Condau de Barcelona

Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.

Condau de Barcelona Comtat de Barcelona
← ← 878 — 1164 → →
Situación de Condau de Barcelona
Capital	Barcelona
Idioma oficial	Latín y catalán
Relichión	Catolica
Gubierno	Monarquía
Conte  • 879 - 897  • 1131 - 1162	Guifré I Remón Berenguer IV

O condau de Barcelona ye un estato desapareixito, con categoría churidica de condau, que s'establió alto u baixo a finals d'o sieglo IX (878, cuan Loís II de Francia nombró conte a Guifré I de Barcelona, se prene a sobén como calendata de referencia) en os territorios orientals d'a dita Marca Hispanica de l'Imperio Carolinchio y que s'adhibió en 1137-1164 a o Reino d'Aragón ta formar a Corona d'Aragón.

As suyas mugas cambeyoron mientres a suya existencia, estando en os suyos inicios nomás un chicot condau mas d'os condaus catalans, dica plegar a anexionar-se de feito a mayor parte d'ixos condaus, un proceso que remató ya dimpués d'estar adhibito a la Corona d'Aragón con l'anexión d'o condau d'Urchel.

Os inicios d'o condau

Os territorios d'o condau de Barcelona estioron inicialment nomás una división administrativa d'o Reino visigodo de Toledo, dica la suya conquiesta a prencipios d'o sieglo VIII por os musulmans, que dimpués establioron o Califato de Cordoba.

Dominio franco en o sieglo IX

Alto u baixo a prencipios d'o sieglo IX, ixos territorios fuoron conquiestos por Carles Magno, qui establió a dita Marca Hispanica como muga contra o Califato cordobés. Os contes nombratos por os carolinchios estioron asinas os primers contes de Barcelona, o condau que yera considerato como o mas important d'a Marca Hispanica, encara que dimpués iste cargo se convertió en hereditario.

Independencia de facto

O 5 de mayo de 985 tropas d'o Califato de Cordoba comandatas por Almanzor marchan dende Cordoba enta lo condau de Barcelona. En o suyo camín espullan os territorios d'as actuals comarcas d'o Baixo Penedés, Alto Penedés, Baixo Llobregat, Barcelonés y Vallés Occidental, destruindo los monesterios de Sant Cugat del Vallès (en Sant Cugat del Vallès), Sant Pavlo del Campo (en Barcelona) y Sant Per d'as Puellas (tamién en Barcelona).

O conde Borrell II de Barcelona solicitó l'aduya d'o suyo sinyor feudal, o rei de Francia Occidental, pero no en recibió garra. asinas, cuan Hugo Capeto demandó en 987 la renovación d'o vasallache a lo conde de Barcelona, iste no respondió, estando dende alavez o condau de Barcelona un condau independient de facto, encara que o vinclo churidico no s'extinguió que dica 1243 con o Tractau de Corbeil.

En o verano de 1003, un exercito d'o Califato de Cordoba mandau por Abd al-Malik al-Muzaffar, fillo d'Almanzor, destruye bellos castiellos en l'Alto Penedés y espulla la ciudat de Manresa, en o condau de Barcelona.

Se veiga tamién

• Lista de condes de Barcelona.