Diferencia entre revisiones de «Tormo»
→Etimolochía y presencia en a toponimia: Documentación de '''turmo''' en 958 |
m r2.7.1) (Robot Adhibito: ar, de, es, et, ja, lt, lv, no, pl, pt, uk, zh |
||
Linia 30: | Linia 30: | ||
[[Categoría:Cheomorfolochía]] |
[[Categoría:Cheomorfolochía]] |
||
[[ar:جلمود]] |
|||
[[de:Geröll]] |
|||
[[en:Boulder]] |
[[en:Boulder]] |
||
[[es:Bloque (roca)]] |
|||
[[et:Rahn]] |
|||
[[ja:巨礫]] |
|||
[[lt:Riedulys]] |
|||
[[lv:Laukakmens]] |
|||
[[no:Blokk (geologi)]] |
|||
[[pl:Głaz]] |
|||
[[pt:Matacão]] |
|||
[[uk:Валуни]] |
|||
[[zh:巨石]] |
Versión d'o 13:08 19 abr 2012
- Este articlo ye sobre tormo como elemento rocoso d'o paisache; t'atros usos, se veiga Tormo (desambigación).
Un tormo u turmo ye una roca gran, prou alta, que mesmo puede pareixer una fita. En o Baixo Aragón son tipicament d'almendrón[1].
Quan bi'n ha un conchunto forman un paisache tipico clamato "Tormazal" u "Tormagal", pareixito externament a os berrocals graniticos d'o centro y ueste d'a Peninsula Iberica.
Etimolochía y presencia en a toponimia
Seguntes García de Diego provién d'o latín TŬMŬLUS, seguntes Coromines provién d'una hipotetica parola prerromana TŬRMO.[2].
En aragonés a documentación d'a parola tormo u turmo ye muito antiga, y ya la trobamos en frases romances presents en textos escritos en latín meyeval dende l'anyo 958:
Tamién la podemos trobar en os textos relacionaus con o Monesterio de Rueda de l'aria d'Escatrón, Sastago y Valimanya en latín con elementos romances u en aragonés:
Ha dixato muita marca en a toponimia aragonesa (Tornos, Castellón de Tornos, Val d'el Tormo, Tormiello, Tormón) y microtoponimia (Tormagal en Aguilón, Allepuz, Cabra, Crivillén, y Villalba de Suso y Tromagal en Castellot y Estercuel). En lo termin de Cirat tenemos l'aldeya d'El Tormo y l'antigo Castiello d'el Tormo.
En catalán ye torm, pero Joan Coromines documenta l'uso d'a forma tormo en catalán nordoccidental en zonas tan septentrionals como a provincia de Leida y tan orientals como lo Priorat. En o catalán d'o Matarranya bi ha microtoponimos derivatos de "tormo" ("La Vall del Tormo" u torm como tormassal. En a microtoponimia de Gandesa y L'Ametlla de Mar se troba tormo con -o final.
En castellán encara que se diga tormo, ye considerato más correcto tolmo. A parola tormo/tolmo ye propia d'o castellán con influencia lexica aragonesa de Guadalachara, Murcia y Chaén, y Sebastián de Covarrubias considera que a suya presenta en castellán ye un aragonesismo.[2]
Ciertos toponimos que pueden remontar-sen a una fase mozarabe u anterior y fosilizatos por arabización en tiempos d'Al-Andalus son Turmiel en Guadalachara y Tormos en Alicant.
Referencias
- ↑ Alejando Pérez, José Luis Simón, Manuel J. Vivó. Paisajes naturales de la región del Maestrazgo y Guadalope. Instituto de Estudios Turolenses, Mancomunidad turística del Maestrazgo, Teruel 1983, pp97-98
- ↑ 2,0 2,1 Juan Antonio Frago Gracia Toponimia navarroaragonesa del Ebro (IV): Orónimos ISSN 0210-5624, Vol. 30-31, 1982 , pachinas. 23-62 [1]