Pablo Picasso

De Biquipedia
Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.
Articlo d'os 1000
Pablo Picasso
Pablo Picasso.
Pablo Picasso.
Información personal
Calendata de naixencia 25 d'octubre de 1881
Puesto de naixencia Malaga (Andalucía)
Calendata de muerte 8 d'abril de 1973
Puesto de muerte Mogins (Alpes Maritimos)
Ocupación Pintor, escultor y disenyador
Obras As sinyoretas d'Avinyó (1907).
Guernica (1937).
As Meninas.
Pachina web www.Picasso.fr
Sinyal Firma de Picasso.

Pablo Ruiz Picasso, mas conoixito como Pablo Picasso u Picasso en os suyos nombres artisticos, naixito de Malaga (provincia de Malaga, Andalucía) o 25 d'octubre de 1881 y muerto en o exilio en Francia (Mogins, Alpes Maritimos) o 8 d'abril de 1973, estió un pintor, escultor y disenyador andaluz, considerato uno d'os prencipals pintors d'o sieglo XX y destacado representant d'o Cubismo y o Surrealismo. Mesmo se considera, respective d'o Cubismo, que en ye uno d'os suyos establidors, chunto con o pintor francés Georges Braque.

Picasso estió mientres toda la suya vida un infatigable creyador, y se calcula que o numero d'as suyas obras ye superior a 20.000, encluyendo-ie no nomás que cuadros, so que tamién esculturas, ceramicas y mesmo poesías. D'entre a suya obra pictorica (que ye a parte prencipal d'o suyo treballo), destaca entre muitos atros cuadros o Guernica, una obra que fue realizata por encargo d'o Gubierno d'a Republica Espanyola ta mostrar a o mundo os efectos d'os bombardeyos d'a Lechión Condor d'o Tercer Reich sobre a ciudat basca de Gernika mientres a Guerra Civil espanyola.

Pablo Picasso se formó en primeras con su pai, José Ruiz, continando dimpués a suya formación en l'Academia d'Artes en Madrit, ta dimpués enamplar a suya formación en primeras en Barcelona y dimpués en París. En a suya carrera artistica se charra de tres periodos, que se van servir ta clasificar as suyas primeras obras: d'una man, o dito periodo azul, que s'estandilla dende 1901 dica 1904; d'una atra man o conoixito como periodo rosa amanato a o Surrealismo, dende 1904 dica 1906; ta rematar con o clamato periodo africano, que prencipia en 1907 y remata en 1909. Dimpués d'ixo se considera que dentra plenament en o mundo d'o Cubismo dica 1919. Dimpués prencipió un periodo que se puet clasificar como expresionista. Mientres os anyos 1950 a suya actividat creyadora se fació mas que mas en o campo d'a ceramica, encara que tamién en pinturas murals de grans dimensions. En as suyas zagueras anyadas treballó muitismo en o campo d'a litografía.

Picasso se consideraba a sí mesmo como un pacifista, d'ideolochía progresista, estando clarament posicionato mientres a Guerra Civil espanyola en o refirme d'o Gubierno lechitimo, y destacando posteriorment por a suya oposición a la dictadura franquista establita por Francisco Franco, vivindo asinas a resta d'a suya vida en o exilio.

A suya vida[editar | modificar o codigo]

Retrato de Picasso, por Ramon Casas, conservato en a colección permanent d'o Museu Nacional d'Arte de Catalunya.

Pablo Picasso naixió en a ciudat andaluza de Malaga, en a provincia de Malaga, o 25 d'octubre de 1881, y yera fillo de María Picasso López y de José Ruiz Blasco, qui yera profesor en a Escuela d'Artes Polidas de Malaga, amás de conservador d'o museu local malaguenyo.[1] Fue baptizato con o nombre de Pablo Diego José Francisco de Paula Juan Nepomuceno María de los Remedios Cipriano de la Santísima Trinidad Ruiz y Picasso.[2] Teneba dos chirmanas (Dolores (1884-1958) y Concepción (1887-1895)), amás d'un chirmano varón que se creye que morió de ninón, encara que de feito no ye segura a suya existencia.

Cuan Picasso teneba 8 anyadas fació a suya primera obra. En ixas envueltas signaba las suyas obras como Ruiz Blasco. Poco dimpués, en 1891, su pai marchó a treballar en a Coruña en trasladando-se-ie con toda la suya familia, encluyendo-ie a o chóven Pablo, qui se matriculó en a Escuela Provincial d'Artes Polidas d'a Coruña. Cuatre anyadas dimpués marchoron enta Barcelona, o on Picasso aprebó os exámens d'ingreso en a Escuela de la Loncha de Barcelona, en evitando-se sindembargo os cursos basicos.

Mientres l'hibierno de 1895, pintó o suyo primer lienzo academico, A Primera Comunión,[3] en Barcelona, a ciutat a on i residiba en ixas envueltas.[4]

En 1897, presentó o cuadro Ciencia y Caridat a la Exposición Nacional d'Artes Polidas de Madrit.[5] Mientres o verano, estió de vacanzas en Malaga, a on i pintó paisaches y corridas de toros.[6]

Dentrada en o café Els Cuatre Gats de Barcelona.

En setiembre, en rematar as vacanzas, marchó enta Madrit ta prencipiar os suyos estudios en l'Academia de San Fernando[6] pero bien luego l'albandonó: l'atmosfera intelectual d'ixa capital, prou provinciana y impermeable a o modernismo catalán que Picasso preteneba d'introducir-ie, no li cuacaba guaire. En ixas envueltas fundó a efimera revista Arte Joven, conservando-se una d'as raras coleccions completas d'ixa revista en a Biblioteca de Catalunya.[7] Manimenos, aproveitó as suyas frecuents visitas en o Museu del Prado ta conoixer millor a obra d'el Greco, que vindicaban artistas y estudiosos de zaguerías d'o siegle XIX.[8]

Dende 1898, signaba as suyas obras como "Pablo Ruiz Picasso", y dimpués como "Pablo R. Picasso", y nomás que como "Picasso" dende 1901. Iste cambeo no significaba un refús d'a la fegura paterna, so que se debeba a un deseyo de distinción de Picasso como personache, un feito que se basaba en a costumbre d'os suyos colegas catalans, que gosaban de clamarlo por o suyo apellito materno, muito menos frecuent que l'apellito "Ruiz" paterno.[9]

Un mendigo en París, 1897, cuadro d'Isidre Nonell.

Picasso tornó en Barcelona en chunio de 1898, malauto d'escarlatina, y se tresladó enta Horta de Sant Joan (Tierra Alta, en a provincia de Tarragona), o pueblo d'o suyo amigo Manel Pallarés, con qui organizó o suyo primer estudio de pintura. Mientres ista estancia en Horta de Sant Joan, Picasso tornó a trobar-se con as radices primordials d'o país y con bella traza de tornata en a naturaleza, mas en consonancia con l'ideyario modernista, en o que estió uno d'os primers episodios "primitivistas" d'a suya carrera artistica.[10]

En albandonar a ideya de residir y estudiar en Madrit y o treballo de copia d'os grans mayestros d'a pintura, en febrero de 1899 tornó una atra vegata en Barcelona,[11] a on frecuentaba a taberna d'Els Quatre Gats, insignia d'o movimiento modernista y a on fació por primera vegata exposicions d'os suyos debuixos. Aquí dentró en contacto con d'atros artistas como Carles Casagemas, Jaume Sabartés u Ramon Casas.[12] En iste ambient Picasso dentró en contacto con o pensamiento anarquista implantato en Barcelona en ixas envueltas. A miseria d'os barrios baixos de Barcelona y os soldatos malautos y feritos que tornaban en Espanya dimpués d'a desastrosa Guerra d'Independencia de Cuba establioron un ambiente propicio t'a violencia social en a ciudat que sin dubda marcó, a un ran individual y moral mas que no pas politico, a sensibilidat de Picasso, y que puet apreciar-se en bellos debuixos feitos entre 1897 y 1901: O presonero, Un miting anarquista.[13][14]

En ixas envueltas fació a suya primera exposición en a hisoòrica Sala Parés, d'a carrera Petritxol.

Dende 1900, Picasso heba feito bellos viaches enta París, a on i teneba amistat con muitos d'os mas destacatos artistas d'ixas envueltas, como André Breton, Max Jacob, Guillaume Apollinaire, Henri Matisse u Gertrude Stein. Tamién dentró asinas en contacto con a obra de Toulouse-Lautrec, de Cézanne y de bellos atros artistas, y prencipió a fer-ie exposicions. Mientres una d'ixas estadas en París o suyo amigo Carles Casagemas se suicidó por amor. Se diz que iste feito portó a Picasso enta lo suyo periodo azul.

En 1902 se libró d'o servicio militar obligatorio en l'exercito espanyol en pagar 2.000 pesetas que li ampró su tío.[15]

Mientres a Primera Guerra Mundial, Picasso conoixió a la bailarina Olga Koklova, con qui casó en 1918 en a ilesia d'Alexandre Nevski d'a capital francesa.[16] Dimpués conoixió a Marie Thérèse Walter, qui estió a suya segunda muller y con qui tenió una filla dita Maya en 1935.

Políticament, Picasso se declaraba pacifista y comunista, y estió miembro d'o Parti Communiste Français dica la suya muerte. Mientres a Guerra Civil Espanyola partecipó en cuantismos actos de refirme a o Gubierno lechitimo d'a Segunda Republica Espanyola.

En 1962 recibió o Premio Lenin d'a Paz entro os pueblos.

En 1963 s'inauguró en Barcelona o Museu Picasso. A Reial Acadèmia Catalana de Belles Arts de Sant Jordi lo nombró miembro d'honor en 1970.

Pablo Picasso morió o 8 d'abril de 1973 en Mogins (Alpes Maritimos, Provenza-Alpes-Costa Azul), con 92 anyadas d'edat.

A suya obra[editar | modificar o codigo]

Pablo Picasso, 1953.
Estatua de cartón de Picasso en a carrera de Montcada de Barcelona.

Pablo Picasso estió l'autor de beluns d'os cuadros mas conoixitos d'a Edat Moderna, estando-ne uno d'os mas conoixitos a suya famosa obra Guernica, que representa a destrucción d'a ciudat de Gernika-Lumo en o País Basco mientres a Guerra Civil Espanyola. Istq cuadro estió mientres muitas anyada depositato en o Museu d'Arte Moderno de Nueva York, no tornando en Espanya dica 1981, cuan ya heba rematau a dictadura franquista y s'heba restablito a democracia, seguntes as indicacions de l'artista.

Inicios[editar | modificar o codigo]

O periodo d'aprendizache de Picasso baixo a tutoría de su pai orencipió antis de 1890. Picasso yera un pintor muit abanzato t'a suya edat. Su pai yera profesor de pintura, y por causas laborals se trasladó con a suya familia en primeras a Galícia y dimpués a Barcelona, a on Picasso ingresó en a Escuela d'a Loncha. En Barcelona ya pintava con un realismo academico profesional. Treballos d'ista epoca son Primera Comunión (1896), una composición grande que representa a su chirmana, Lola. Con 14 anyadas pintó o Retrato d'a tia Pepa, un retrato vigoroso y dramatic que Juan-Eduardo Cirlot ha considerato "sin dubda uno d'os mas grans d'a historia completa d'a pintura espanyola".

Viachó enta París con Casagemas en octubre de 1900 t'asistir en a Exposición Universal, a on se i exhibiba una obra suya, Zaguers momentos, que actualment ye desapareixita.[17] En París se instaló en o estudio d'Isidre Nonell, artista que Picasso coneixeba d' colla d''Els Quatre Gats influenciato por o impresionismo y que refleixaba a situación social catalana de principios d'o sieglo a traviés de retratos de personaches marchinatos y miserables. A obra de Nonell, chunto con a de Toulouse-Lautrec, enfluyó a-saber-lo en o estilo de Picasso d'ixas envueltas, como amuestran obras como A espera (Margot), Bailarina enana y A fin d'o numero, todas de 1901.[14][18] Tamién conoixió a qui sería o suyo primer marchant, Pere Mañach (qui li ufrió 150 francos mensuals por toda a suya obra d'una anyada) y dentró en contacto con a galerista Berthe Weill. Tornó en Barcelona o 20 d'aviento con Casagemas, a qui Picasso portó a celebrar o cabo d'anyo a Malaga.[17]

Período Azul[editar | modificar o codigo]

Entre os anys 1900 y 1902, Pablo Picasso fació tres viaches enta París, a on en zagueras remató por instalar-se en 1904. Iste periodo, dito Periodo Azul, pencipió en 1901, a causa d'o suicidio d'un amigo suyo en París, y remató en 1904. Ye un periodo en que emplegaba un ambiente bohemio d'as carreras parisinas, y amuestra tamién en os suyos cuadros, con a chent en os salons de baile y en os cafés, l'asimilación d'o postimpresionismo. En as suyas obras, Picasso cuasi siempre feba servir colors azuls y representa personaches escualidos con expresión trachica. En as obras que pintó mientres istas anyadas, a on expresava a miseria humana, i predominan as tonalidaz azuls. As pinturas amuestran alcoholicos, prostitutas, mendigos y personas con bella dificultad. Os cuerpos d'a chent los debuixaba una mica alargatos, a l'estilo d'El Greco. En ixas envueltas s'inició en a escultura en a casa en Sant Gervasi d'o suyo amigo Emili Fontbona, con qui heba estato mientres a segunda metat de 1901 en París.

Entre 1903 y 1904 tenió un estudio en Barcelona en a riera de Sant Joan, numero 17. En ista epoca fació amistad con Sebastià Junyent, qui pintó un retrato de Picasso y a qui iste li adedicó l'acuarela "O loco" (1904). Junyent establió una relación de protección respective d'o chóven Picasso, a qui daba refirme economico en mercar-li bellos debuixos y pagando un par de mensualidaz d'o loguer d'o taller.[19]

A muerte de Casagemas[editar | modificar o codigo]

L'apedacamiento d'o conte d'Orgaz (15861588, Santo Tomé, Toledo), a obra mas conoixita d'El Greco. A división de l'espacio en dos zonas inspiró a Picasso t'o suyo cuadro La muerte de Casagemas.

O suyo amigo Casagemas, dimpués d'haber intentato d'asasinar a la suya amant Germaine, una bailarina d'o Moulin Rouge de París que frecuentaba o cerclo d'artistas espanyols, se suicidó en París. Picasso, motivato y sensibilizato por a muerte d'o suyo amigo, pintó un cuadro dito A muerte de Casagemas,[20] cuadro alegorico que prencipiaba a mostrar o suyo paso enta o dito periodo azul. A división d'o espacio d'o cuadro en dos partes, tierra y cielo, cuerpo y esprito, remera a distribución espacial d'o cuadro L'apedacamiento d'o conte d'Orgaz, d'El Greco.[21]

Van Gogh en un autoretrato adedicato a Gauguin.

D'atras influyencias en a obra de Picasso mientres iste periodo estioron as de Vincent van Gogh y Gauguin, o primero mas que mas a un ran psicolochico, como se veye en a intensidat emotiva d'os cuadros d'ista epoca, encara que tamién se percibe una simplificación de volumens y contornos definitos que fan pensar en Gauguin, de qui tamién prenió una concepción universal d'a sentimentalidat.[22] Picasso manifestaba a soledat d'os personaches en aislando-los en un entorno impreciso, con un uso cuasi exclusivo d'a color azul mientres un periodo superior a dos anyadas, feito que practicament no teneba precedents en a història de l'arte. Tamién, l'alongamiento d'as feguras que s'introduceba en as suyas obres remeraba de nuevo o estilo d'"El Greco".

Entre Barcelona y París[editar | modificar o codigo]

Picasso tornó en Barcelona en zaguerías d'abril de 1901, a on i exponió a suya obra Muller en azul[23] en a Exposición Cheneral d'Artes Polidas, y tornó en mayo una atra vegata en París, instalando-se en o numero 130 d'o bulevard de Clichy, en o estudio de Casagemas. Entre chunio y chulio d'ixa mesma anyada, Picasso y Iturrino exponioron en a galería de Vollard, en París.[24] Sin diners y sin treballo, en chunio conoixió a o poeta Max Jacob, con qui mantenió una estreita relación dica la suya muerte en 1944. Jacob remeraría anyadas dimpués que descubrió a obra de Picasso cuan yera critico d'arte y expresó a suya admiración por o talento d'o pintor; poco dimpués recibió una invitación de Mañach ta presentar-li a o suyo choven represento (Picasso teneba en ixe inte bellas 18 anyadas); que vestioron tot o día en revisando a inchent obra de Picasso, qui pintava uno u dos cuadros por nueit y los veneba por cient-cinquenta francos en a Rue Laffite.[25]

Mientres l'agüerro pintó Os dos saltimbanquis (arlequín y la suya companyera) (Museu Puixkin, Moscú), Arlequín recolzato (MoMA, Nueva York) y remató A muerte de Casagemas. Mientres l'hibierno pintó una serie de retratos en color azul; o Retrat de Jaume Sabartés (Museu Picasso de Barcelona), o Retrato de Mateu Fernández de Soto (Museu Picasso de Malaga) y l'Autoretrato azul (Museu Picasso de París).[23]

En zaguerías de chinero de 1902 crebó o suyo alcuerdo con Mañach, y dimpués de fer a liquidacióntornó una atra vegata en Barcelona. Prencipió a treballao en o estudio d'Ángel Fernández de Soto, que se trobaba en o numero 6 d'a carrera Nou de la Rambla, a on incrementó a presencia d'a color azul en a suya obra mientres a primavera. Con Fernández de Soto vesitaba os burdels de Barcelona, dixando ixas vesitas refleixadas en una serie de debuixos erotics entre os que se troba un Autoretrato con desnudo (colección privata, Alemanya); un debuix en tinta y acuarela d'Ángel Fernández de Soto con una muller y A macarra (composición alegorica), propiedat d'o Museu Picasso de Barcelona.[26]

Max Jacob en 1934. Fotografia de Carl van Vechten.

A París, Mañach preparó una exposición de pinturas y pastels en a galería Berthe Weill, de l'1 dica o 15 d'abril, con obras de Picasso y Lemaire, y una atra en chunio en ixa mesma galería con obras de Picasso y Matisse. Picasso tornó en París con Sebastià Junyent y amostró por primera vegata as suyas pinturas azuls en una exposición colectiva organizata tamién por Mañach en a galería Berthe Weill entre o 15 de noviembre y o 15 d'aviento.

D'ixas envueltas ye o Retrato de Germaine que Acquavella Galleries mercó por 18,6 millons de dólars en una subhasta de Christie's en 2006.[27] A esferra de 1902 se instaló mientres un tiempo a l'apartamento de Max Jacob en o numero 87 d'o Boulevard Voltaire; a cambra nomás teneba que un leito, y Picasso treballaba de nueiz cuan Jacob dormiba, y él dormiba de día, mientres que Jacob treballaba. En ixas envueltas no podeba mercar lienzos, asinas que se veyeba obligato a nomás que debuixar.[28]

A vida[editar | modificar o codigo]

En chinero de 1903 Picasso tornó en Barcelona. Alto u baixo en a primavera prencipió o cuadro A vida (Cleveland Museum of Fine Arts),[29] uno d'os cuadros mas grans y complexos que pintó mientres o suyo periodo azul, considerato como o suyo treballo mas important d'istas anyadas. Ye una obra con un simbolismo inusualment fosco t'as suyas primeras obras y subchecto a multiples interpretacions academicas, sobre as cuals l'artista mai no se pronunció.

Picasso relizó cuatre esbozos preparatorios t'o cuadro, variando-ne a composición d'as fegures a lo menos dos vegatas; cal destacar que a fegura masculina, que en primeras yera un autoretrato, remató por estar a imachen d'o suyo amigo Carles Casagemas.[30]

A Vida resume a mayor parte d'os temas y de l'atmosfera d'a epoca azul: o pesimismo nihilista desembolicato en os suyos tiempos de formación en Barcelona, intensificato con as dificultaz materials que padeixeba en ixe inte. «Creye que l'Arte ye fillo d'a Tristeza y d'a Dolor», deciba o suyo amigo Jaume Sabartés.[31] A soledat d'os ninos, a miseria d'os pobres, mendigos y ciegos amanixen amplament descritos en os cuadros d'iste momento: As dos chirmanas (1902), Pobres a o canto d'a mar (1903), O viello guitarrista ciego (1903), L'asceta (1903) y A Celestina (Carlota Valdivia) (1904) se troban entre as primeras obras mayestras de Picasso.[32]

Arredol de zaguerías de 1903 Picasso prencipió a pensar que nomás si s'instalaba permanentment en Francia a suya reputación superaría as mugas d'Espanya. Se trasladó enta l'estudio d'o escultor Pablo Gargallo (1881-1934), (qui en ixas envueltas se trobaba fuera, en París), en o numero 28 d'a carrera del Comerç de Barcelona,[33] a on remató A Celestina (Carlota Valdivia) y prencipió un nuevo Retrato de Jaume Sabartés que remató en a primavera de 1904.[34]

Periodo Rosa[editar | modificar o codigo]

Una mica dimpués de que s'instalase en París (1904-1905), en un apartamento prou humilde, se trobó con Fernande Olivier, qui estió a suya amiga y li enfluyó con un nuevo estil y amás con una mica d'humor en as suyas obras. Con ista relación, a color que mas dominaba as suyas obras yeran colors rosas i royencas. A epoca rosa se destingue por as suyas colors pastels y tonos calidos, de linias suaves i delicatas, con un especial emfasi sobre a linia y o debuixo, mas que sobre a color.

Representaban o mundo d'o circo, a on iba cuantas vegatas por semana. Fació amistat con o escritor Guillaume Apollinaire, y con os marchants Ambroise Vollard y Daniel-Henry Kahnweiler, amás de con os escritors Gertrude Stein y o suyo chirmán Leo, que estioron os suyos millors clients. Picasso lis fació un retrato a cadaguno d'éls.

La belle Fernande[editar | modificar o codigo]

L'edificio d'o Bateau-Lavoir se deciba asinas porque lo heba baptizato o poeta Max Jacob, porque a suya estructura de fusta li recordaba os barcos amarratos a o canto d'a Sena y que se feban servir como lavaderos.

En abril de 1904 Picasso s'instaló en París, en o Bateau-Lavoir , que se trobaba situato en o barrio de Montmartre, en un taller que o suyo amigo o escultor Paco Durrio yera a punto de dixar. Allí reprenió o suyo contacto con cuantos artistas espanyols, mas que mas con Ricard Canals qui, en setiembre d'ixa mesma anyada, li amostró a tecnica de l'auguafuerte, y a suya muller, que tamién viviban en o Bateau-Lavoir. Tamién con Manolo Hugué y con a suya muller Totote, y con Ramon Pichot i Gironès y Germaine, a bailarina por a cual o suyo amigo Casagemas s'heba suicidato.

Mientres ixe verano tenió una relación con «Madeleine», que amanixe en cuantos debuixos y pinturas, como A muller de l'acrobata (The Art Institute of Chicago) y inspiró o tema d'a Familia d'Arlequín (1905). En agosto de 1904, Picasso conoixió a qui sería a suya primera companyera sentimental: Fernande Olivier (1881-1966), una modelo d'artistas y amiga de Benedetta, a muller de Ricard Canals, conoixita entre a colonia espanyola d'o Bateau-Lavoir con a embotada de «la belle Fernande». Con vinte anyadas toz dos, Fernande estió o primer verdadero amor de Picasso, y se convertió en a suya fuent d'inspiración dica 1910, encara que a suya relación rematase definitivament en 1912.[34]

A bohemia d'o Lapin Agile[editar | modificar o codigo]

En octubre de 1904 Picasso conoixió a o poeta André Salmon, y tamién a Guillaume Apollinaire, poeta y escritor precursor d'o surrealismo, con os que establió una estreita relación. Picasso se convertió en un asiduo d'o cabaret Lapin Agile (o «Conillo áchil») y d'o Cirque Medrano. Dende que s'instaló en Montmartre, a paleta y os temas de Picasso prencipioron a cambear, a pobreza y dureza d'a vida d'os artistas de circo y saltimbanquis aportoron un nuevo lirismo a os suyos cuadros en o paso dende a espoca azul enta la dita epoca rosa. Continó treballando as figuras con proporcions aluengatas que remeran a suya admiración por El Greco, como en L'actor (MoMA, Nova York) u en l'acuarela O loco (Museu Picasso, Barcelona), un recurso a formulas manieristas d'as que s'ha dito que Picasso emplegó de contino mientres a suya carrera artistica.[35] Os temas que trataba yeran l'alegria y a inquietut existencial, como en a suya epoca azul, subchacendo una mica de melancolía, pere que en ixe inte yera dominato por l'afecto, con muitas referencies a o mundo d'o zoolochico y d'o circo. Pintó mascares, arlequins, domadors y payasos, y tamién ye a epoca d'as maternidaz rosas. Obras representativas d'ixas envueltas son Acrobata con pilota u chicota con pilota, A familia de saltimbanquis, Acrobata y chóven arlequín y Familia d'acrobatas con rana.

Museus adedicatos a la suya obra[editar | modificar o codigo]

Artista de fama universal, bi ha cuantos museus adedicatos a la suya obra arredol d'o mundo:

Bibliografía[editar | modificar o codigo]

  • (fr)Daix, Pierre. Dictionnaire Picasso. París: éditions Robert Laffont, 1995. ISBN 2-221-07443-2.
  • (es) Santiago, Sebastián. El Guernica y otras obras de Picasso: Contextos iconográficos, Editum: Ediciones de la Universidad de Murcia, 1984. ISBN 84-86031-49-4
  • (fr) Zervos, Christian . Catalogue raisonné des œuvres de Pablo Picasso. París, éditions Cahiers d'art, 1932-1978.
  • (fr) Léo Steinberg. Trois études sur Picasso. Ed. Arts et Esthétiques n° 9, Éditions Carré, 1996. ISBN 2-908393-44-1
  • (fr) Élisabeth Lièvre-Crosson. Du cubisme au surréalisme. Ed. Les essentiels n°20, Milan, 1995 ISBN 2-84113-272-2.
  • (fr) Fermigier, André. Picasso: Le Livre de Poche. Série Art. París, Librairie Génerale Française, 1969. ISBN 2-253-02455-4.
  • Palau i Fabre, Josep . Picasso: Cubismo 1907-1917. Ediciones Polígrafa, 1990. ISBN 9788434306226.
  • (en) Penrose, Roland . Picasso, his life and work. University of California Press, 1981. ISBN 9780520042070.
  • (es) Moreno, José Manuel (2009). La recuperación progresiva: Málaga a Picasso (1953-1973). Málaga: Real Academia de Bellas Artes de San Telmo. ISBN 978-8461312641.

Vinclos externos[editar | modificar o codigo]

Referencias[editar | modificar o codigo]

  1. (ca) Museus Singulars de Catalunya. Capítol d'o Museu Picasso. Editorial Diàfora. 1979 ISBN 84-85205-32-2.
  2. On-line Picasso Project.
  3. (en) Obra, 1895, Online Picasso Project.
  4. (en) Biografía, 1896, Online Picasso Project.
  5. (en) Obra, 1897, Online Picasso Project.
  6. 6,0 6,1 (en) Biografia, 1897, Online Picasso Project.
  7. Ficha d'o catalogo d'a Biblioteca Nacional de Catalunya.
  8. Fermigier, 1969:12-13
  9. Fermigier, 1969:9
  10. Fermigier, 1969:14-15
  11. (en) Biografia, 1899, Online Picasso Project.
  12. Texto en una felicitación de cabo d'anyo de 1903.
  13. Fermigier, 1969:17-21
  14. 14,0 14,1 (en) Obra, 1901, Online Picasso Project.
  15. [1]
  16. (en) Swisher, Clarice: The importance of Pablo Picasso, Lucent Books, 1995 p.50 ISBN 156006062X
  17. 17,0 17,1 (en) Biografia, 1900, Online Picasso Project.
  18. Fermigier, 1969:21-23
  19. (ca) Sala, Teresa-M: La Casa Busquets, Edicions Universitat Barcelona, Barcelona, 2006, ISBN 844902434X, pachinas 19-20.
  20. A muerte de Casagemas (1901) en a web d'o Museu Picasso de París
  21. Fermigier, 1969:32
  22. Fermigier, 1969:28-31
  23. 23,0 23,1 (en) Obra, 1901, Online Picasso Project.
  24. Fermigier, 1969:26
  25. (en) Biografia, 1901, Online Picasso Project.
  26. (en) Obra, 1902, Online Picasso Project.
  27. (es) Un cuadro de Van Gogh y otro de Picasso alcanzan los precios más altos en una subasta de Christie's, 3 de mayo de 2006, en o diario El Mundo.
  28. (en) Biografia, 1902, Online Picasso Project.
  29. (en) La vie (La vida) (1903), Online Picasso Project].
  30. (en) Obra, 1903, Online Picasso Project.
  31. Fermigier, 1969:36
  32. (en) Obra, 1902, Online Picasso Project.
    (en) Obra, 1903, Online Picasso Project.
    (en) Obra, 1904, Online Picasso Project.
  33. (en) Biografía, 1903, Online Picasso Project.
  34. 34,0 34,1 (en) Biografia, 1904, Online Picasso Project.
  35. Fermigier, 1969:45,46