Diferencia entre revisiones de «La Ronda de Boltaña»

De Biquipedia
Contenido eliminado Contenido añadido
Linia 32: Linia 32:


== Veyer tamién ==
== Veyer tamién ==
* [[Himno de Sobrarbe]]
* [[Himno de Sobrarbe]].


== Vinclos externos ==
== Vinclos externos ==

Versión d'o 07:50 20 chun 2015

Plantilla:Infobox artista musical

La Ronda de Boltaña ye una colla musical de folk aragonés d'a localidat altoaragonesa de Boltanya.

Historia

La Ronda de Boltaña

La Ronda de Boltaña s'establió en chinero de l'anyo 1992, en as fiestas de Sant Pavlo, con a finalidat de recuperar a ronda en a fiesta de Boltanya, alavez ya desapareixita. Dende l'inte prencipioron a rondar por a resto de lugars d'o Sobrarbe y arredols. Dezaga la publicación d'o suyo primer disco homonimo en 1996, a suya fama ya adquirita s'extendilló más allá d'o Sobrarbe y d'os Pireneus. Prencipioron a dar conciertos y a actuar en scenarios de tot Aragón, actividat que continoron combinando con as suyas rondas inicials.

Musica

Cantan y tocan asabelos instrumentos como l'acordión cromatico y diatonico, guitarras, guitarrico, baixo, laúds, bandurrias, gaitas de boto y trompa de Ribagorza. Tocan tanto cancions tradicionals d'a redolada y d'atras partis d'Aragón, como composicions propias. O suyos mayors "exitos" han estato composicions propias, entre as que destacan a suya "Habanera Triste", "La Tronada", "Bajo Dos Tricolores" u o "País Perdido", l'himno oficial de Sobrarbe.

Ideyolochía

Artistas, romanticos, tradicionals, modernos, reivindicativos, sensibles y solidarios, siempre s'han caracterizato por a esfensa d'os dreitos d'o suyo "chicot país", Sobrarbe, d'Aragón y, en cheneral, d'a humanidat. Tamién han luitato siempre contra la inchusta politica hidraulica en o Pirineu y s'han oposato a muitos prochectos como a construción d'o entibo de Chanobas entre atros.

Discografía

Han publicato 5 discos:

  • "La Ronda de Boltaña", 1996.
  • "Banderas de Humo", 1998.
  • "Un País de Anochecida", 2001.
  • "Salud País", 2007.
  • "La Huella que el Tiempo Deja", 2014.

Veyer tamién

Vinclos externos