Hipólito Gómez de las Roces

Hipólito Gómez de las Roces
7° President d'a Deputación Cheneral d'Aragón
1987 – 1991
Precediu por	Santiago Marraco Solana
Succediu por	Emilio Eiroa García
President d'a Deputación Provincial de Zaragoza
8 de febrero de 1976 – 21 d'abril de 1977
Precediu por	Ricardo Malumbres Logroño
Succediu por	Gaspar Castellano y de Gastón
29 de marzo de 1974 – 28 de chinero de 1976
Precediu por	Gaspar Castellano y de Gastón
Succediu por	Gaspar Castellano y de Gastón
President d'o Partido Aragonés
1978 – 1987
Succediu por	José María Mur
Deputau en as Corz Chenerals por Zaragoza
15 de chunio de 1977 – 2 de chulio de 1987
Deputau en as Corz d'Aragón por Zaragoza
2 de chulio de 1987 – 6 de chulio de 1999
Naiximiento	1932 Nava (Comarca d'Oviedo, Asturias)
Partiu	FET y de las JONS CAIC PAR
Profesión	Politico y avogau
Alma Máter	Universidat Complutense de Madrit

Hipólito Gómez de las Roces Pinilla, naixiu de Nava (comarca d'Oviedo, Asturias) en 1932, ye un politico y avogau aragonés d'orichen asturiano, que estió diputau y seiseno president d'o Gubierno d'Aragón (1987-1991), candidato por o partiu politico que heba establiu, o Partido Aragonés Regionalista (PAR).

Biografía

Licenciau en Dreito por a Universidat Complutense de Madrit. Perteneixió a o Cuerpo Churidico Militar y estió avogau d'o Estau.

Prencipió a suya carrera politica en os zaguers tiempos d'o franquismo, en estar dende entre o 29 de marzo de 1974 y o 28 de chinero de 1976 y d'o 8 de febrero de 1976 dica o 21 d'abril de 1977 president d'a Deputación Provincial de Zaragoza. En as eleccions chenerals de 1977, se presentó en una candidatura independient por a provincia de Zaragoza, clamada Candidatura Aragonesa Independiente de Centro (CAIC), que obtenió un deputau en o Congreso d'os Deputaus por a circumscripción de Zaragoza, que estió él mesmo como capeza de lista, y tamién representación en o Senau.

En aviento de 1977, Hipólito Gómez de las Roces disolvió a CAIC, ta establir un nuevo partiu, que ye o Partido Aragonés Regionalista (PAR), d'o que estió president dica que presentó a renuncia en prener posesión d'a presidencia d'a Deputación Cheneral d'Aragón. En as eleccions chenerals de 1979 o suyo partiu se presentó en coalición electoral con Coalición Popular, estando trigau Hipólito Gómez de las Roces deputau en o Congreso d'os Deputaus por a circumscripción de Zaragoza. Sindembargo, en as eleccions chenerals de 1982 y en as eleccions chenerals de 1986, o PAR se presentó en solitario, estando tamién esleito deputau en as suyas listas Gómez de las Roces. En 1987 renunció a o suyo escanyo, ta presentar-se a las eleccions a Corz d'Aragón de 1987

Presidente de la Diputación General de Aragón (1987-1991)

Ixe mesmo mes fue eslechiu como segundo president democratico d'a Deputación Cheneral d'Aragón en contar con l'aduya d'os votos d'Alianza Popular (12) y o PAR (19), yeran mayoritarios en as Corz d'Aragón, formó asinas Gubierno, encara que o Partido de los Socialistas de Aragón estió o partiu con mayor numero de votos. O Centro Democrático y Social (CDS) —con seis deputaus— se abstenió ya que o suyo candidato Juan Monserrat heba estau eslechiu president d'as Corz Aragonesas por unanimidat, pero con os votos en contra d'o PSOE (27) y IU (1).

Gómez de las Roces formó un gubierno monocolor (a tamas d'as exichencias d'AP de fer parti d'o gubierno) lo que ocasionaría no pocos problemas a o largo de toda a II Lechislatura. En 1989, dimpués de sinyar un pacto de gubierno, nombra a dos consellers d'o Partido Popular: Santiago Lanzuela y José Urbieta.

Mientres a suya presidencia s'eslichió a Emilio Gastón como primer chusticia d'Aragón d'o periodo democratico. Continoron as obras de l'edificio Pignatelli, estando cesau o suyo director, l'arquitecto Saturnino Cisneros en puyar os costes muit por dencima d'as previsions. A o largo d'a II Lechislatura, s'aprebó o salario d'inserción social y a Lei d'Espacios Protechius; s'elaboró a Lei de Caixas y s'investigoron as cuentas d'a nueva Feria de Muestras d'a capital aragonesa; se constituyoron o Servicio Aragonés de Salut, o Consello Economico y Social y l'Instituto Aragonés d'o Medio Ambient. Se construyoron 45 centros de Salut y 32 residencias d'a tercera edat, se creyó o Ret de Bibliotecas Publicas y a Biblioteca d'Aragón en Zaragoza.

A promoción turistica d'o territorio aragonés estió una d'as preocupacions de l'executivo; innivación artificial, candidatura d'a ciudat de Chaca pa la organización d'os Chuegos Olimpicos d'hibierno de 1998 (Chaca 98), u as campanyas «Aragón, sí» y «Aragón por todos los caminos». Resaltar amás como grans prochectos y infraestructuras os regadíos y a reubertura d'o Canfranc (os prochectos d'o túnel de Somport y l'autovía Somport-Sagunto) y a inauguración d'a primera autovía que tenió Aragón, la que une a Zaragoza con Madrit (A-2), que costó más de 75 000 millons de pecetas. Pa rematar se renugó o viello prochecto de creyar una televisión autonomica.

En as eleccions a Corz d'Aragón de 1991 y en as eleccions a Corz d'Aragón de 1995, Hipólito Gómez de las Roces fue esleito deputau en as Corz d'Aragón, encara que no yera d'alcuerdo con a linia politica de pactos d'o suyo partiu con o Partido Popular.

Vida posterior a la politica

Dimpués d'isto albandonó a politica ta tornar a o suyo treballo d'avogau. Ha estau colaborador habitual d'El Periódico de Aragón en cualas pachinas ha escrito toz os domingos o suyo artíclo d'opinión.

O 20 de mayo de 2015 tornó a apareixer en a vida politica sinyando un manifiesto de refirme a Arturo Aliaga. O 27 d'octubre de 2022 recibió un homenache en a presentación d'o libro "Aragonés por elección", a on se recullen artíclos que destacan a importancia d'Hipólito Gómez de las Roces en a historia autonomica d'Aragón.

Reconoiximientos y distincions

• Medalla d'Oro d'a Provincia de Zaragoza,
• Medalla d'Oro d'o Concello de Zaragoza.
• Medalla d'Aragón d'a Deputación Cheneral d'Aragón.
• Fillo Adoptivo de Monegriello, Farlet, Lecinyena, Perdiguera, L'Almolda y Burcharaloz, como reconoiximiento a trayer ta ditos municipios de l'augua de boca.
• Fillo Adoptivo de Val Palmas.
• Premio El Batallador 1976.
• Medalla d'o Mérito Constitucional.

Se veiga tamién

• Gubierno Gómez de las Roces