Diferencia entre revisiones de «Pascual Madoz»
Sin resumen de edición |
Sin resumen de edición |
||
Linia 2: | Linia 2: | ||
| tratamiento = |
| tratamiento = |
||
| nombre = Pascual Madoz Ibáñez |
| nombre = Pascual Madoz Ibáñez |
||
| imachen = Pascual Madoz, de José Nin y Tudó (1873), Congreso de los Diputados.jpg |
| imachen = Pascual Madoz, de José Nin y Tudó (1873), Congreso de los Diputados (2).jpg |
||
| grandaria = 220px |
| grandaria = 220px |
||
| pietimachen = O politico navarro Pascual Madoz Ibáñez. |
| pietimachen = O politico navarro Pascual Madoz Ibáñez. |
Versión d'o 23:24 5 avi 2019
Pascual Madoz Ibáñez | |
---|---|
O politico navarro Pascual Madoz Ibáñez. | |
President | Garra |
Monarca | Garra |
Precediu por | José Gutiérrez de la Concha |
Succediu por | Joaquín Aguirre de la Peña |
Monarca | Isabel II d'Espanya |
Precediu por | Juan Mata Sevillano Fraile |
Succediu por | Juan Bruil |
Muerte | 13 d'aviento de 1870 Chenova (Reino d'Italia, hue Italia) |
Profesión | Advogato, cheografo y politico |
Alma Máter | Universidat de Zaragoza |
Pascual Madoz Ibáñez, naixito de Pamplona o 17 de mayo de 1806 y muerto en Chenova (Reino d'Italia, hue Italia) o 13 d'aviento de 1870, estió un destacato advogato, cheografo y politico navarro. D'ideyolochía liberal y melitant d'o Partido Progresista, ocupó en 1868 dimpués d'a revolución que fació cayer a monarquía a Presidencia d'a Chunta Provisional Revolucionaria.
Pascual Madoz se formó con os escolapios en a ciudat aragonesa de Balbastro continando dimpués os suyos estudeos de Dreito en a Universidat de Zaragoza. Por a suya ideyolochía politica s'exilió en Francia dende 1830 dica 1832, mientres as zagueras anyadas d'o reinato de Ferrando VII d'Espanya, instalando-se en tornar en a ciudat de Barcelona, licenciando-se en Dreito en 1834. En ixas envueltas estió quan concibió o que ye a suya magna obra, o Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar, que no remataría dica 1850.
Partidario de concepcions mas progresistas aintro d'o liberalismo, encabezó en os anyos 1840 a oposición a Baldomero Espartero, encara que o 21 de chinero de 1855 esdevenió menistro d'Hicienda en un Gubierno d'Espartero. Mientres o suyo menisterio impulsó una lei de desamortización complementaria a la desamortización de Mendizábal, a conoixita como desamortización de Madoz.
Con a Revolución de 1868 ocupó provisionalment a Presidencia d'a Chunta Provisional Revolucionaria, encara que renunció, y estió partidario d'a coronación d'Amadeu de Savoya como rei, fendo parte d'a delegación que marchó entra Italia ta ofreixer-li a cadiera reyal, pero i morió o 13 d'aviento de 1870.
Vinclos externos
- Se veigan as imáchens de Commons sobre Pascual Madoz.
Predecesor: José Gutiérrez de la Concha |
President d'a Chunta Provisional Revolucionaria 1868 - 1868 |
Succesor: Joaquín Aguirre de la Peña |
Predecesor: Juan Mata Sevillano Fraile |
Menistro d'Hicienda 1855 - 1855 |
Succesor: Juan Faustino Bruil Olliarburu |