Arabe clasico

Arabe clasico العربيّة الفصحى (Qur'anic)
Variedat de l'arabe
Estau	{{{estau}}}
País	{{{país}}}
Rechión	{{{rechión}}}
Parlau en
Lugars principals
Estatus
Atras denominacions	{{{atras denominacions}}}
Charradors
Oficial en	Luenga liturchica d'o islam
Reconoixiu en	{{{reconoixiu}}}
Regulau por
Vitalidat	{{{vitalidat}}}
Escritors principals
Rasgos dialectals
Clasificación lingüistica
Afro-asiatica Semitica Semitica occidental Semitica central Arabe
Codigos
ISO 639-1	ar
ISO 639-2	ara
ISO 639-3
SIL	ara

L'arabe clasico ye a forma estandar y literaria d'a luenga arabe.

Ye clamato "al-luga al-`arabiyya al-fushà", «a luenga arabe más elocuent». Ye basata en as modalidatz fablata y literaria en uso en a rechión de Hichaz en o sieglo VII. Ye fixata por l'Alcorán y a poesía arabe preislamica.

Paralelament a l'uso literario y oficial de l'arabe clasico, s'han desenvolicato diferens modalidatz d'arabe dialectal u arabe fablato que han convivito con o clasico en situación de diglosia. Bi ha discusión sobre si istas variedatz dialectals proceden d'una transformación de l'arabe clasico u si bi ha que mirar o suyo orichen dreitament en dialectos preislamicos.

Dende o sieglo XIX l'arabe clasico orichinó a una variedat que a vegatas recibe o nombre d'arabe culto moderno, arabe literal moderno u arabe estandar.