Diferencia entre revisiones de «Terminación -uela (toponimia)»
, Replaced: nome → nombre using AWB |
|||
Linia 1: | Linia 1: | ||
A '''Terminazión -uela''' ye común en a toponimia tergüelana, ye present en muitas atras zonas, e ye un claro deribato d'o sufixo latín [[sufixo -olus|-OLUS]] e ye relazionata con lugars chicoz. |
A '''Terminazión -uela''' ye común en a toponimia tergüelana, ye present en muitas atras zonas, e ye un claro deribato d'o sufixo latín [[sufixo -olus|-OLUS]] e ye relazionata con lugars chicoz. |
||
Pa bels autors ye un deminutibo aplicato a un lugar que primero se clamaba sin de deminutibo, como en os zaguers sieglos s'ha desbenito con o deminutibo -ico en os casos de ''El Colladico'' ([[Collato de Per Esteban]]), ''Samperico Lagaga'' ([[Sant Per de Lagata]]), u ''Las Masadicas Royas'' ( |
Pa bels autors ye un deminutibo aplicato a un lugar que primero se clamaba sin de deminutibo, como en os zaguers sieglos s'ha desbenito con o deminutibo -ico en os casos de ''El Colladico'' ([[Collato de Per Esteban]]), ''Samperico Lagaga'' ([[Sant Per de Lagata]]), u ''Las Masadicas Royas'' (nombre antigo d'[[Andorra (Tergüel)|Andorra]] que talment se deziba enantes en [[aragonés]] "Las Masadas Royas"). |
||
Pa belatros ye una fosilizazión d'o deminutibo latín -olus en lugars por pon pasaban calzatas romanas. |
Pa belatros ye una fosilizazión d'o deminutibo latín -olus en lugars por pon pasaban calzatas romanas. |
Versión d'o 00:21 28 oct 2008
A Terminazión -uela ye común en a toponimia tergüelana, ye present en muitas atras zonas, e ye un claro deribato d'o sufixo latín -OLUS e ye relazionata con lugars chicoz.
Pa bels autors ye un deminutibo aplicato a un lugar que primero se clamaba sin de deminutibo, como en os zaguers sieglos s'ha desbenito con o deminutibo -ico en os casos de El Colladico (Collato de Per Esteban), Samperico Lagaga (Sant Per de Lagata), u Las Masadicas Royas (nombre antigo d'Andorra que talment se deziba enantes en aragonés "Las Masadas Royas").
Pa belatros ye una fosilizazión d'o deminutibo latín -olus en lugars por pon pasaban calzatas romanas.
En a toponimia tamién se troba a forma masculina d'este sufixo, como en "Tergüel", "Pallargüelo", "Pozuelo"/"Pozuel", "Pedruel", "Rubigüelos", pero no tan a sobent.
En os decumentos meyebals a sobent amanixen latinizatos con -ola, e a begatas como olla marcando una l cheminata por ipercorrezión grafica, pero que en os casos de "Rubiellos" pueden esplicar-se por influyenzia ortográfica d'o catalán, on se prenunzia una l cheminata dezaga de e u i, (clorofil·la, goril·la).
O diptongo -ue- desembolica dezaga d'una -r- una pronunziazión /güé/, como en Esquirgüelo u Zirgüello, pronunziazión que no siempre ye posible de atestiguar en os testos antigos e a begatas ye marcata con una -h-, (Cabrihuel, Terhuel, Noguerhuelas, Ruvihuelos).