Diferencia entre revisiones de «Pinus halepensis»

De Biquipedia
Contenido eliminado Contenido añadido
m robot Modificado: en:Pinus halepensis
Xqbot (descutir | contrebucions)
m robot Modificado: ar:صنوبر حلبي
Linia 48: Linia 48:
[[Categoría:Pinus|halepensis]]
[[Categoría:Pinus|halepensis]]


[[ar:الصنوبر الحلبي]]
[[ar:صنوبر حلبي]]
[[ca:Pi blanc]]
[[ca:Pi blanc]]
[[cs:Borovice alepská]]
[[cs:Borovice alepská]]

Versión d'o 21:29 14 mar 2010

Plantilla:Grafía 87

Pinus halepensis

Pinus halepensis
Dominio: Eukaryota
Reino: Plantae
División: Pinophyta
Clase: Pinopsida
Orden: Pinales
Familia: Pinaceae
Chenero: Pinus
Subchenero: P. halepensis
Pinus halepensis
Mill, 1768
Distribuzión d'o pin borde
Distribuzión d'o pin borde.

O pin borde u pinarra (Pinus halepensis (Mill., 1768)), que tamién se conoix con os nombres de pin carrasco e pin albar (anque ixes dos son más chenerals de toda España, no só que d'Aragón), ye un pin (en o chenero Pinus) d'a familia Pinaceae, propio d'o clima mediterranio de tierras baixas e maritimas.

En Aragón no i ye una espezie guaire abundant, estando un árbol ocasional en a más gran parte d'a Comunidat cuan ye d'orichen silbestre, e plantato como árbol ornamental en cualques billas e ziudaz. As solas formazions naturals d'estes pins en Aragón amaneixen en as comarcas de clima más suau per a prosimidat con a mar, p. ex. en a baixa Matarraña, o Campo d'Alcañiz e lo Mayestrato. En altras comunidaz autonomas de millor influyenzia mediterrania forma grans estensions, como en a Comunidat Balenziana e Cataluña. En as Islas Baleyars ye la espezie de pin que más i domina.

Descrizión

As agullas son berdas más claras que no en altros pins ta rebotar a luz solar, dica bella miqueta más amarelliscas talment, pribando ansinas que s'escalfen masiato e deixando-les cabidar a umedat que tan prenzipal ye en os ixecos ambients mediterranios á on que abitan. En este sentito, son o pin silbestre millor adaptato en as condizions de baixa plubiometría d'a cuenca mediterrania, e gosa suportar bien as caloradas d'os estíus. D'ibierno, son más sensibles con as cheladas, estando este lo factor restritibo en a suya destribuzión en o interior.

l'Apelatibo cultista de pin «albar», nombre con lo que apareix en buena cosa d'a bibliografía hispanofablant, no demana si que d'a colorazión d'a suya crosta, grisa u blanquiñosa, más clareta que no en altras espezies de Pinus (d'o latín «albus», blanco). Os estrobilos (piñas) son más prolargatos que no en as altras espezies de pins, e maturan en 24 meses.

Ecolochía

Conzide á sobén con a carrasca, e la ha desplazata en bellas zonas á on que lo carrascal ye a bechezatión climax perque creixe más rapedo e resiste millor a presión umana de deforestazión. En Aragón coesiste á sobén con as formazions de Pinus pinaster que i son más dominaderas per a suya millor resistenzia á lo frido, e ye completament sostituito per ixa altra espezie en o Preperineu uescán.

En bellas zonas d'a Depresión de l'Ebro prou duras ta la carrasca, a pineta con coscollar e pin borde i ye la bechetazión climax.

Imachens

Enrastres esternos