adeptos d'una formula de compromís dita monotelismo. En tiempos d'as Cruzatas (1216), os maronins aceptoron l'autoridat de Roma. Os maronins fan servir l'arameu siriaco como luenga liturchica.

Historia

Son procedents d'o Norte de Siria e fuyoron d'a persecución relichiosa a la redolata d'a Foz de Qadixa, (en o norte d'o Mont de Liban.

En o sieglo XVIII os maronins desembolicoron una estructura social feudal baxo a dominación parcial d'os drusos.

Dende o Mont de Liban muitos maronins emigroron ta Beirut en o sieglo XX creyando-ie una burguesía. En a guerra civil libanesa de fins d'o sieglo XX os maronins pretendeban a partición d'o Liban en cantons confesionals autonomos. Manimenos a fins d'o sieglo XX e principios d'o sieglo XXI han estao forzatos a una cooperación con os ocupants Sirios.