Aragonés medieval de l'Alto Aragón

L'aragonés meyeval de l'Alto Aragón ye o conchunto de variedatz d'o navarro-aragonés que se charroron mientres a Edat Meya en l'Alto Aragón.

En os sieglos quan en l'Alto Aragón s'escribiba nomes que en latín, os textos presentaban elementos romances que se corresponden con a fonetica, morfolochía, sintaxi aragonesas u que las precedeban, (Ad Galino Acenarece era lorika, ero cabalo, era espata).

Os textos romances escritos en l'Alto Aragón por un regular no diferiban d'os textos escritos en a depresión de l'Ebro dende l'inte quan se fixó a scripta meyeval aragonesa. Manimenos os caracters de l'aragonés meyeval de l'Alto Aragón que continan fendo-se servir huei y que no yeran incluitos en a scripta meyeval se reflectan esporadicament en ixos textos, sobre tot en os peaches, inventarios de biens y en os microtoponimos.

Encara o sieglo XVI en a Val de Tena s'escribiba textos notarials en aragonés. En estos textos se documenta microtoponimos con una fonetica que responde a l'actual aragonés centro-occidental.

Bibliografía

• Anchel Conte et al: El aragonés: Identidat y problemática de una lengua. Librería General (1982).
• Chesús Vázquez Obrador: Sobre fonética histórica del aragonés. Publicazions d'o Consello d'a Fabla Aragonesa. (2012).
• Manuel Alvar: Estudios sobre el dialecto aragonés [sic]". Institución Fernando el Católico. (1987).

Se veiga tamién

• Aragonés meyeval