Canete

Os canetes d'un volador de tellau.

O canete (d'o latín <can, canis, «can») u boquet ye l'extremo d'una biga costalera que amaneix por l'exterior d'una construcción y fa de soporte a o rafe u o voladero d'un tellau.

Anque historicament os canetes amaneixón como forma economica de dar-le soporte a os voladors d'o tellau, emplegando ta fer-los o extremo d'o propio costaler que sustenta a o tellau por a part d'adintro, en l'arquitectura estetica s'han aprofitau a sobén ta fer formas d'escultura que contribuigan a l'aspecto d'a frontera, tot perdendo muit a sobén a suya función de soporte y tornando-se elementos purament esteticos, especialment a partir de l'arte romanico. En iste sentiu, os modillons (italiano <modiglione) son un tipo evolucionau de canetes.

Se veiga tamién

• Rafe.
• Calcil.
• Cantón.
• Plinto.
• Vano.
• Pano (arquitectura).
• Quairón (arquitectura).

• Datos: Q980198