Aragonesismos en occitán
|
Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla. |
Os aragonesismos en occitán se troban cuasi toz localizaus en o dialecto gascón. Bi ha aragonesismos mes locals. A vegadas bels presuntos aragonesismos mos hemos de planteyar si no son que parte d'o lexico pirenenco compartiu entre o gascón y l'aragonés.
Son posibles aragonesismos como anhisco, arrufà-s, balhuaco, barràncou (barranco), carrutcho (carrucha), cascarro (carrasca), guito, napou (napo), pardou, sìrsou (lo cierzo), tòtchou.
En a parla gascona biarnesa a forma d'o feminín d'o sufixo -ín ye influita por o navarro-aragonés, talment consecuencia d'o ligallo con o Reino de Navarra que ha teniu o vizcondato. Mientres que en as parolas patrimonials veyemos a regla gascona cheneral de perduga d'a "n" intervocalica: vesin- vesia ("vecín", "vecina"), cosin -cosia ("primo", "prima"), a forma feminina d'o sufixo ye -ina (berogina), amés a pronunciación d'a forma masculina d'este sufixo ye una [-'in] dental y no velar u nasal [-iŋ] como cabría esperar en gascón cheneral, ni tampoco muta como cabría esperar en biarnés, por o que ye probable un orichen no gascón d'o sufixo. De feito o emplego frequent d'o diminutivo ín/ina ye una caracteristica d'as luengas iberorromanicas d'o norte d'a peninsula, incluyindo l'aragonés.[1].
Entre os aragonesismos locals trobamos por eixemplo en o gascón de Barèges que s'emplegan as palabras enroùna y enrounà.
Referencias[editar | modificar o codigo]
- ↑ LAZÁRO MORA F.A. La derivación apreciativa, in: Gramática descriptiva de la lengua española Vol.1, dirichiu por I. Bosque i V. Demonte. ed. Espasa, 1999
| Lo lexico aragonés y los aragonesismos ampraus por atras luengas | ||
|---|---|---|
| en basco | en castellano | en catalán | en occitán | en sardo | | ||