Diferencia entre revisiones de «Pinus halepensis»

De Biquipedia
Contenido eliminado Contenido añadido
Sin resumen de edición
m r2.7.1) (Robot Adhibito: el:Χαλέπιος Πεύκη
Linia 53: Linia 53:
[[cy:Pinwydden Halab]]
[[cy:Pinwydden Halab]]
[[de:Aleppo-Kiefer]]
[[de:Aleppo-Kiefer]]
[[el:Χαλέπιος Πεύκη]]
[[en:Pinus halepensis]]
[[en:Pinus halepensis]]
[[eo:Halepa pino]]
[[eo:Halepa pino]]

Versión d'o 20:51 27 avi 2011

Pinus halepensis

Pinus halepensis
Dominio: Eukaryota
Reino: Plantae
División: Pinophyta
Clase: Pinopsida
Orden: Pinales
Familia: Pinaceae
Chenero: Pinus
Especie: P. halepensis
Pinus halepensis
Mill, 1768
Distribución d'o pin borde
Distribución d'o pin borde.

O pin borde u pinarra (Pinus halepensis (Mill., 1768)), que tamién se conoix con os nombres de pin carrasco y pin albar (anque ixes dos son más chenerals de toda Espanya, no só que d'Aragón), ye un pin (en o chenero Pinus) d'a familia Pinaceae, propio d'o clima mediterranio de tierras baixas y maritimas.

En Aragón no i ye una especie guaire abundant, estando un árbol ocasional en amás gran parte d'a Comunidat quan ye d'orichen silvestre, y plantato como árbol ornamental en qualques villas y ciudatz. As solas formacions naturals d'estes pins en Aragón amaneixen en as comarcas de clima más suau per a proximidat con a mar, p. ex. en a baixa Matarranya, o Baixo Aragón y lo Mayestrato. En altras comunidatz autonomas de millor influencia mediterrania forma grans extensions, como en a Comunidat Valenciana y Catalunya. En as Islas Balears, ye la especie de pin que más i domina.

Descripción

As agullas son verdas más claras que no en altros pins ta rebotar a luz solar, dica bella miqueta más amarelliscas talment, privando ansinas que s'escalfen masiato y deixando-les cabidar a humidat que tan prencipal ye en os ixecos ambients mediterranios a on que habitan. En este sentito, son o pin silvestre millor adaptato en as condicions de baixa pluviometría d'a cuenca mediterrania, y gosa suportar bien as caloradas d'os estíus. D'hibierno, son más sensibles con as cheladas, estando este lo factor restrictivo en a suya distribución en o interior.

l'Apelativo cultista de pin «albar», nombre con lo que apareix en buena cosa d'a bibliografía hispanofablant, no demana si que d'a coloración d'a suya crosta, grisa u blanquinyosa, más clareta que no en altras especies de Pinus (d'o latín «albus», blanco). Os estrobilos (pinyas) son más prolargatos que no en as altras especies de pins, y maturan en 24 meses.

Ecolochía

Coincide a sobén con a carrasca, y la ha desplazata en bellas zonas a on que lo carrascal ye a vechetación climax perque creixe más rapedo y resiste millor a presión humana de desforestación. En Aragón coexiste a sobén con as formacions de Pinus pinaster que i son más dominaderas per a suya millor resistencia a lo frido, y ye sustituito de tot per ixa altra especie en o Prepireneu uescán.

En bellas zonas d'a Depresión de l'Ebro prou duras ta la carrasca, a pineta con coscollar y pin borde i ye la vechetación climax.

Imachens

Enrastres externos