Imachen por resonancia magnetica

De Biquipedia
Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.

A Imachen por Resonancia Magnetica (IRM), ye una tecnica d'imachen medica emplegada en radiolochía ta visualizar a estructura interna y o funcionamiento d'o cuerpo. A resonancia magnetica nucleyar (RM) proporciona un contraste muito mas gran entre os diferents teixius tovos d'o cuerpo que no a tomografía computada (TC), por o que ye util mas que mas en neurolochía (cerebro), l'aparello musculoesquelitoc, o sistema cardiovascular y a detección y seguimiento de cáncers (oncolochía). A diferencia d'a TC, no fa servir radiación ionizant, pero emplega un potent campo magnetico ta aliniar a magnetización nucleyar d'os atomos d'hidrocheno (normalment), en l'augua d'o cuerpo. S'emplegan campos de radiofreqüencia ta alterar sistematicament l'aliniación d'ista magnetización, fendo que os nuclios d'hidrocheno produzcan un campo magnetico de rotación detectable por o escáner. Iste sinyal se puet manipular por atros campos magneticos ta creyar a información suficient ta construir una imachen d'o cuerpo.[1]

A resonancia magnetica ye una tecnolochía relativament nueva. A primer imachen de resonancia magnetica se publicó en 1973[2][3] y a primer imachen d'una sección transversal d'un ratet vivo se publicó en chinero de 1974.[4] Os primers estudios en humanos se publicoron en 1977.[5][6] Fendo a comparanza, a primer radiografía en un ser humán fue presa en 1895.

A imachen por Resonancia Magnetica fue desembolicada a partir d'os conoiximientos adquirius en o estudio d'a resonancia magnetica nucleyar.

Comparativa con a tomografía computada[editar | modificar o codigo]

Entre as avantallas:

  • Gran nitideza d'as imáchens de partes tovas, encara que con poquet contraste..
  • No suposa garra irradiación nucleyar.

Entre os inconvenients:

  • No se puet fer en pacients portadors de cuerpos metalicos (desfibriladors, marcapasos, protesis, material d'osteosintesi).
  • Exploración de mas gran durada, y en estar un aparello voluminoso, se i puet producir claustrofobia.
  • Aparellos mas costosos.

Atros procedimientos d'imachen[editar | modificar o codigo]

Referencias[editar | modificar o codigo]

  1. {{{títol}}}. ISBN 0-674-83339-2.
  2. Lauterbur, P.C. (1973). "Image Formation by Induced Local Interactions: Examples of Employing Nuclear Magnetic Resonance". Nature 242: 190–1. DOI:10.1038/242190a0.
  3. Filler, AG: The history, development, and impact of computed imaging in neurological diagnosis and neurosurgery: CT, MRI, DTI: Nature Precedings DOI: 10.1038/npre.2009.3267.5 - Neurosurgical Focus (In Press)
  4. Lauterbur, P.C. (1974). "Magnetic resonance zeugmatography". Pure & Applied Chemistry 40: 149–57. DOI:10.1351/pac197440010149.
  5. Damadian R, Goldsmith M, Minkoff L (1977). "NMR in cancer: XVI. Fonar image of the live human body.". Physiol Chem Phys 9: 97–100.
  6. Hinshaw DS, Bottomley PA, Holland GN (1977). "Radiographic thin-section image of the human wrist by nuclear magnetic resonance.". Nature 270: 722–723.. DOI:10.1038/270722a0.