Ir al contenido

Padrino

De Biquipedia
(Reendrezau dende Paíno)
Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.
Iste articlo tracta sobre o padrino en a liturchia cristiana. Pa lo parentesco que se diz asinas en ribagorzano, se veiga Agüelo.
Os sacramentos cristianos.

O padrino (por forma cheneral),[1][2] u patrín en belsetán[3] y en cheso,[4] padrín en chistabín,[5] u paíno en a mayor parte de Sobrarbe[6][7][8] y tamién citau bella vez en ribagorzano,[9] ye la persona que acompanya a os cristianos en tomar os sacramentos, que son o baptismo, a comunión y o matrimonio.

As formas femeninas d'a parabla son madrina,[5] matrina[3][4] y maína,[6] que s'emplega cuan a dita función la ha de fer una muller. O plural ye padrins u patrins[3] (respectivament) y incluye a la parella que fan o padrino y a madrina.

Paíno y maína en mediorribagorzano[editar | modificar o codigo]

En l'aragonés ribagorzano que se charra en Campo, as parablas «maína» y «paíno» significaban «yaya» y «yayo» y no llevaban articlo,[10] como cuasi toz os apelativos familiars en aragonés.

  • Yo sempre va conocer a maína con panyuelo negro a la cabeza y saya llarga.[10]

Se veiga tamién[editar | modificar o codigo]

Referencias[editar | modificar o codigo]

  1. (an)(es) ROMANOS HERNANDO, Fernando, Diccionario aragonés-castellano castellano-aragonés; Edicions Transiberiano. Zaragoza, 2017. ISBN 978-84-16825-16-5
  2. (an)(es) MARTÍNEZ RUIZ, Antonio, Vocabulario básico bilingüe Aragonés-Castellano y Castellano-Aragonés (3ª Ed.); Publicazions d'o Consello d'a Fabla Aragonesa. Uesca, 2008. ISBN 978-84-95997-31-9
  3. 3,0 3,1 3,2 BADIA i MARGARIT, Antoni Maria, El habla del Valle de Bielsa (Pirineo aragonés). Edición d'Artur Quintana. Aladrada ediciones. Zaragoza, 2015. ISBN 978-84-944335-5-9
  4. 4,0 4,1 DÍAZ ROZAS, Manuel, Apuntes de Lengua Chesa. Aladrada ediciones. Zaragoza, 2013. ISBN 978-84-940886-1-2
  5. 5,0 5,1 BLAS GABARDA, Fernando y ROMANOS HERNANDO, Fernando, Diccionario Aragonés: Chistabín-Castellano; Institución «Fernando el Católico» + Gara d'Edizions. Zaragoza, 2008. ISBN 978-84-8094-061-0
  6. 6,0 6,1 ROMANOS, Fernando y SÁNCHEZ, Fernando. L'Aragonés de A Fueba. Bocabulario y notas gramaticals. Consello d'a Fabla Aragonesa, 1999. ISBN 36-86036-68-2.
  7. TOMÁS ARIAS, Chabier, El aragonés del Biello Sobrarbe. Instituto de Estudios Altoaragoneses. Uesca, 1999. ISBN 84-8127-095-4
  8. BLAS GABARDA, Fernando y ROMANOS HERNANDO, Fernando, El Aragonés de Baixo Peñas; Institución «Fernando el Católico» + Gara d'Edizions. Zaragoza, 2005. ISBN 84-8094-054-9
  9. TOMÁS, Xavier y USÓN, Chusé Raúl (Eds.). Cleto Torrodellas (1868-1939). Obra en aragonés ribagorçano. Xordica editorial. Zaragoza, 2011. ISBN 978-84-96457-58-4.
  10. 10,0 10,1 MASCARAY SIN, Bienvenido, Vocabulario del habla de Campo (Ribagorza, Huesca); Prensas Universitarias de Zaragoza + Xordica Editorial. Zaragoza, 2013. ISBN 978-84-96457-87-4