Zoroastrismo

Faravahar (u Ferohar), un d'os simbolos principals d'o Zoroastrismo, se creye que ye a imachen d'un Fravashi (un esprito guardián).

O Zoroastrismo yera a relichión oficial en una etapa d'o Imperio Aquemenida y en o Imperio Sasanida. Ye basata en a doctrina predicata por Zoroastres en Irán. Actualment encara tien siguidors, os ditos parsis.

L'Avesta ye o conchunto de libros sagratos d'ista relichión, encara que nomás se conserva una quarta parti de l'orichinal.

O zoroastrismo sustituyó lo politeismo indoeuropeu d'a rechión por un dualismo: o esprito d'o Mal u Angra Mainyu y o Gran Sinyor u Ahura Mazda (encara que tot proviene d'o Creyador). Os dos tienen os suyos correspondients seguidors, a sobén divinidatz anteriors liucherament transformatas. Luitan eternament por o dominio d'o mundo e sobre tot por convencer a lo ser humán, o solo con libertat ta poder dicir, ta que siga una doctrina u una atra. Iste combate rematará a la fin d'os tiempos con o triunfo d'o bien e una purificación cheneral, muertos incluyitos.

L'hombre ha de siguir en a suya vida os principios d'o bien, caracterizatos por a piedat y l'orden. Quan muera será chuzgato seguntes as suyas accions y vivirá en un o paradiso u en un infierno dica la gran luita final.

O zoroastrismo mantiene restas de l'antiga relichión iraniana, como por eixemplo os sacrificios y o papel central d'o fuego y a luz. O sacerdocio y a machia tienen poca importancia comparato con atras relichions.

En "La Flor de las Ystorias d'Orient" bi ha una chicota mención a l'antiga relichión zoroastrica d'os persans:

la gent de aquella tiera (es) son dichos perssa(n)os et han lenguages proprio[s] que ellos faulan de mercaderias et de lauores de t(ier)ra viuen / de armas nin de guerras no(n) se entremete(n) aquestos antiguament adorauan las ydolas et sennaladament auien el fuego por lur Dios mas pues que aquella maluada lengua (lengua) vino en aquellas partidas ellos fueron todos moros et crehen todos enla falssa ley de mahomet