Taixera

As taixeras son selvas de taixos.

Taixeras eurosiberanas

O taixo ye freqüent de trobar en o matical de diferents formacions forestals como por eixemplo fayars, caixicars, selvas mixtas, abetullars y pinetas de repoblación. Se puet trobar dende a man d'o libel d'a mar dica en montanya meya y alta.

Ye raro que forme corros u selvas puras de gran extensión, pero quan bi ha un cierto numero d'eixemplars grans destacan muito en o paisache, sobretot en hibierno y dan a impresión de formar autenticas taixeras, quan en realidat son selvas mixtas de diferents especies de caducifolios on se troban muitos taixos. Eixemplos d'este tipo de taixeras aparents son o teixedal de Casaio en o macizo de Peña Trevinca (Ourense) y atra en o macizo d'o Caurel (Lugo).

Taixeras mediterranias

As taixeras mediterranias se troban a mayor altaria que as taixeras eurosiberianas, por un regular encomienzan por dencima d'os 1000 m d'altaria. No ye mica estranio de trobar taixos en cotas muito alteras d'as cordeleras mediterranias como o Sistema Iberico u o Sistema Central. En as versants meridionals d'a Sierra de Gredos se troban en costeras u tormagals por d'encima d'os 1.700 m y en os monts d'o norte d'Africa supera os 2000 m.

En zonas menos alteras mira as orientacions de paco u a proteción d'as vals y puet soportar as temperaturas elevatas d'o clima mediterranio si bi ha humidat. Por ixo manca en os ambients més xerotermicos u més xerocontinentals d'as zonas de clima mediterranio d'a Peninsula Iberica: o sudeste e a Depresión de l'Ebro.

A sobén se troban taixos ixemenatos entre pinetas de Pinus nigra u Pinus pinaster, caixicars y carrascals humidos, u en mezcla con caducifolios submediterranios como Pistacia terebinthus, l'acirón Acer opalus granatensis, a senera Amelanchier ovalis u a moixera Sorbus aria.

Encara que o taixo troba as millors condicions en suelos frescos y profundos, ye tipica a suya presencia en crebazas y fisuras de roca u a lo piet de cinglos on a vegatas bi ha muita iluminación.

Quan ye abundant puet esdevenir un d'os vechetals dominants d'o paisache, como en bellas cingleras calsinosas y blanquencas d'as montanyas submediterranias preperinencas y de l'Alto Mayestrato, on a color verda escura y perén contrastan muito.

Puestos on o taixo ye abundant son a versant norte de Sierra Tejeda en a provincia de Malaga y bells barrancos d'a Sierra de Guara, con taixos muito grants, beluns con més de 18 m d'altaria que ocupan os fondons d'os principals cursos d'augua. En o fondón d'o río Alcanadre plegan a formar corros on os taixos se troban espaciatos y dominando un denso matical de buixo de 2–3 m d'altaria. En a Val de Carreres (Montagut, Girona) tenemos a taixera de Misaclós en un paco a 300 m d'altaria.

Taixeras en o sureste de Teruel

Bi ha toponimos en Teruel como El Tajo, El Tajal (Chabalambre, Gúdar) y La Tajera (bi n'ha dos, una en Linars de Mora y atra en Villar Luengo).

En as estribacions de lo Monegro, en a Sierra de Gúdar, se troba La Tajera, enclau situato a 1850 on bi ha encara 50 taixos bien desembolicatos. N'esta sierra tamién se troba o toponimo L'Acebar en o barranco del Tajo on entre os 1550 m e 1700 m bi ha una pineta de pin albar con greboleras y taixos.

En a Sierra de Chabalambre se troba a Tajera del Barranco del Prado, en o termin de La Puebla de Valverde a més de 1000 m d'altaria, con un taixo monumental.

Entre as especies que creixen en as taixeras tenemos os tilers Tilia platyphyllos, matullos rupicolas como l'arto Rhamnus alpina, Ribes alpinum, a senera Amellanchier ovalis, l'acirón Acer monspessulanum, Prunus mahaleb, a cerbera Sorbus domestica, a moixera Sorbus aria y Rosa micracantha. Tamién os megaforbios Laserpitium gallicum, L.latifolium, L.siler y Ligusticum lucidum.

Bibliografía

• José Manuel González Cano et al INVENTARIO ABIERTO DE LOS BOSQUES SINGULARES DEL SECTOR S.E DE LA PROVINCIA DE TERUEL. Diputación General de Aragón.
• Emilio Blanco Castro et al. LOS BOSQUES IBERICOS UNA INTERPRETACION GEOBOTANICA. Editorial Planeta