Diferencia entre revisiones de «Altzai-Altzabeheti-Zunharreta»

	{{{nombre}}}
	Comuna de Francia
	; A ilesia de Sant Per d'Altzai.
Estau; • País	Francia; Euskal Herria
Superficie	34,40 km²
Población; • Total; • Densidat	; 208 hab. (2013); 7,15 hab/km²
Codigo postal	64470
Codigo INSEE	64015
Coordenadas	43° 5’42’’N 0°54’32’’U
	{{{nombre}}} {{{nombre}}} en Francia

Explorar historial interactivamente

← Ir ta a edición anterior Ir t'a edición siguient →

Contenido eliminado Contenido añadido

VisualWikitexto

En renglón

Versión d'o 13:18 30 nov 2019

Altzai-Altzabeheti-Zunharreta (Altzai-Altzabeheti-Zunharreta en vasco, Aucet-Aucet Juson-Sunarreta en occitán, Alçay-Alçabéhéty-Sunharette en francés y oficialment) ye una comuna d'Iparralde en o departamento francés de Pireneus Atlanticos, districto d'Aulorón, cantón d'Atharratze-Sorholüze y rechión d'Aquitania. A comuna yera parte de l'antiga provincia de Sola, en a suya redolada de Basabürüa.

A suya población ye de 246 habitants (1999) en una superficie de 34,40 km², con una densidat de población de 7,15 hab/km².

Demografía

Datos de población

1793	1800	1806	1821	1831	1836	1841	1846	1851
-	-	-	-	-	802	804	754	766

1856	1861	1866	1872	1876	1881	1886	1891	1896
710	688	702	665	626	591	582	553	584

1901	1906	1911	1921	1926	1931	1936	1946	1954
571	553	520	507	477	503	512	487	407

1962	1968	1975	1982	1990	1999	2006	2007	2011
354	298	262	283	273	246	-	-	-

Ta os censos dende 1962 dica 1999, a población legal corresponde a la población sin duplicidaz seguntes define l'INSEE.

Fuent: http://cassini.ehess.fr Cassini. 2005: población provisional seguntes l'INSEE.

Administración

Alcaldes

Lista d'alcaldes
Lechislatura	Nombre	Partito politico
1983–1989	Arnaud Dascon
1989–1995	Arnaud Dascon
1995–2001	Arnaud Dascon
2001–2008	Anicet Erreçarret
2008–2014	Anicet Erreçarret

Molimentos

Tumulos d'Ibarleta.
Ilesia de Sant Per, una ilesia d'estilo romanico.

Vinclos externos

Se veigan as imáchens de Commons sobre Altzai-Altzabeheti-Zunharreta.

Comunas de l'antigo cantón d'Atharratze-Sorholüze
Altzai-Altzabeheti-Zunharreta \| Aloze-Ziboze-Onizegaine \| Atharratze-Sorholüze \| Etxebarre \| Gamere-Zihiga \| Hauze \| Iruri \| Lakarri-Arhane-Sarrikotagaine \| Larraine \| Lexantzü-Zünharre \| Ligi-Atherei \| Liginaga-Astüe \| Montori \| Ozaze-Zühara \| Urdatx \| Zalgize-Doneztebe

Comunas de Basabürüa
Aloze-Ziboze-Onizegaine \| Altzai-Altzabeheti-Zunharreta \| Atharratze-Sorholüze \| Barkoxe \| Eskiula \| Etxebarre \| Gamere-Zihiga \| Hauze \| Iruri \| Lakarri-Arhane-Sarrikotagaine \| Larraine \| Lexantzü-Zünharre \| Ligi-Atherei \| Liginaga-Astüe \| Montori \| Urdatx

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
-Koniecznem następstwem odzyskania bytu politycznego przez Polskę jest, pomiędzy innemi, ogromny liczebnie wzrost wszelkiego rodzaju bibljotek, a co za tem idzie i zapotrzebowanie książek podręcznych, ułatwiających urządzanie i prowadzenie tych instytucji.
- Przy sporządzaniu katalogów nieodzowną jest rzeczą dla bibljotekarza aby miał pod ręką także i wykaz pseudonimów; korzystają zeń również badacze i miłośnicy książek.
- W zbiorku niniejszym starałem się, w miarę możności, uczynić zadość tej naglącej potrzebie.
- Posiadamy jak dotąd cztery takie zbiorki. Nazwa ta słusznie im się należy, gdy je zestawimy z tem co posiadają inne narody. Nie mówię już o olbrzymach: Anglji, Francji, Włoszech, Niemczech, u których istnieją kilkutomowe podobne wydawnictwa, ale zaledwie mierzyć się możemy z drobną Norwegją[1].
- Pierwszy u nas na większą skalę zajął się tą sprawą Edward Minkowiecki, który ogłosił drukiem w r. 1881 w Warszawie nakładem Lewentala „Wykaz pseudonymów używanych przez autorów polskich“. Zawarł w tym wykazie 407 nazwisk, 569 pseudonimów. W r. 1888 „Wykaz” ukazał się w drugiem wydaniu również w Warszawie. Tu już mamy nazwisk 576, pseudonimów 786, na XXXII stronach 12ki. Zaznaczyć trzeba, że Minkowiecki pominął kryptonimy wszystkie, i pseudonimy dziennikarzy.
- Po latach 17 dopiero podjęła znów tę pracę p. I.[zabela] Z.[biegniewska]. Zbiorek ten wydał znany nakładca Michał Arct w Warszawie w r. 1905 w „książkach dla wszystkich”, jako N-r 153, p. t.: „Pseudonimy i kryptonimy pisarzy polskich”. Jest tu naogół 1116 nazwisk i 1413 pseudonimów i kryptonimów. (Przez nieuwagę zapewne zabłądził do tego towarzystwa holender, Multatuli = Dekker). Liczba to już pokaźna w dwójnasób prawie przewyższająca podaną przez Minkowieckiego.
- Czwartą moją poprzedniczką była p. Helena Dąbczańska-Budzynowska, która w r. 1910 ogłosiła we Lwowie: „Pseudonimy pisarzy polskich, Zebrał (sic!) H. D.” Tu już widnieje znaczny postęp zarówno pod względem jakościowym (układu, dokładności) jak ilościowym. Zarzucić można niegodziwą korektę np. Eug. Bielowski zamiast Aug. (ust.), Cezaryn, zam. Cerazyn, Multaturi zam. Multatuli (i tu bowiem znalazł się ten uprzykrzony holender, nadto p. D. dodała jeszcze moskala: Iskander = Aleksander Hercen) i sporo innych błędów drukarskich. Nazwisk mamy 1185, pseudonimów 1694.
- Od tego czasu upłynęło lat jedenaście. Powyższe dziełka — zwłaszcza ostatnie, zostały wyczerpane. Za ten czas przybyło sporo nowych pseudonimów, udało się rozwiązać niejeden dawniejszy.
- Pracując od r. 1907 w Bibljotece Wileńskiego T-wa przyjaciół Nauk, od r. zaś 1919-go nadto w Uniwersyteckiej, odczuwałem i odczuwam dotkliwie, jak zresztą każdy kolega bibljotekarz, który zetknie się z tem w praktyce — brak świeżej takiej książki podręcznej. To mnie zniewoliło, że podjąłem tę żmudną pracę. Ułatwiało mi ją co prawda troje wymienionych wyżej moich poprzedników, którzy pierwsi karczowali tę dziewiczą przed nimi glebę.
- Niemniej przeto za ostatnie 11 — 12 lat musiałem iść o własnych siłach i niemało podanych już pseudonimów np. w Bibljografji Estrejchera rozwiązywać samodzielnie, poszukując po innych źródłach. Skontrolowałem też wszystkie mniej rozgłośne.
- Za przewodnika służył mi nieoceniony Estrejcher zwłaszcza w tych tomach Bibljografji, które ukazały się po r. 1910 — więc nie mogły być znane moim poprzednikom. Kilkanaście pseudonimów nierozwiązanych przez Estrejchera znalazłem w Wielkiej Encyklopedji Illustrowanej. Dla przykladu przytoczę: Racławicki Tadeusz, pseudonim Antoniego Gustawa Bema, wykryty przez prof. Ignacego Chrzanowskiego w artykule o Stanisławie Krzemińskim. Korzystałem też z rozmaitych czasopism, kilkadziesiąt mam od samych autorów-pisarzy lub od ludzi wiarogodnych, zblizka daną osobę znających np. Romski Juljusz.
 {{Localidat de Francia
 |nomcommune=Altzai-Altzabeheti-Zunharreta