Diferencia entre revisiones de «Reino visigodo de Toledo»

De Biquipedia
Contenido eliminado Contenido añadido
Jpbot (descutir | contrebucions)
m Zagueras peticions, replaced: sobre tot → sobretot (2), influyencia → influencia
Sin resumen de edición
Linia 48: Linia 48:
|notas =
|notas =
}}
}}
Lo '''Reino Visigodo de Toledo''' estió un estato digichito por los [[visigodos]], que heban ocupato a [[Hispania]] y feban de clase dirichent sobre a población hispanorromana. Existió dende l'anyo [[507]], con a derrota en a [[Batalla de Vouillé]], dica l'anyo [[721]], quan os zaguers resistents visigodos de [[Septimania]] fuoron vencitos por os musulmans, que ya heban entrato en Hispania en l'anyo [[711]].
Lo '''Reino Visigodo de Toledo''' estió un estato digichito por los [[visigodos]], que heban ocupato a [[Hispania]] y feban de clase dirichent sobre a población hispanorromana. Existió dende l'anyo [[507]], con a derrota en a [[Batalla de Vouillé]], dica l'anyo [[721]], quan os zaguers resistents visigodos d'o [[Reino Visigodo de Tolosa]] perdieron a suya capital se tresladoron enta [[Septimania]]. Dende l'anyo 511 a nueva capital d'o reino yera Toledo. As invasiones musulamnes d'o seglo VIII los obligó a volver a tresladar a suya capital a Narbona donde fuoron vencitos por os musulmans dende l'anyo 708, que ya heban entrato en Hispania en l'anyo [[711]].


== Composición etnica ==
== Composición etnica ==

Versión d'o 08:48 9 mar 2011

Plantilla:Estato desapareixito Lo Reino Visigodo de Toledo estió un estato digichito por los visigodos, que heban ocupato a Hispania y feban de clase dirichent sobre a población hispanorromana. Existió dende l'anyo 507, con a derrota en a Batalla de Vouillé, dica l'anyo 721, quan os zaguers resistents visigodos d'o Reino Visigodo de Tolosa perdieron a suya capital se tresladoron enta Septimania. Dende l'anyo 511 a nueva capital d'o reino yera Toledo. As invasiones musulamnes d'o seglo VIII los obligó a volver a tresladar a suya capital a Narbona donde fuoron vencitos por os musulmans dende l'anyo 708, que ya heban entrato en Hispania en l'anyo 711.

Composición etnica

A población autoctona, en a suya mayoría hispanorromans son a mayor part d'a población con uns 6 millons individuos. En o norte quedan cantabros y vascons y atros pueblos poco romanizatos u ni res. Os visigodos son una minoría dichichent d'uns 200.000 individuos establitos sobretot en a Meseta Norte, Toledo y Guadalachara. Os suebos son uns 100.000 individuos en a Gallaecia. Bi ha nuclios chodigos en Levant y a Baetica.

Organización politica

Bi ha un rei esleito por a nobleza visigoda. Dimpués tamién pueden participar en a elección totz os visigodos que no sigan d'orichen servil, u que no haigan estato tonsuratos u decalvatos.

O rei tien un poder absolito y disposa d'un sequito, o fidelis regis con unos miembros ditos gardingos u comites fidelis que son recompensatos con donacions de tierras. As provincias son governatas por una cherarquía de duques, contes y vilicos.

A institución chermanica de l'asamblea popular decayó con o tiempo. En o sieglo VI bi ha un consello de guerrers viellos que ye sustituito por l' Aula Regia. A ilesia prene influencia politica con os concilios y representa un vehiclo de participar en o poder por part d'os hispanorromans. En o sieglo VII os bispes de l' Aula Regia y os gardingos constituyen una asambleya de mainates a la que corresponde a elección d'o monarca y bellas atribucions lechislativas y chudicials. En o IV Concilio de Toledo, presidito por Sant Isidoro de Sevilla se condena prener a cadiera reyal por a fuerza.

Lechislación

Bi ha unas leis pa os visigodos y atras leis pa os autoctonos. Os visigodos se richen por o Codigo d'Eurico, que en tiempos de Leovichildo ye modificato y conoixito como Codex Revisus. A población autoctona se riche por Lex Romana Visigothorum dende l'anyo 506, enantes funcionaba o "Breviario d'Aniano".

O Liber Iudiciorum reculle a doctrina d'os concilios visigodos (concilios catolicos y no arrians), presenta més de 500 leis y s'aplica a totz os habitants d'o reino dende l'anyo 656. Será conoixito tamién como Libro Juzgo y continará vichent en o Reino d'Asturias y dimpués Reino de Leyón.

Relichión

Ta más detalles, veyer l'articlo Arrianismo visigodoveyer os articlos [[{{{2}}}]] y [[{{{3}}}]]veyer os articlos [[{{{4}}}]], [[{{{5}}}]] y [[{{{6}}}]]veyer os articlos [[{{{7}}}]], [[{{{8}}}]], [[{{{9}}}]] y [[{{{10}}}]].
Ta más detalles, veyer l'articlo Concilios visigodosveyer os articlos [[{{{2}}}]] y [[{{{3}}}]]veyer os articlos [[{{{4}}}]], [[{{{5}}}]] y [[{{{6}}}]]veyer os articlos [[{{{7}}}]], [[{{{8}}}]], [[{{{9}}}]] y [[{{{10}}}]].

Os visigodos arriban en a peninsula como arrians, y ye a relichión oficial d'o reino, encara que a mayor part d'a población siga oficialment catolica.

Bi ha encara politeístas pagans sobretot en o norte. A cristianización d'os catolicos yera superficial y bi ha cristians catolicos con tendencia a tornar a ciertas practicas paganas, feito que condenan os concilios. En l'aria vascona o recuerdo d'os pagans d'ixas envueltas ha permaneixito en os presonaches mitolochicos conoixitos como gentillak.

Bi ha una reducita minoría chodiga prou important pa que o rei Sisebuto n'ordene lur babtismo obligatorio baixo pena d'expulsión.

Recaredo se convierte a lo catolicismo y en l'anyo 589 en o III Concilio de Toledo se prene a lo catolicismo como relichión oficial d'os visigodos.

Luengas

Ta más detalles, veyer l'articlo latín hispanicoveyer os articlos [[{{{2}}}]] y [[{{{3}}}]]veyer os articlos [[{{{4}}}]], [[{{{5}}}]] y [[{{{6}}}]]veyer os articlos [[{{{7}}}]], [[{{{8}}}]], [[{{{9}}}]] y [[{{{10}}}]].
Ta más detalles, veyer l'articlo latín meyevalveyer os articlos [[{{{2}}}]] y [[{{{3}}}]]veyer os articlos [[{{{4}}}]], [[{{{5}}}]] y [[{{{6}}}]]veyer os articlos [[{{{7}}}]], [[{{{8}}}]], [[{{{9}}}]] y [[{{{10}}}]].
Ta más detalles, veyer l'articlo Luengas_romances#Luengas_ibero-romancesveyer os articlos [[{{{2}}}]] y [[{{{3}}}]]veyer os articlos [[{{{4}}}]], [[{{{5}}}]] y [[{{{6}}}]]veyer os articlos [[{{{7}}}]], [[{{{8}}}]], [[{{{9}}}]] y [[{{{10}}}]].
Ta más detalles, veyer l'articlo Goticismos en l'aragonésveyer os articlos [[{{{2}}}]] y [[{{{3}}}]]veyer os articlos [[{{{4}}}]], [[{{{5}}}]] y [[{{{6}}}]]veyer os articlos [[{{{7}}}]], [[{{{8}}}]], [[{{{9}}}]] y [[{{{10}}}]].
Ta más detalles, veyer l'articlo idioma goticoveyer os articlos [[{{{2}}}]] y [[{{{3}}}]]veyer os articlos [[{{{4}}}]], [[{{{5}}}]] y [[{{{6}}}]]veyer os articlos [[{{{7}}}]], [[{{{8}}}]], [[{{{9}}}]] y [[{{{10}}}]].
Ta más detalles, veyer l'articlo idioma vascoveyer os articlos [[{{{2}}}]] y [[{{{3}}}]]veyer os articlos [[{{{4}}}]], [[{{{5}}}]] y [[{{{6}}}]]veyer os articlos [[{{{7}}}]], [[{{{8}}}]], [[{{{9}}}]] y [[{{{10}}}]].

O latín hispanico, en as suyas diferents variants como o latín tarraconense u o latín betico evolucionaban enta as luengas romances, en concreto as luengas iberorromances. A diftongación d'as vocals curtas latinas O y E, que ya yera documentata en o latín hispanico d'o periodo imperial, s'imposa en a capital Toledo, y dende Toledo por quasi tota a meseta, plegando dica a Val de l'Ebro y o territorio de l'Astur-Leyonés, pero sin afectar a lo cabo nororiental y noroccidental d'a peninsula, on amaneixerán os romances catalán y galaicoportugués. D'esta traza ha encomenzato a deseparación entre o catalán y l'aragonés en l'aria perinenca-levantina y a deseparación entre o galaicoportugués y l'asturleyonés en o quadrante noroccidental d'a peninsula. A luenga escrita ye o latín meyeval.

As luengas prerromanas son quasi desapareixitas de fueras d'o vasco, que conoixe un periodo d'expansión en arias marguinals que os o reino visigodo no controla de tot, (Perineus centrals, occidentals y part d'os suyos semontanos). Existe una hipotesi que considera que en as tierras d'os antigos vardulos, caristios y autrigons, ye dicir, as actuals provincias de Vizcaya, Alava, Guipuzcua y se parlaba latín u romanz y que se vasquizoron a fins d'o periodo visigodo.

O idioma gotico d'os invasors visigodos caye en desuso, pero aporta muitas parabras a las luengas romances.

Arte

Ta más detalles, veyer l'articlo arte visigodoveyer os articlos [[{{{2}}}]] y [[{{{3}}}]]veyer os articlos [[{{{4}}}]], [[{{{5}}}]] y [[{{{6}}}]]veyer os articlos [[{{{7}}}]], [[{{{8}}}]], [[{{{9}}}]] y [[{{{10}}}]].

En o periodo l'arquitectura d'os hispanorromans continó a suya evolución y amaneixió un estilo arquitectonico nuevo conoixito como "arte visigodo", que teneba arcos en ferradura que persistioron en o estilo arquitectonico d'o periodo andalusí. L'arquitectura "visigoda" tamién presentaba planta cruciforme, bovedas y piedra picata.

En a historiografía destacan Orosio, Idacio, Chulián y Chuan de Biclaro.

Una d'as principals figuras ye Sant Isidoro de Sevilla, que replega a cultura de l'antigüedat en a suya famosa obra "Etimolochías", encara citata como referencia en os prologos d'as Cortz d'Aragón. A man d'a figura de Sant Isidoro ye Sant Braulio de Zaragoza.

Bibliografía