Diferencia entre revisiones de «Pero III d'Aragón»
m robot Modificado: pl:Piotr III Wielki |
|||
Linia 92: | Linia 92: | ||
[[ja:ペドロ3世 (アラゴン王)]] |
[[ja:ペドロ3世 (アラゴン王)]] |
||
[[nl:Peter III van Aragón]] |
[[nl:Peter III van Aragón]] |
||
[[pl:Piotr III |
[[pl:Piotr III Wielki]] |
||
[[pt:Pedro III de Aragão]] |
[[pt:Pedro III de Aragão]] |
||
[[ru:Педро III Арагонский]] |
[[ru:Педро III Арагонский]] |
Versión d'o 17:33 9 may 2009
Plantilla:Plantilla Rei Pietro III d'Aragón u Pero III d'Aragón, dito lo Gran (*1239 – † 2 de nobiembre de 1285). Fillo de Chaime I lo Conqueridor y a suya segunda muller Biolán d'Ongría, suzedió á lo suyo pai en 1276, en os tetulos de rei de Aragón, rei de Balenzia (como Pietro I), y conte de Barzelona (como Pietro II).
Casato lo 13 de chunio de 1262 en a Seu de Montpeller con Constanza de Hohenstaufen, filla y eredera de Manfredo I de Sezilia, estioron coronatos en Zaragoza en una zerimonia en a cuala Pietro canzeló lo basallache que eba achustato con o Papa o suyo lolo Pietro II.
Tot o suyo reinato se zentró en a esbandidura d'a Corona d'Aragón por o Mediterranio y ta ixo aprobeitó o suyo matrimonio con Constanza ta demandar a corona seziliana.
Sezilia se trobaba dende 1266 baxo a soberanía de Carlos d'Anchú qui, con o emparo d'o papa Clement IV que no deseyaba á dengún Hohenstaufen en o sur d'Italia, eba estato imbestito rei dezaga de redotar, en Benevento, á Manfredo qui murió en a batalla.
En 1279 una flota d'a corona aragonesa, á lo mando de Conrado Lanza, recorre as costas africanas ta retornar a soberanía feudal d'Aragón sobre Tunizia que a muerte d'o emir Muhammad I al-Mustansir eba debilitato. Posteriormén, en 1281, Pietro III armó una flota para embadir Tunizia y demandó á lo rezién esleito papa Martín IV una bula que declarará la operazión melitar como cruzata; pero lo papa, d'orichen franzés y partidario de Carlos d'Anchú, li'n negó.
Cuan a flota iba á salir, escayexioron en Sezilia as clamatas Bispras sezilianas, cuan os sezilians consiguioron forachitar a los franzeses, dimpués de fer-ne una mortalera grant. Os sezilianos nimbioron allora una embaxata ta Pietro III ofrexendo-li a corona seziliana á la que teneba dreito grazias á lo suyo matrimonio. O rey aragonés posó allora la suya flota endrezera ta Sezilia an plegó lo 30 d'agosto de 1282 e lo coronoron rei en a ziudat de Palermo.
Á l'inte nimbió una embaxata ta Carlos d'Anchú, que se trobaba en Mesina, demandando-li que li reconoxese como rei de Sezilia e albandonara a isla. A redota d'a flota anchebina en Nicoreta por l'almirant Rocher de Lauria, obligó á Carlos á dixar Mesina y cubillar-se en o suyo reino de Nápols.
O papa Martín IV respondió á la coronación seziliana de Pietro III con a suya escomunión (9 de nobiembre de 1282) y a suya deposizión como rei de Aragón (21 d'abiento de 1283), ofrexendo a corona á lo segundo fillo d'o rei de Franzia, Carlos de Balois, á qui imbistió lo 27 de febrero de 1284, y declarando una cruzata contra Aragón. A situazión en a que se trobó Pietro III yera de tot inestable, antimás d'aber de luitar contra a embasión franzesa que se yera preparando á lo norte d'os Perineus, tamién abió d'enfrentar-se á greus problemas en o interior d'os suyos reinos surtitos por as nezesidaz economicas que a conquista de Sezilia prebocó.
A més d'a embasión franzesa e ataques nabarros Aragón abió de fer frent a un ataque d'o Siñor d'Albarrazín en 1283, sin d'embargo se soluzionoron en 1284 con a bitoria de lo Setio d'Albarrazín, en a que adibió esta señoría a la Corona d'Aragón.
Pietro III soluziona os problemas internos premitindo, en 1283, a formazión d'a Unión Aragonesa y churando lo "Pribilechio Cheneral" que esfendeba os pribilechios d'a nobleza; y atorgando á Cataluña la constituzión "Una vegada l'any" en as corz zelebratas en Barzelona entre 1283 y 1284.
Soluzionatos os problemas interiors pudo meter ficazió en a embasión franzesa, que á lo mando d'o propio rei franzés Felip III, prenió en 1285 a ziudat de Chirona, ta aber de retirar-se cuan a flota aragonesa tornó de Sezilia á lo mando de Rocher de Lauria y redotó á lo exerzito franzés.
Dezaga la suya gran bitoria, Pietro III s'iba a enfrentar á lo suyo chirmán Chaime II y á lo suyo sobrín o rei Sancho IV de Castiella que no li eban aduyato mientres o suyo conflicto con os franzeses, pero a suya muerte prematura, o 11 de nobiembre de 1285, lo impedió.
De o suyo matrimonio con Constanza en naxioron os siguiens fillos:
- Alifonso III d'Aragón (1261-1291), rei d'Aragón, Balenzia, Mallorca y conte de Barzelona.
- Chaime II d'Aragón (1267-1327), rei d'Aragón, Balenzia, Mallorca, conte de Barzelona, rei de Zerdeña y de Sezilia.
- A infanta Isabel d'Aragón (1271-1336), Santa Isabel de Portugal, reina consorte de Portugal por o matrimonio en 1288 con Dionisio I de Portugal.
- Frederico II de Sezilia (1272-1337), rei de Sezilia.
- A infanta Biolán (1273-1302), casata en 1297 con o infán Roberto de Nápols, futuro Roberto I.
- O infán Pietro d'Aragón (1275-1291).
{{{títol}}} 1276-1285 |
||
{{{títol}}} 1276-1285 |
||
{{{títol}}} 1276-1285 |
||
{{{títol}}} 1276-1285 |