Diferencia entre revisiones de «Fusión nucleyar»
m Primera bersión traduzida dende es: |
mSin resumen de edición |
||
Linia 26: | Linia 26: | ||
[[Categoría:Fesica nucleyar]] |
[[Categoría:Fesica nucleyar]] |
||
{{ |
{{destacato|hr}} |
||
{{Bueno|no}} |
|||
[[ar:اندماج نووي]] |
[[ar:اندماج نووي]] |
Versión d'o 15:53 4 chi 2009
En fesica y quimica, a fusión nucleyaru nucliar ye o prozeso por o que dos nuclios atomicos s'aunen ta fer parte d'uno nuebo con mayor peso atomico. No s'ha de trafucar con a mena d'azident d'as zentrals nucleyars denominada "fusión d'o nuclio", que fa referenzia ta cuan a parte más "interna" (nuclio) d'o reactor nucleyar se funde, ye dezir se regala, como resultau d'a perda d'o suyo control y refricherazión.
O nuebo nuclio tien una masa menor que a suma d'as masas d'os dos nuclios fusionaus. Ixa esferenzia de masa ye librada en forma d'enerchía. A enerchía que se libra ye diferent en funzión d'os nuclios que s'aunen y d'o produto d'a reazión. A cantidat d'enerchía librada ye dada por a fórmula E = mc², an m ye a esferenzia de masa obserbada en o sistema (ye dezir, a esferenzia entre a masa dimpués d'a fusión y a masa antes d'as mesma) y "c" ye a belozidat de propagazión d'a luz en o buedo (300.000 km/s).
Os nuclios atomicos tienden á repeler-se porque son cargaus positibament, de traza que contra más amanaus sigan más fortal será a fuerza repulsiba. Pero tamién esayeix un atro prozeso: bi ha fuerzas nucleyars d'atrazión que son muit formals en distanzias muit chicotas. Isto fa que a fusión nomás se pueda dar en condizions de temperatura y presión muit grans que premitan compensar a fuerza de repulsión. A temperatura elebada fa que aumente l'achitazión termica d'os nucleyos, o que los puede lebar á lo efeuto túnel. Ta que isto escayeixca s'amenistan temperaturas de l'oren de millons de kelvins. O mesmo efeuto se puet produzir si a presión sobre os nuclios ye muit gran, aforzando-los á estar muit amanaus.
As nezesidaz menimas ta produzir a fusión se dizen Criterios de Lawson, y son criterios de densidat ionica y tiempo menimo de confinamiento nezesario.
A reazión de fusión más senzilla (ye dezir, a que requiere menos enerchía) ye a d'o deuterio y o tritio que se fusionan fendo elio.
A fusión nucleyar ye tamién o prozeso que se produz en as estrelas y que fa que brilen. Tamién ye uno d'os prozesos d'a bomba d'idrochén. Contrariament á la fisión nucleyar, no se ha puesto fer serbir a fusión nucleyar como meyo rentable d'obtener enerchía (ye dezir, que güé, a enercía que amenista o prozeso ye más gran que a obtenida por a fusión), encara que s'está imbestigando asabelo en ixa endrezera.