Diferencia entre revisiones de «Penicilina»
m r2.7.1) (Robot Adhibito: ps:پنسلين |
m r2.7.2) (Robot Adhibito: za:Cinghmoizsoq; cambios triviales |
||
Linia 6: | Linia 6: | ||
No se conoixe de tot o mecanismo d'acción d'as penicilinas, encara que a suya analochía a la D-alanil-D-alanina terminal, situata en a cadena lateral peptidica d'a subunitat d'o [[peptidoglicano]], amostra que o suyo caracter [[bactericida]] deriva d'a suya intervención como [[inhibidor enzimatico|inhibidor]] d'o proceso de [[transpeptidasa|transpeptidación]] mientres a sintesi d'a [[mureína]]. D'ista traza, a penicilina actua debilitanto a paret bacteriana y facilitando a [[presión osmotica|lisis osmotica]] d'a bacteria mientres o proceso de multiplicación. |
No se conoixe de tot o mecanismo d'acción d'as penicilinas, encara que a suya analochía a la D-alanil-D-alanina terminal, situata en a cadena lateral peptidica d'a subunitat d'o [[peptidoglicano]], amostra que o suyo caracter [[bactericida]] deriva d'a suya intervención como [[inhibidor enzimatico|inhibidor]] d'o proceso de [[transpeptidasa|transpeptidación]] mientres a sintesi d'a [[mureína]]. D'ista traza, a penicilina actua debilitanto a paret bacteriana y facilitando a [[presión osmotica|lisis osmotica]] d'a bacteria mientres o proceso de multiplicación. |
||
Existen una gran diversidat de penicilinas. Bellas especies de [[fongo]]s d'o chenero ''[[Penicillium]]'' sintetizan penicilinas de forma natural, como lo primer tipo aislato, a penicilina G. Menimenos, debito a l'aparición de [[resistencia a los antibioticos|resistencias]], s'han desembolicato atras familias seguindo basicament dos estratechias: l'adición de precursors por a cadena lateral a lo [[meyo de cautivo]] d'o fongo productor, cosa que estimula la producción de [[penicilina biosintetica|penicilinas biosinteticas]]; y a [[sintesi organica|modificación quimica]] d'a penicilina obtenita por a [[fermentación]] biotecnolochica, resultando en [[penicilina semisintetica|penicilinas semisinteticas]].<ref name="crueger">{{en}} Crueger, Wulf; Crueger, Anneliese: "A texbook of industrial microbiology". 1989. Sinauer Associates. Sunderland. ISBN |
Existen una gran diversidat de penicilinas. Bellas especies de [[fongo]]s d'o chenero ''[[Penicillium]]'' sintetizan penicilinas de forma natural, como lo primer tipo aislato, a penicilina G. Menimenos, debito a l'aparición de [[resistencia a los antibioticos|resistencias]], s'han desembolicato atras familias seguindo basicament dos estratechias: l'adición de precursors por a cadena lateral a lo [[meyo de cautivo]] d'o fongo productor, cosa que estimula la producción de [[penicilina biosintetica|penicilinas biosinteticas]]; y a [[sintesi organica|modificación quimica]] d'a penicilina obtenita por a [[fermentación]] biotecnolochica, resultando en [[penicilina semisintetica|penicilinas semisinteticas]].<ref name="crueger">{{en}} Crueger, Wulf; Crueger, Anneliese: "A texbook of industrial microbiology". 1989. Sinauer Associates. Sunderland. ISBN 0-87893-131-7</ref> |
||
As penicilinas difieren entre ellas seguntes o suyo [[espectro|espectro d'acción]]. Por eixemplo, a benzilpenicilina ye eficient contra [[eubacteria]]s [[grampositiva]]s como los [[estreptococos]] y [[estafilococos]], asinas como los [[Neisseria gonorrheae|gonococos]] o [[Neisseria meningitidis|meningococos]], pero s'ha d'administrar por [[vía d'administración|vía parenteral]] debito a la suya sensibilidat a lo [[pH]] aceto d'o [[estomaco]]. D'atra man, a fenoximetilpenicilina ye resistent a iste pH y se puet administrar por vía oral. L'ampicilina, a más de mantener ista resistencia, ye eficient contra bacterias [[gramnegatiba]]s como ''[[Haemophilus]]'', ''[[Salmonella]]'' y ''[[Shigella]]''. |
As penicilinas difieren entre ellas seguntes o suyo [[espectro|espectro d'acción]]. Por eixemplo, a benzilpenicilina ye eficient contra [[eubacteria]]s [[grampositiva]]s como los [[estreptococos]] y [[estafilococos]], asinas como los [[Neisseria gonorrheae|gonococos]] o [[Neisseria meningitidis|meningococos]], pero s'ha d'administrar por [[vía d'administración|vía parenteral]] debito a la suya sensibilidat a lo [[pH]] aceto d'o [[estomaco]]. D'atra man, a fenoximetilpenicilina ye resistent a iste pH y se puet administrar por vía oral. L'ampicilina, a más de mantener ista resistencia, ye eficient contra bacterias [[gramnegatiba]]s como ''[[Haemophilus]]'', ''[[Salmonella]]'' y ''[[Shigella]]''. |
||
Linia 14: | Linia 14: | ||
A más d'as suyas propiedatz antibacterianas, a penicilina ye un [[antidoto]] eficient contra os efectos d'o enverenamiento por [[amanitina|α-amanitina]], un d'os [[aminoacetos]] toxicos d'os [[fongo]]s d'o chenero ''[[Amanita]]''.<ref>{{en}} {{cite journal| author =Enjalbert F., Rapior S., Nouguier-Soulé J., Guillon S., Amouroux N., Cabot C. | title =Treatment of amatoxin poisoning: 20-year retrospective analysis. | year =2002 | journal = J Toxicol Clin Toxicol. | volume =40 | issue =6 | id =PMID 12475187 | url = }}</ref> |
A más d'as suyas propiedatz antibacterianas, a penicilina ye un [[antidoto]] eficient contra os efectos d'o enverenamiento por [[amanitina|α-amanitina]], un d'os [[aminoacetos]] toxicos d'os [[fongo]]s d'o chenero ''[[Amanita]]''.<ref>{{en}} {{cite journal| author =Enjalbert F., Rapior S., Nouguier-Soulé J., Guillon S., Amouroux N., Cabot C. | title =Treatment of amatoxin poisoning: 20-year retrospective analysis. | year =2002 | journal = J Toxicol Clin Toxicol. | volume =40 | issue =6 | id =PMID 12475187 | url = }}</ref> |
||
==Referencias== |
== Referencias == |
||
{{listaref}} |
{{listaref}} |
||
Linia 95: | Linia 95: | ||
[[war:Penicillin]] |
[[war:Penicillin]] |
||
[[wuu:青霉素]] |
[[wuu:青霉素]] |
||
[[za:Cinghmoizsoq]] |
|||
[[zh:青霉素]] |
[[zh:青霉素]] |
Versión d'o 11:16 25 oct 2011
- Advertencia: Biquipedia no ye un consultorio medico.
- Si creye que aprecisa d'aduya, por favor consulte con un profesional d'a salut.
As penicilinas son antibioticos d'o grupo d'os betalactamicos emplegatos muit a sobén en o tractamiento d'infeccions prebocatas por eubacterias que i son sensibles. A mayoría de penicilinas son derivatos de l'aceto 6-aminopenicilanico, que difieren entre si seguntes a sustitución en a cadena lateral d'o suyo grupo amino. A penicilina G u benzilpenicilina estió lo primer antibiotico emplegato amplament en medecina; o suyo descubrimiento ha estato atribuito a Alexander Fleming en 1928, que chunto con os scientificos Ernst Boris Chain y Howard Walter Florey (que creyoron un metodo ta producir en masa iste farmaco) obtenió lo Premio Nobel de Medecina en 1945.
No se conoixe de tot o mecanismo d'acción d'as penicilinas, encara que a suya analochía a la D-alanil-D-alanina terminal, situata en a cadena lateral peptidica d'a subunitat d'o peptidoglicano, amostra que o suyo caracter bactericida deriva d'a suya intervención como inhibidor d'o proceso de transpeptidación mientres a sintesi d'a mureína. D'ista traza, a penicilina actua debilitanto a paret bacteriana y facilitando a lisis osmotica d'a bacteria mientres o proceso de multiplicación.
Existen una gran diversidat de penicilinas. Bellas especies de fongos d'o chenero Penicillium sintetizan penicilinas de forma natural, como lo primer tipo aislato, a penicilina G. Menimenos, debito a l'aparición de resistencias, s'han desembolicato atras familias seguindo basicament dos estratechias: l'adición de precursors por a cadena lateral a lo meyo de cautivo d'o fongo productor, cosa que estimula la producción de penicilinas biosinteticas; y a modificación quimica d'a penicilina obtenita por a fermentación biotecnolochica, resultando en penicilinas semisinteticas.[1]
As penicilinas difieren entre ellas seguntes o suyo espectro d'acción. Por eixemplo, a benzilpenicilina ye eficient contra eubacterias grampositivas como los estreptococos y estafilococos, asinas como los gonococos o meningococos, pero s'ha d'administrar por vía parenteral debito a la suya sensibilidat a lo pH aceto d'o estomaco. D'atra man, a fenoximetilpenicilina ye resistent a iste pH y se puet administrar por vía oral. L'ampicilina, a más de mantener ista resistencia, ye eficient contra bacterias gramnegatibas como Haemophilus, Salmonella y Shigella.
Encara que as penicilinas son os antibioticos menos toxicos, ye habitual que causen alerchias. Dica un 10% d'os pacients que reciben tractamientos con betalactamicos en desembolican.[2] Como un xoc anafilactico puet prevocar a muerte d'o pacient, cal interrogar-lo sobre iste tema antis d'iniciar o tractamiento.
A más d'as suyas propiedatz antibacterianas, a penicilina ye un antidoto eficient contra os efectos d'o enverenamiento por α-amanitina, un d'os aminoacetos toxicos d'os fongos d'o chenero Amanita.[3]
Referencias
- ↑ (en) Crueger, Wulf; Crueger, Anneliese: "A texbook of industrial microbiology". 1989. Sinauer Associates. Sunderland. ISBN 0-87893-131-7
- ↑ (en) Solensky R (2003). "Hypersensitivity reactions to beta-lactam antibiotics". Clinical reviews in allergy & immunology 24 (3): 201–20. DOI:10.1385/CRIAI:24:3:201.
- ↑ (en) Enjalbert F., Rapior S., Nouguier-Soulé J., Guillon S., Amouroux N., Cabot C. (2002). "Treatment of amatoxin poisoning: 20-year retrospective analysis.". J Toxicol Clin Toxicol. 40 (6). PMID 12475187.